"ฮัลโหล?"
ยุนกิ : อาร์มี่ วันนี้เหมือนเดิมนะ
"เข้าใจล่ะ"
แม้กระทั่งตอนที่เดบิวต์แล้ว
ยุนกิก็มีบ้างที่จิตใจของเขาไม่สงบ
พอเป็นแบบนั้น
แน่นอน เขาต้องเรียกฉัน
ยุนกิไม่ได้ต่างอะไรกับฉันในตอนนั้น
เราต่างก็ทรมานไปกับการที่ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้
สิ่งที่ยุนกิขอร้องฉันก็เหมือนกัน
ได้แต่อยู่เงียบ ๆ และฟังสิ่งที่เขาพูด
ยุนกิ : อยู่จนกว่าฉันจะหลับนะ
"อื้อ"
ฉันอยู่ดูแลเขา...
ก็แค่นั้น มีแค่นั้นจริง ๆ
ยุนกิเองก็เหมือนกัน
พอมีฉันอยู่
เขาก็หลับได้สบาย...
ไม่มีเรื่องความรักระหว่างเราสองคน
อย่างน้อย...
ฉันก็คิดแบบนั้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in