เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันพรุ่งนี้ก็แล้วกันyenyenaha
ได้โปรดไต่ลงมาาาาาาา
  • มอง มอง มอง ดู มอง ดูเธอเดินผ่าน
    ใน ทัน ที ก็ มีอาการหวั่นไหว

    มือไม้มันค่อยๆสั่น ในท้องมันก็เริ่มปั่น ตาก็ยังลายๆ ใจกระวนกระวาย
    เป็นยังงี้ทุกที่ไป คงเพราะคุณนั้นสูงไป มันก็แพ้

    .
     ก็บนนั้นมันช่างสูงได้ยินมั๊ยคุณ
    ทำไมหลายคนชอบถาม ว่าทำไมไม่ถ่ายคน?
    เอาจริงๆเราก็ถ่ายคนนะ แต่เราชอบความธรรมชาติของโลกมากกว่า
    อย่างน้อยดอกหญ้ามันก็ไม่ฝืนยิ้ม อย่างน้อยมันไม่บอกว่าเอาผอมๆไรงี้
    เราสามารถอยู่กับธรรมชาติที่ไม่ใช่คนได้นานมากกว่า
    ใช้มือหมุนเลนส์โฟกัสให้ชัดจนกว่าจะพอใจ เรื่อยๆมาเคียงๆ555
    อุปสรรคของธรรมชาติคือ. . .ลม มันทำให้ภาพเบลอ แต่ก็มีเสน่ห์นะ
    ประเด็นคือไปนั่งถ่ายในป่าหลังบ้านคนอื่น อะฮึ่มมมมหมาเห่าเยอะฉิบหาย ไอ่เราก็กลัวหมาขึ้นสมอง เลยรีบๆถ่ายมา เสียดายยยยยยยย
    วันนี้คุณเป็นไงมั้งวะ
    แต่ช่างมันเถอะ
    ชีวิตเขาชีวิตเรา : )
    อย่าเอาชีวิตเรามาเปิดเผยมาก
    อย่าพยายามเข้าไปในชีวิตคนอื่นมาก
    อย่าพยายามใช้ชีวิตคนเดียวมากไป
    โลกนี้มีตั้งหลายมุม
    เขาไม่รัก เออ นั่นมันเป็นเรื่องของใจเขา
    ส่วนใจเราต้องเคลียร์ความรู้สึกเหล่านั่นเอง
    กินอาหารก็อย่ากินร้านเดียว
    อะไรไม่เคยกินก็ไปกิน
    อะไรไม่เคยทำก็ไปทำ
    จะได้รู้ว่าไอ่ที่คนอื่นมันทำแล้วดีเนี่ย
    มันเหมาะกับตัวเราไหม
    การที่รู้ว่าชอบอะไร โดยที่ความชอบของเราไม่ได้เดินตามใคร มันรู้สึกว่าหาตัวเองเจอนะ
    สิ่งที่ชอบมากๆอาจจะไม่ค่อยได้ทำ
    สิ่งที่ทำประจำอาจไม่ใช่สิ่งที่ชอบ
    อย่าลืมเว่ย ตัวเลือกในชีวิตมึงมีไม่มาก
    ใครจะไปรู้ พิมพ์เรื่องนี้เสร็จ อีกกี่วันกี่เดือนปี จะได้มาตั้งใหม่ :  )

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Sarane Champa (@Sarane)
นี่นสินะ