เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#Fictober2019 boxrainybusrin
Day-4 : Fire
  • Day-4 : fire

    wooseok x dohyon 

     

     

    So you wanna play with fire?

    You gotta watch out before you get burned

     

     

    “คุณฉัตรหรือเปล่าครับ?”

    เป็นอีกครั้งที่ชินณภัทรจะถูกทักผิดเป็นฉัตรปกรณ์ผู้เป็นน้องชายฝาแฝดที่แสนสุภาพและนุ่มนิ่มของตัวเองชินณภัทรปรายตามองคนที่เอ่ยทักด้วยสายตาเรียบนิ่ง ระคนสงสัยว่าคนเบื้องหน้ากำลังจะเข้าหาน้องชายของเขาด้วยวิธีใดแม้จะรำคาญใจเล็กน้อย แต่มีคนทักผิดมาจีบน้องชายตัวเองบ่อยเข้าทุกวัน ตัวเขาเองก็เริ่มสนุกที่จะสังเกตวิธีที่ผู้คนจะเข้าหาใครสักคนเพื่อจีบ

    อยากรู้เหมือนกันว่าจะครีเอทวิธีจีบได้ขนาดไหน

    “คือผมชื่อเดย์นะครับไม่แน่ใจว่าคุณฉัตรจำได้หรือเปล่าที่เราเคยสลับกระเป๋ากันน่ะครับ”

    ชินนภัทรแทบจะหลุดขำใส่หน้าอีกฝ่ายที่ใช้มุกคร่ำครึโบราณในการเข้าหาน้องชายเขาแบบนี้ขอโทษเถอะ มุกเก่าแก่ขนาดนี้ไม่ควรที่จะนำมาจีบใครแล้วหรือเปล่า? คลาสสิคดีแท้

    “ผมอยากมาขอบคุณอีกครั้งน่ะครับที่วันนั้นคุณฉัตรติดต่อมาคืน”

    คร่ำครึสุดๆ

    ชินณภัทรลอบสังเกตใบหน้าและรูปร่างของคนตรงหน้าอย่างนึกสนใจร่างสูงโปร่งราวกับเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารแต่กลับมีใบหน้าจิ้มลิ้มราวเด็กมัธยมปลายก็ไม่ปาน ท่าทางสุภาพและมีผิวพรรณขาวละเอียดคล้ายจะเป็นลูกคุณหนูมาจากไหน

    น่าสนใจ.. น่าสนใจจริงๆ

    ผู้ล่าในคราบผู้ถูกล่ายกยิ้มอย่างพึงพอใจ

    “เดย์?”

    “เหมือนผมจะทักผิดคนนะครับ ขอแนะนำตัวเองใหม่อีกครั้งดีกว่าผมเดย์ ทิวา จินตนากุลครับ”

    ได้ยินนามสกุลของอีกฝ่ายที่เป็นถึงนามสกุลดังหลุดออกมาแล้วชินณภัทรก็คลี่ยิ้มร้าย

    ต้องทดสอบศีลธรรมในใจสักหน่อยแฮะ

    “ผมมีแฟนแล้วนะครับ”

    ว่าพลางสังเกตอีกฝ่ายอย่างสนใจอาจเพราะสายตาของเขาในตอนนี้แพรวพราวเกินงามเกินกว่าที่จะเป็นสายตาที่ฉัตรปกรณ์ใช้มองใครในยามปกติ ทิวาถึงแย้มรอยยิ้มออกมา

    เหมือนเด็กจริงๆ

    อายุถึง 18หรือยังวะนั่น

     

    “พูดจาอะไรหยาบคายจังครับ”

    แม้จะพูดจาเหน็บแหนมเขาแต่ใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตรงหน้ายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม ชินณภัทรดุนลิ้นอย่างชอบใจสายตาคมกริบมองบุคคลเบื้องหน้าราวกับผู้ล่าเจอเหยื่อที่น่าสนใจมาถึงขั้นนี้แล้วเขาคงไม่ต้องไปทดสอบจิตใจอะไรแล้วกระมัง

    “ชินณภัทรครับ”

    “กว่าจะยอมบอกชื่อนะครับ”

    ทิวาว่าแล้วทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ข้างๆกัน

    “กลัวคุณอายครับที่ทักคนผิด”

    อีกฝ่ายยิ้ม

    “ทักผิดก็ไม่เป็นไรครับยังไงปลายทางก็ไม่ต่างกัน”

    คำพูดที่แฝงนัยบางอย่างจากปากของทิวาจินตนากุล ทำให้ชินณภัทรถึงกับต้องผิวปากออกมาอย่างนึกชอบใจ ทายาทของจินตนากุลน่าสนใจมากกว่าที่คิดไว้จริงๆเขาคิดอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าเป็นตายอย่างไรคืนนี้เขากับทิวาต้องไปต่อด้วยกันจนเช้าให้ได้

