เวลาแก่ตน
ดวงดาวต่างโคจร
สังคมต่างเดินหน้า
ทุกคนต่างเดินทาง
เพราะเวลามันไม่เคยหยุดนิ่ง
ถึงแม้สิ่งมีชีวิตจะมีจังหวะที่หยุดกระทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อพักผ่อนร่างกายและจิตใจ
แต่เวลานั้นกลับไม่ เพราะต้องดำเนินหน้าที่ต่อไปภายใต้กรอบของทุกสิ่งอย่างที่วนเวียนอยู่ภายใต้วัฏจักรความเป็นไป
เวลา
ของแต่ละสายพันธุ์อาจไม่เท่ากันตามอายุขัยของมัน แต่นั่นมันใช่ประเด็นสำคัญจริงหรือ ถ้าเกิดเราต่างเกิดมาแล้วมีเวลาที่ใช้ร่วมกันเป็นศูนย์กลาง สุดแล้วแต่มันก็อยู่ที่ตนนั้น ใช้มันได้คุ้มค่าแค่ไหนเราต่างใช้เวลาไปกับการกระทำหลายอย่างในชีวิต ใช่หรือไม่?
แต่!
หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้ใช้เวลาไปนั้น เราได้แบ่งปันมัน ให้แก่ตัวคุณเอง บ้างหรือเปล่า นี่แหละสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้คุณไม่สูญเสียตัวตนคุณเอง มากจนเกินไป ลองมองย้อนกลับมาดูไหม
ว่ามีอะไร
ที่ตัวคุณควรจะแบ่งเวลา แล้วใช้ไปกับมันบ้าง เพื่อความสบายใจที่อาจมีมากขึ้น ในช่วงเวลา
และสุขภาพ กายใจ ที่คุณมีโอกาสได้ฟื้นฟูมัน แม้มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น แต่ขอให้คุณนั้น แบ่งเวลาให้กับมัน เพื่อเพิ่มความสุขสันต์ ให้แก่ช่วงเวลาที่คุณมีอยู่
ตามเส้นทางที่ตนเลือกเดิน
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนร่วมโลกท่านอื่น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in