Interlude : watch you sleep ช่วงเวลาอันอบอุ่นบนรถเมล์เพราะศีรษะของคุณที่แอบพิงไหล่ผมทำให้กลายเป็นวันศุกร์ที่ไม่หนาวเหน็บ ผมหายใจติดขัดเพราะความบริสุทธิ์ของคุณคุณที่หายใจอย่างเชื่องช้ายามหลับฝันช่างเอ็นดูช่างเป็นความบริสุทธิ์และร้ายกาจในเวลาเดียวกัน ผมกุมมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลนั้นโดยหวังว่าจะเยียว...

09 : Give me a hug “ขอกอดได้ไหม?” คุณพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เหมือนแมวตัวน้อยที่ถูกทิ้งให้หนาวเหน็บตัวคุณถูกโอบกอดด้วยสเวตเตอร์ราคาถูก กำลังร้องวอนขออ้อมกอดจากผม“ได้สิ” ผมยิ้มราวกับสุนัขกระดิกหาง มิน ยุกกิซุกใบหน้าซีดเผือกเข้าที่อกของผม คุณนี่ช่างใจร้ายเสียจริงนะ01. เอาแต่ใจเหลือเกิน แม้จะพยายาม...

08 : Warm embrace ผมพยายามผ่านพันตุลาคมเย็นเยียบ ทั้งโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาไม่เคยเป็นมาก่อน จับจ้องแผ่นหลังเปราะบางที่โอบกอดไม่ได้เพราะฤดูใบไม้ร่วงกัดกินหัวใจผมเสียแล้ว ไม่นานผมคงต้องสาปจนกลายเป็นน้ำแข็งไอเย็นกัดกินมิน ยุกกิทำให้ผิวซีดแดงระเรือ เสื้อผ้าที่บางที่ถูกทับด้วยสเวตเตอร์ราคาถูก ไม่สามารถโอบก...

07 : be kind too much “ถ้าทำดีกับฉันเพราะสงสารละก็ หยุดเถอะนะ” ยุกกิเอ่ยประโยคเบาหวิวด้วยสีหน้าเจ็บปวด ระหว่างทางกลับบ้าน ถนนถูกปูด้วยซากใบไม้แห้ง เขาเดินจากไปพร้อมกับทอดทิ้งผมไว้ลำพัง 01. “จิมินเนี่ย ใจดีจังเลยนะ” “ใครน่าสงสารก็ช่วยเขาไปเสียหมดเลยนะ” “ก็จิมินเป็นนางฟ้านี่นา” “ใจดีไปทั่วแบบนี้ ลำ...

06 : I feel you with all my body. “ฉันชอบเสียงของนายนะ” เป็นเวลาตีสองยี่สิบนาที ผมกำลังโทรศัพท์กับมิน ยุกกิ เจ้าตัวพูดเรื่องชวนเขินด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นจริงจัง ในค่ำคืนที่พ่นลมหายใจอุ่นๆออกมา ใบหน้าก็เหมือนจะเริ่มร้อนไปด้วย 01. กลิ่นฟองสบู่มักออกมาจากตัวจิมิน กลิ่นที่ให้ความรู้สึกสะอาด นุ่มนิ่ม อ่อ...

05 : sorry , he’re mineณ ยามบ่ายในฤดูใบไม้ร่วงเย็นเยือก มีผมกับปาร์ค จิมินใต้ต้นสนใหญ่กิ่งไร้ใบอ่อน หัวพิงแอบอิงไหล่ กลิ่นกายชวนให้อบอุ่นความเปล่าเปลี่ยวและโลกอันหนาวเหน็บ จางหายไปราวกับไม่ค่อยมีมาก่อนการได้พักพิงเคียงข้างปาร์ค จิมินนั้น น่าหลงใหลไม่ผิดเทพนิยาย ไออุ่นยังคงซึมซ่านอยู่ในตัวผม มันโอบ...

04 : heal ดาดฟ้ามีอากาศยะเยือก สายลมหนาวลูบไล้แก้มนิ่มให้ขึ้นสีชาด ผมวางศีรษะลงที่ตักของอีกฝ่าย เจ้าตัวนิ่งเงียบ ไม่ได้ว่าอะไร สายตาจับจ้องไปที่มิน ยุกกิที่กำลังถูฝ่ามือหยาบอย่างน่าเอ็นดูร่องรอยความเจ็บปวดประทับอยู่ทั่วแขนเล็กๆ ราวมันกับจะกัดกินเขา ราวกับมันจะยันรากลึก“แผลนั้น ได้มายังไงเหรอ?” ผมถา...

01. คุณเคยเป็นไหมครับ อาการที่ใจเต้นแรงกว่าปกติ สูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกาย อยู่ๆก็กระฉับกระเฉงขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเพียงเพราะได้พบเจอใครบางคน เหมือนโลกสีเทาๆซีดๆจางๆมันถูกแต่งแต้มด้วยสีชมพูขึ้นมา ผมเป็นนะ เวลาที่ได้เจอกับปาร์คจีมิน โลกสีชมพูของผม 02. เราอายุห่างกันสองปี ไม่มากเ...