ความรู้สึกของเราไม่ได้มีอะไรหรอก เป็นแค่เรื่องเล็กๆในจักรวาลนี้

ถ้าคุณกำลังเครียด

แต่ยังกล้าเล่าให้ใครสักคนฟังได้

คุณนับเป็นคนโชคดี

ถ้าคุณกำลังเบื่อ

แต่ยังมีคนชวนออกไปไหนๆได้

คุณนับเป็นคนโชคดี

ถ้าคุณกำลังรู้สึกแย่

แต่มีใครสักคนรับรู้ได้

คุณนับเป็นคนโชคดี

และเรา

ไม่ใช่คนโชคดีคนนั้น

เวลาที่เราเครียด

เราไม่กล้าเล่าใครเลย

เพราะเรารู้สึกว่าทุกคนก็มีปัญหา

ของตัวเองมากพออยู่แล้ว

เวลาที่เรารู้สึกเบื่อ

เราไม่กล้าชวนใครไปไหนๆ

เพราะคิดว่าเป็นการรบกวนเขามากไปรึเปล่า

เวลาที่เรารู้สึกแย่

ไม่มีใครรับรู้ได้

เพราะเรากำลังแสดงว่าเราโอเคตลอด

สำหรับเรา

ต่อให้เศร้ามากแค่ไหน

ร้องไห้ทรมานสักเท่าไหร่

เราอาจไม่กล้าเล่าใคร หรือบอกใครเลย

เรารู้สึกกลัวจะเอาเรื่องเล็กๆนี้ไปรบกวนเขา

เราไม่กล้าเอาความรู้สึกเศร้าที่ไม่มีสาเหตุของเรา

ไปรบกวนจิตใจคนอื่น

เรากลัวว่า ปัญหาของเรา

อาจจะเล็กน้อยเกินกว่าที่เขาต้องมาสนใจ

ทำให้เขารำคาญใจ

และสุดท้าย

กลายเป็นรำคาญ เรื่องราวของเรา

เราทำได้เพียงอดทน

ยิ้มเข้าไว้

ต่อให้ร้องไห้มากแค่ไหน

เพราะปัญหาของเรา

มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

เราต้องอดทน

เราทำได้แค่อดทน

อย่าไปรบกวนใครอีกเลย

เพราะถ้าเราถูกรำคาญ

จะทำให้คนอย่างเรา

คงรู้สึกแย่

กว่าที่เป็นอยู่

.

เอาหล่ะ อดทนนะ