เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
가을augustthemoon
05 : sorry , he’re mine
  • 05 : sorry , he’re mine 
    ณ ยามบ่ายในฤดูใบไม้ร่วงเย็นเยือก
    มีผมกับปาร์ค จิมินใต้ต้นสนใหญ่กิ่งไร้ใบอ่อน
    หัวพิงแอบอิงไหล่ กลิ่นกายชวนให้อบอุ่น
    ความเปล่าเปลี่ยวและโลกอันหนาวเหน็บ
    จางหายไปราวกับไม่ค่อยมีมาก่อน
    การได้พักพิงเคียงข้างปาร์ค จิมินนั้น น่าหลงใหลไม่ผิดเทพนิยาย
    ไออุ่นยังคงซึมซ่านอยู่ในตัวผม มันโอบกอดผมไว้อย่างนิ่มนวล

    01


    ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เคียงข้างผมมีปาร์ค จิมิน
    อาจตั้งแต่บทสนทนาเล็กๆเมื่อวันก่อน
    เขามักเดินเข้ามาทักทาย บ้างชวนทานอาหารกลางวัน
    เป็นครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึกเหมือนพระเจ้าจะยังเอ็นดูผมอยู่บ้าง

    02.


    สายตาริษยาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อของเพื่อนร่วมห้อง
    ทำให้ผมได้รับรู้ว่าปาร์ค จิมินเป็นที่รักเสียจนน่ากลัว
    ใครก็ตามที่ถูกจิมินเลือก มักประสบกับสายตาของเหล่าปีศาจร้าย
    อาจเป็นเหตุผลที่ใบหน้าของเขาแม้งดงามแต่มักหงอยเหงา
    ทั้งที่มีคนรักอย่างมากมาย แต่ก็โดดเดี่ยวอย่างมากมาย
    เพราะไม่ว่าใครต่างก็ต้องการครอบครองปาร์ค จิมิน
    แม้จะต้องรุมทึ้งพวกเดียวกัน ฉีกกระชากกันเพื่อให้ได้มา
    เหล่าปีศาจหิวโหยผู้น่าสงสารพวกนั้น ไม่มีสิทธิในตัวเขา

    ปาร์ค จิมินคือเทพิดาของผมแต่เพียงผู้เดียว

    03.
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in