"มึงคิดว่ามึงรับผิดชอบน้องเขาไหวเหรอ" พลกฤตถามภพธรที่กำลังพ่นควันบุหรี่ยาวๆ
"กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ" ภพธรตอบ "กูก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้กูเครียดเป็นอย่างมาก นอนไม่หลับหลายคืนแล้ว กูก็ได้แต่อวยพรว่ามันไม่ใช่เป็นอย่างนั้น ถ้าเกิดว่าน้องเขาท้องกับกูจริงๆ กูยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเลย"
"แล้วตอนที่มึงมีอะไรกัน มึงไม่คุมเหรอ"
"ก็น้องเขาบอกกับกูเองนี่นาว่าน้องเขาอยู่ในระยะปลอดภัย แถมตอนท้ายกูก็เตรียมยาคุมฉุกเฉิน และหยิบให้น้องเขากินต่อหน้ากูเข้าไปแล้วนะ กูว่าคงไม่น่าจะพลาดตั้งท้องได้หรอก มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ"
"........."
"แล้วถ้าเป็นมึง มึงควรทำยังไงดีว่ะ"
"ใจเย็นๆ กูคิดว่า ในช่วงนี้มึงก็ควรจับตาดูน้องจินต์จุฑาไว้ก่อนนะ ถ้ามีอะไรที่มึงหนักใจ มึงก็โทรมาปรึกษากับพวกกูได้เสมอ กูยินดีช่วยมึง"
"ขอบใจเว้ย" ภพธรตอบด้วยสีหน้าที่โล่งขึ้น "พวกมึงเก็บเรื่องนี้เป็นความลับให้ดีนะ แล้วอย่าบอกให้ใครรู้ โดยเฉพาะน้องแพรของกู ถ้าน้องเขารู้ว่ากูผ่านใครมา กูจะอยู่ลำบาก"
"โอเค"
............
เหตุการณ์ทุกอย่างภายในโรงเรียนดำเนินไปเรื่อยๆ ดอกไม้ในโรงเรียนบานสะพรั่งเพื่อต้อนรับเทศกาลเข้าสู่ช่วงใกล้สอบปลายเทอม นักเรียนหลายคนๆ จับจองห้องสมุด ลานว่าง และโต๊ะม้านั่งหินอ่อนเพื่อสนทนา ติวหนังสือ เพื่อเตรียมตัวสอบ ผิดกับนักเรียนทั้งสามคนอย่างพลกฤต และยุทธไกรที่ยังมีเวลาว่างหนังอ่านหนังสือการ์ตูน และภพธรที่ยังคุย หยอกล้อ เล่นกับแพรวา ซึ่งเป็นแฟนคนใหม่ของเขา
เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น เป็นสัญญาณเตือนบอกให้ทราบถึงช่วงเวลาเข้าเรียนตอนบ่าย
พลกฤตและยุทธไกรเก็บหนังสือการ์ตูนใส่ในกระเป๋าและเตรียมตัวขึ้นห้องเรียน ส่วนภพธรฝากกระเป๋าให้พลกฤตนำไปจองที่นั่งในห้องเรียน ส่วนตัวภพธรเองก็ช่วยถือกระเป๋าของแพรวา เดินไปส่งแพรวา
ในระหว่างทางเดินกลับมายังอาคารเรียนที่ภพธรใช้เรียนในคาบต่อไปนั้น ภพธรเจอกับจินต์จุฑาที่ดักรออยู่หน้าอาคารเรียนอีกครั้ง จินต์จุฑาเห็นพบภพธรเดินเข้ามา เธอจึงเดินเข้าไปหาภพธรด้วยความมุ่งมั่น
"พี่....พี่ทำอย่างนั้น หนูเสียหายนะรู้ไหม"
"อะไร เสียหายยังไง ตอนไหน"
"ก็พี่ดันไปประกาศกับเพื่อนหนูว่า การได้หนูคือเกียรติยศของพี่ แล้วพี่ไม่คิดจะให้เกียรติหนูบ้างเลยหรือไงคะ"
