แพลนของพวกเราวันนี้คือ จิ่วเฟิ่น - จีร่ง (Keelung) - new taipei city ค่ะ
เราออกจากโรงแรมตั้งแต่ 6 โมงเช้า นึกว่าไปกับทัวร์ นั่งรถออกนอกไทเปไปประมาณเกือบชั่วโมงก็ถึง จิ่วเฟิ่น (Jiu-Fen) 九份
บรรยากาศสองข้างทาง เขียวมากๆ ยิ่งออกไปไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่ ต้นไม้ยิ่งเยอะ ขึ้นเขาวนไปวนมา จำได้ว่าตอนมาไต้หวันครั้งแรกก็มึนๆนิดนึงเหมือนกัน เพราะสถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะออกแนวเป็นขึ้นเขาชมวิวทะเล
แน็ตอยากไปที่นี่ตั้งนานแล้ว แต่มันไปยาก และ เหนื่อยมากสำหรับ คนเวลาน้อยแบบแน็ต โชคดีว่ารอบนี้เรามีเพื่อนของเพื่อนที่อาสาขับรถพาไป ขอบคุณเค้ามากๆจริงๆ ไม่งั้นคงไปไม่ถึงกันแน่ๆ ถ้านั่งบัสไปจะจะกินเวลาในการเดินทางนานกว่านี้
และเราก็ไปถึงจิ่วเฟิ่นก่อน 8 โมงค่ะ จากที่จอดรถเดินขึ้นไปแปปนึงก็จุดชมวิวทะเล ถ่ายรูปได้ ถ้าอากาศไม่อึมครึม รูปคงสวยกว่านี้
ทางเข้าดูเหมือนซอยเข้าสำเพ็งบ้านเราเลยค่ะ เล็กๆ ไม่มีอะไร เราก็เดินตามเพื่อนไต้หวันเราเข้าไป ร้านขายของและร้านอาหารในจิ่วเฟิ่นจะเริ่มเปิดประมาณ 10 โมงค่ะ ตอนเดินเข้าไปข้างในซอยคือ เอ๊ะ ยังไง!? ใช่ที่นี่หรอ!? มาผิดเวลารึป่าว!? (นึกภาพสำเพ็งยังไม่เปิด) แต่จริงๆแล้ว มาถูกเวลามากๆ ไม่ต้องแย่งสปอตถ่ายรูปกับใคร ภาพที่เราเห็นในอินเตอร์เน็ตหรือ google เวลา searh คำว่าจิ่วเฟื่นส่วนใหญ่จะเป็นรูปโคมไฟแดงๆพาดไปพาดมา เราก็นึกว่ามันจะเป็นหุบเขาที่เข้าไปแล้วมีอะไรแบบนั้นเต็มไปหมด สรุปเข้าใจผิดอยู่คนเดียวมาตลอดค่ะ ><
เพื่อนเราก็พาเดินรอบๆจิ่วเฟิ่น ลัดเลาะไปเรื่อยๆ ซึ่งถ้าถามว่ามาเองจะเดินเลาะได้ขนาดนั้นมั้ย หึ ไม่มี-ทางค่ะ
เพื่อนบอกว่าชาบูร้านสวยๆด้านขวานี่อร่อยนะ
พวกเราเดินจนรู้สึกว่าต้องหาน้ำตาลเข้าร่างก่อนจะเป็นลม ตอนนั้นถึงเวลาร้านค้าใกล้เปิดพอดีค่ะ ตลอดทางเพื่อนก็บอกว่า รอกิน
หยู่หยวน นะ นี่ก็งง มันคืออะไร แต่ก็เดินต่อไป เดินไปเดินมา เพื่อนบอกนี่ไง โคมไฟที่ยูวถามถึง พวกนางก็ลากๆกันไปถึงข้างบนสุด
ไม่ไปเช้า ไม่ได้ชอตไร้คนนะ :)
เดินไปก็ถ่ายรูปไป ตอนเห็นบันไดครั้งแรก นี่หืมมมมมมม อีกแล้วหรอ (ทีนี่มีแต่บันได) เห็นใจคนเดินมาไทเปล่ะกันเนอะ ><" แต่เพื่อนก็บอกว่าต้องขึ้นค่ะ ของกินอยู่บนนั้น เราก็แวะถ่ายรูปเป็นพักๆ แน็ตดีใจมากที่มาตอนคนยังไม่เยอะ เพราะขาลงหัวคนเต็มเลย ถ่ายรูปลำบากมาก
เดินไปก็พูดถึงชานมไข่มุกไป
พอถึงบนสุด ...... คิดว่าต้องมีวิวสวยๆไรงี้ใช่ม่ะ ... แน็ตอึ้งไป 5 วินาที
ไม่มีอะไร.....
