จากความเดิมเมื่อตอนที่แล้วที่ฉันออกเดินทางและระหว่างทางก็ได้ท่านนักปราชญ์หรืออาจารย์ทั้ง ๕ คนได้ให้ข้อเสนอแนะ ฉันจึงรับฟังและนำมาศึกษาข้อมูลเพิ่มต่อเพื่อตอบคำถามที่อาจารย์ถาม รวมถึงเผื่อที่ฉันจะได้ไอเดียอะไรเพิ่มขึ้นบ้าง ทั้งไปฟังเพลงขอทาน การออกแบบตัวละคร วัฒนธรรมการแต่งกายพื้นบ้าน หรือพวกกลอนเผื่อกรณีที่ทำเพลงไม่ไหว

เรื่องที่ฉันไปศึกษาแล้วได้ข้อมูลเป็นชิ้นเป็นอันก็อย่างไปศึกษาเรื่องรองเท้า เพราะอาจารย์ถามถึงเมื่อก่อนชาวบ้านไม่น่าจะใส่รองเท้ากัน ซึ่งในอดีตแต่เดิมคนที่ใส่รองเท้าจะเป็นขุนนางหรือบ้านคนมีเงิน ส่วนชาวบ้านจะไม่ใส่กัน แต่ถ้าเดินหาของป่าก็จะมีรองเท้าไม้ไว้ใส่ไม่ให้เสี้ยนตำเท้า หรือเรื่องการแต่งกายชาวล้านนา ไทลื้อ ไทใหญที่จะมีการพันผ้าโพกหัวหรือ "ผ้าเคียนหัว" คือผ้าขาวที่ใช้โพกหัวเพื่อกันเหงื่อกันแสงแดด กันฝุ่นผง

แต่ทำไปทำมา ทำไมงานถึงไม่ค่อยก้าวหน้าเลยละ! ดูเหมือนฉันจะหมกมุ่นกับสิ่งเหล่านี้มากเกินไปจนไม่ได้เริ่มทำงานเป็นชิ้นเป็นอันเลยนี่สิ

สรุปฉันก็ได้ลองออกแบบตัวละครใหม่อีกครั้ง ทำแผนที่เมืองให้เห็นภาพตอนนำเสนอ ร่างภาพแบบจริงจังในส่วนของเนื้อเรื่องพ่อแม่ ลองเลือก Sound ใส่บทพากย์บรรยายใน Google Sheet 

เมื่อได้ลองนำไปปรึกษาอาจารย์แฮกริด (ครูแจ๊ป) ก็เหมือนจะรอดูตัวชิ้นงานก่อน และได้รับคำแนะนำเรื่องการนำข้อมูลไปนำเสนอ และได้ปรึกษาเกี่ยวกับกลุ่มเป้าหมายถึงจะนำชิ้นงานไปทดลองด้วย โดยฉันก้ได้นัดกับเพื่อน ๆ ว่าจะจับมือกันไปที่คริสตจักรมหาพรตรีมณฑล ซึ่งเป็นโบสถ์ที่แตงโม เพื่อนในกลุ่มไปเป็นประจำ และที่นั่นก็มีเด็ก ๆ หลากหลายอายุ ส่วนอีกกลุ่มเป้าหมายหนึ่งที่เล็งไว้คือส่งไปให้ทางพิพิธภัณฑ์รับชมและสอบถามความคิดเห็นจากผู้ที่ดูแลเกี่ยวกับสถานที่ศึกษาเมืองลับแล

คำแนะนำหลังนำเสนอความคืบหน้า ๗๐%

หลังจากลองนำเสนอให้คณาจารย์ทั้ง ๕ ท่านแล้วก็ได้ความหลัก ๆ ว่า

- ถ้าตั้งใจเปลี่ยนให้เป็นกลอน ลองอ่านเป็นทำนองเสนาะ 

- ระวังเรื่องภาษาที่ใช้ ถ้าคำยากไป เด็กจะไม่เข้าใจ

- เพิ่มดีเทลแยกอดีตและปัจจุบันให้ชัดเจน

- อาจจะเน้นเรื่องดีเทลตัวละคร ลดดีเทลฉาก