จิน : อาร์มี่จัง รบกวนอะไรหน่อยสิ
"...ว่า?"
เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับอาหารเช้า
เรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก
"จองกุกเหรอ? นอนอยู่? นี่นอนเป็นตายกันหรือไงนะ!"
ฉันเข้าไปเขย่าตัวน้องเล็กของวง
แล้วก็ตบเข้าไปที่หน้าเบา ๆ
ไม่มีท่าทีจะลุกเลย!!!
ช่วยไม่ได้แฮะ... งั้นไพ่ตายใบสุดท้ายล่ะนะ
"จองกุกตัน! เช้าแล้วนะ..."
ฟู~
ฉันเป่าลมใส่ใบหูเขาเบา ๆ
จองกุก : อ่าาาาาาา
เฮ้อ ตื่นได้สักที
จองกุก : ท..ทำอะไรครับ!?
"อะไรเล่า ก็แค่จะปลุกไง?"
จองกุก : อ...อาร์มี่นูนา...
"อรุณสวัสดิ์จ่ะ"
จองกุก : อ... อรุณสวัสดิ์ครับ
"เข้าเช้าเสร็จแล้วนะ ไปกันได้ยัง?"
พอฉันตั้งใจจะเข้าไปฉุดเขาที่ท่าทางยังไม่ตื่น
เขาก็สบัดมือฉันออก
จองกุก : ป...ไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวตามไป
"???"
จองกุก : ไปก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมตามไป
"ข...เข้าใจแล้ว"
ช่วยไม่ได้เนอะ ฉันก็เลยตัดสินใจทิ้งมักเน่ไว้ตรงนั้น
แล้วกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกรอบ...
นายไม่จำเป็นต้องส่งเสียงดังขนาดนั้นเลยนินา เจ้าน้องเล็ก
หรือว่า... ตอนนี้นายกำลังอยู่ในวัยต่อต้าน?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in