เพื่อนบอกของเด็ดข้างบนคือสิ่งนี้
สิ่งนี้ก็คือ
หยู่หยวน ที่เพื่อนพูดถึงตลอดทาง เพิ่งจะ found out ว่านางถึงกับไม่กินข้าวเช้าเพื่อสิ่งนี้ หน้าร้านก็มีคนมายืนต่อแถวรอค่ะ เพื่อนอีกคนก็อาสาไปต่อแถวให้ เพราะตอนที่ปีนขึ้นไปถึงร้านยังไม่เปิดประตูเลย
บางคนอาจจะไม่เคยลอง QQ Dessert ที่ Central World เนอะ คือแน็ตก็ยังไม่เคยลองเหมือนกันค่ะ ถือโอกาสมาลองครั้งแรกที่นี่เลย ข้างๆถ้วยก็เขียนว่า QQ ซัมติงๆๆๆ อ่านไม่ออกแล้ว 555 คืนความรู้เหล่า-ซือไปหมดแล้ว รสชาดมันจะเหนียวๆ เหมือนบัวลอยค่ะ แต่หนืดกว่า สีเขียวน่าจะชาเขียว อันนี้มั่ว แต่ไม่ใช่ใบเตยแน่ๆค่ะ ส่วนอีกสองสีก็เป็นเผือกกับฟักทอง ไม่เผือกปลอมฟักทองปลอมนะ เคี้ยวแล้วรู้เลยว่าแป้งน้อยมาก ได้กลิ่นเผือกกะฟักทองชัดมาก แล้วก็มีถั่วต้ม ถั่วดำ ถั่วแดง ถั่วเขียวค่ะ ถ้าสั่งแบบเย็นจะเลือกถั่วได้ว่าจะเอาแบบไหน อย่างเดียว สองอย่าง หรือ สามอย่างก็ได้ หรือเอาทั้งหมดเลยก็ได้ แน็ตชอบทานของร้อนค่ะ เกลียดน้ำแข็ง แล้วอยากได้แค่ถั่วเขียวอย่างเดียว เค้าบอกไม่ได้ T-T ถ้าเป็นแบบร้อนมีแต่ "จ้งเหอ" คือ ต้องเอาถั่วทุกแบบเลย ไม่เปนไร ทานได้ๆ ชอบทานอาหารนกอยู่แล้ว 555 ตอนแรกเราก็คิดว่า น้ำที่ราดมาในถ้วยนี่ น้ำหวานแน่ๆ เลยบอกเพื่อนว่า ขอแบบหวานน้อยนะ เพื่อนหันกลับมาบอกว่า เลือกเลเวลความหวานไม่ได้ สรุปพอลองทานดู เป็นน้ำถั่วเขียวค่ะ ไม่หวานมาก อร่อยยยยยย ทานเสร็จเหงื่อท่วมเลย ร้อนจริง สรุปอร่อยมากกกก 5/5 คะแนน
ขากลับเราก็เดินซอยเดียวกะที่เข้ามาค่ะ คนเยอะมากกกกก สองก้าว ทัวร์ไทย สองก้าว ทัวร์เกาหลี สองก้าว นักท่องเที่ยวชาวญึ่ปุ่น สังเกตได้เลยว่า ญึ่ปุ่นส่วนใหญ่จะมากันเอง ส่วนพี่ไทยกะเกาหลีนี่มาเป็นกรุ๊ปทัวร์ จริงๆในซอยก็มีขายหยู่หยวนเหมือนกันค่ะ นี่ตอนเดินผ่านได้ยินไกด์ไทยคนนึงพูดว่า ร้านนี้อร่อยที่สุดในจิ่วเฟิ่นล่ะ เลยไปสะกิดเพื่อนไต้หวัน เพื่อนบอกแล้วแต่คนชอบนะแต่เชื่อหว่อสิข้างบนที่พาไปกินอร่อยสุด มั่นใจไปอี๊กกกกก