"น้องอยากได้เกียรติจากพี่ แต่ทำไมน้องไม่ให้เกียรติพี่บ้างล่ะ กี่ครั้งแล้วที่น้องต้องมาพบมาเจอพี่แบบหลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้ มันมากเกินไปไหม น้องไม่เห็นหรือไงว่าพี่ก็มีคนใหม่แล้ว จะให้เขามาเห็นพี่ยืนคุณกับน้องเนี่ย เดี๋ยวมันก็มีปัญหาตามมา พี่ขอร้อง อย่ามาตามตื้อตอแยพี่เลย ตื้อไม่สามารถครองโลกได้หรอก พี่รำคาญ จะไปไหนก็ไป"
"แล้วพี่จะไม่รับผิดชอบเด็กที่อยู่ในท้องเหรอ"
"ไม่ใช่ว่าพี่ไม่รับผิดชอบ แต่พี่ก็พยายามทำในหน้าที่ที่พี่พอจะทำได้"
"แล้วการที่พี่นิ่งเฉย ไม่ติดตาม ถามหา โทรไปหาก็ไม่รับ ซ้ำยังตัดสายหนูแบบนี้ นี่คือสิ่งที่พี่บอกว่าพี่รับผิดชอบหนูเหรอ"
"น้องไม่เป็นพี่ น้องก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องทำตัวยังไง น้องยังคิดแบบน้อง น้องยังโลกสวย หัดมองโลกให้กว้างกว่านี้บ้างสิ น้องเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียนนะ ถ้าคนในโรงเรียนเขารู้ว่าน้องท้อง น้องเสียชื่อเด็กกิจกรรมนะ"
"อ่าว...หมายความว่ายังไง แล้วพี่จะปล่อยให้หนูอยู่แบบนี้เหรอ"
"ใจเย็นๆ ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ได้มีแค่น้องคนเดียว พี่เองก็โดนด้วย ถ้าน้องเดินเกมไม่ดี มันก็ส่งกระทบต่อพี่ และตัวน้องเองด้วย ฉะนั้นใจเย็นก่อน ตั้งสติแล้วค่อยคิดหาทางออกร่วมกัน"
"หนูไม่ใจเย็นแล้วนะพี่" จินต์จุฑาตอบด้วยสิ่งหนักแน่น "พี่จะให้หนูรอไปถึงไหน เด็กในท้องก็โตขึ้นทุกวัน แล้วจะพี่จะให้หนูทำยังไง ทุกวันนี้พีี่ก็เอาแต่ปัดให้พ้นๆ แล้วนี่หรือที่บอกว่าพี่จะรับผิดชอบในตัวหนูนะ ขนาดหมายังรักลูกตัวเองเลย แล้วทำไมคนอย่างพี่ถึงจะ......"
ไม่ทันที่จินต์จุฑาพูดจบ ภพธรผลักอกจินต์จุฑา จนเซและล้มคว่ำลงไปกับพื้น
"หุบปากหมาๆ ของมึงไปเลย แล้วไสหัวออกไปจากชีวิตกูซะ"
".........................."
"ของก็ของของมึง ท้องก็ท้องมึง มึงก็ตัดสินใจยอมให้กูเอง จะให้กูต้องรับผิดชอบแค่ไหนถึงจะพอใจ ให้มึงไปบอกพ่อแม่ มึงก็อ้างว่าไม่อยากบอกกลัวท่านเสียใจ นี่มึงก็คิดแบบลูกผู้หญิง ตัดสินใจแบบผู้หญิง โดยไม่ดูคำนึงถึงส่วนรวมเลย กูไม่รู้ละ เรื่องของมึง มึงจะทำอะไรก็เชิญเลย กูไม่พร้อมอยู่แล้ว"
"ไอ้ผู้ชายหน้า --- มึงมันผู้ชายเฮงซวยที่สุดเท่าที่กูเจอมา"
"พอใจแล้วหรือยังไอ้ห่า.... กูจะไปเรียนละ"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in