    “ผมไม่เหมือนฉัตรหรอกนะครับ”

    ว่าแล้วก็สบสายตาเหยื่อชั้นดีเบื้องหน้าเพื่อย้ำให้อีกฝ่ายทราบว่าเขาเตือน แล้ว

    “นอกจากหน้าตาก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรคล้ายกันอยู่แล้วครับ”

    ชินณภัทรหัวเราะอย่างชอบใจ

    น่าสนใจจริงๆ

    “เล่นกับไฟ.. ระวังจะโดนเผานะครับ”

    ทิวายิ้มพลางเคลื่อนหน้าเขามาใกล้ประหนึ่งว่ากำลังท้าทายคำพูดของเขา

     “ก็ไม่ได้กลัวนี่ครับ”

    ช่างอวดดีจริงๆ..

     

     

    เมื่อน้ำมันพบเชื้อเพลิงชั้นดีเพลิงราคะจึงลุกโหมอย่างรวดเร็ว ชินณภัทรไม่ใช่บุคคลประเภทที่จะรีรอหรือทำให้เวลาเปล่าไปอย่าไร้ประโยชน์เพราะเวทนาเหยื่อของตัวเองดังนั้นเขาจึงไม่คิดยับยั้งสัญชาติญาณสัตว์ป่าของตัวเองอีกต่อไปเมื่อเหยื่อเต็มใจให้คาบไปกินถึงเพียงนี้ ผู้ล่าอย่างเขาก็ไม่โง่พอที่จะปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือไปง่ายๆ

    การไล่ล่าระหว่างเขาและทิวาได้เริ่มต้นขึ้น

    ระหว่างสองเราเปรียบเหมือนการไล่ล่าที่ต้องใช้ชั้นเชิงและหยั่งเชิงฝ่ายตรงข้าม แม้ทิวาจะให้ความรู้สึกเหมือนผู้เจนสนามมากแค่ไหนก็ตามแต่สำหรับเขาแล้วก็ไม่ต่างจากเด็กที่ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมชินณภัทรไม่ทำให้เหยื่อหวาดกลัวอยู่แล้ว กลยุทธ์ของเขาคือการหลอกล่อให้เหยื่อตายใจเมื่อถึงเวลาตะครุบเหยื่อก็จะไม่มีใครหน้าไหนหลุดพ้นเงื้อมมือของเขาต่อให้ดิ้นอย่างไรก็คงไม่หลุด และเขาก็จะได้เป็นฝ่ายคุมชัยชนะในการครั้งนี้

    อ้อ โลกเรามันก็โหดร้ายอย่างนี้ละนะ

    คิดจะเล่นกับไฟก็ต้องระวังตัวไว้ให้ดี

    เพราะไฟอย่างเขาจะกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่าน

     

    ทุกพื้นที่สองเรากอดเกี่ยวรั้งรัดเปรียบเสมือนสนามรบที่ต่างฝ่ายต่างปะทะเป็นดั่งศึกที่ไม่มีใครยอมถอยมีแต่การรุกเข้าหากันเพื่อหาผู้ชนะจากสงครามรักในคืนนี้และเขาเท่านั้นที่ต้องเป็นผู้ชนะ

    “หน้าแดงขนาดนี้..เหมือนคุณจะต้องยอมให้ผมนะ?”

    ทิวาว่าเสียงพร่า เหงื่อที่พราวระยับปนกับน้ำหอมบนร่างขาวนุ่มนิ่มเป็นเหมือนไอเท็มลับที่อีกฝ่ายใช้จู่โจมเขาให้มัวเมากับกลิ่นหอมที่กำจายบริเวณแอ่งชีพจรที่ยิ่งสูดดมมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโลภอยากจะได้กลิ่นนี้ทั้งวันไม่ยอมห่างไปไหน

    หลอกล่อให้เหยื่อตายใจพอแล้ว..ก็ถึงเวลา “ตะครุบ” เหยื่อให้สิ้นใจ

    ชินณภัทรยกยิ้ม

    “ยังมีเวลาอีกทั้งคืนครับ..อย่าเพิ่งด่วนสรุปไป”

     

    ผู้ล่าอย่างเขาจะไม่มีวันกลายเป็นผู้ถูกล่า

    และเขาจะยื่นอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

    ทิวา จินตนากุล..

    เหยื่อที่ดีที่สุดในคืนนี้

     

     



    .



    .



     

    “คุณรู้ไหมว่าผมเพิ่งจะลองทำอะไรแบบนี้ครั้งแรก”

    อีกฝ่ายว่า

    ชินณภัทรหัวเราะออกมา ดวงตาที่ใครๆ มักกล่าวชมว่ากลมโตกำลังเป็นประกายระยิบระยับ

    “คุณพลาดแล้วล่ะที่มาลองกับผม”

     

     

     

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in