อีกสิ่งหนึ่งที่อยากแนะนำคือ ขนมเทียนไต้หวันค่ะ แป้งอร่อยมาก มีไส้หลายแบบค่ะ ไส้เค็ม ไส้ถั่วแดง แล้วก็มีไส้หวานอีกแบบ แล้วก็มีเผือก ที่ไม่ใช่ขนมเทียน มันจะเหมือนกับขนมผักกาดแต่ใช้เผือกทำอ่ะค่ะ แป้งเหนียวกว่าหน่อย เหมือนทานต๊อกของเกาหลี แต่ที่แปลกใจสุดคือ ขนมเทียนไส้ไช้โป๊ว ซึ่งเพื่อนอธิบายไม่ได้ว่าคืออะไร จนแน็ตไปได้ยินไกด์สาวชาวไทยอีกคนพูดกับลูกทัวร์ว่า ร้านนี้เป็นเหมือนขนมเทียนมีไส้ไช้โป๊ว..... หืมมมมมม หลังจากนั้นไม่ได้ยินอะไรต่อล่ะ หยิบเลย เพื่อนลองถั่งแดง เราลองไส้-
ไช้โป๊ว เก็บกลับมาลองที่บ้านค่ะ ณ เวลานั้นทานอะไรไม่ลงแล้ว มีแต่แป้งต้มเต็มท้อง อร่อยมากกกกกแบบ extremely อยากให้ไปลองกัน แปลกดีค่ะ ไช้โป๊วมันไม่ใช่ไช้โป๊วแบบบ้านเราที่เอามาผัดไข่ มันจะเป็นไช้โป๊วที่รสชาด mild กว่า
นอกจากนั้นก็ยังมีไอติมห่อถั่วที่เราน่าจะเคยเห็นกันทั่วๆไป คนรีวิวเยอะอยู่ แล้วก็มีหมูแผ่นกรอบ อันนี้ก็ชิมมา อร่อยดีค่ะ ซื้อกลับมากล่องนึงด้วย ขนมเปี๊ยะเผือกก็มี ทั้งแบบเป็นกล่องๆ แล้วก็แบบ homemade ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นก็มีหลายร้านอยู่ น่าทานทั้งนั้นเลย แต่เพื่อนไม่ให้แวะ นางจะพาไปทานที่อื่น อดลอง ร้านที่ขายพายสัปปะรดโดยเฉพาะก็มี พูดไทยได้ด้วยยย เค้าพูดไทยน่ารักดีค่ะ ขายของภาษาไทยคล่องเชียว แต่เราก็ไม่ซื้อเค้านะ 55 พายมันหวานไป ถ้าใครชอบทานหวานปกติ คิดว่าน่าถูกปาก
หลังจากที่ออกมาจากจิ่วเฟิ่นแล้ว เพื่อนก็ขับรถขึ้นเขาต่อไปถึงจุดชมวิวที่เรียกว่า ปู๋กุ้ยติ้ง
เพื่อให้ได้รูปสวยต้องลงทุนนิดนึงทั้งคนถ่ายและคนถูกถ่าย
จบทริปบนเขานี้ค่ะ
เป็นอีกที่นึงที่แน็ตประทับใจมากๆ
ลาด้วยรูปถ่ายกะเพื่อนไต้หวันสุดเลิฟ เทคแคร์พวกเราดีมากกกกกกก เพื่อนใจมากกกก รัก <3
ปล.ยังไม่จบน้าาาา ทริปนี้มีอีก จุดหมายต่อไปคือ จีร่ง ค่ะ ภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Keelung ค่ะ เด๋วจะไปชี้ลายแทงชานมไข่มุกอีกร้านนึง เด็ดเช่นกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in