สำหรับเราตอนนี้ เงินเป็นเพียงตัวเลข

 สิ่งที่เราอยากได้จริงๆ

คือ

 ประสบการณ์s (เติมsเพราะอยากได้เยอะ เป็นพหูพจน์)

ซึ่งเราคิดว่าเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้จริงๆว่ะ 

ฉันเคยได้ยินคนบอกว่า

 เราจะรู้สึกว่าเราชอบทำงานอะไร ก็ต่อเมื่อเราทำมันจนลืมคิดไปเลยทันทีว่าเอออวันอะไรน้าาาาาา วันศุกร์หรือยังงงงงง หรืออารมณ์ว่า วันจันทร์อีกเเล้วหรอออออออ ซึ่่งเอาจริงมันก็ใช้ไม่ได้เสมอไปหรอก เพราะคนเรามันก็ต้องมีวันที่ท้อ วันที่เหนื่อยกันบ้าง 

เเต่ฉันน่ะ ฉันคิดว่าฉันมีความสุขมาก เวลาได้ทำอะไรให้เเขกได้ประทับใจหรือตลก หัวเราะ 

เเละ

การดำเนินงานยามเช้าเป็นไปอย่างปกติเหมือนเคยๆ เเขกเช็คอินเเละเเขกเช็คเอ้าท เหมือนมีพบก็มีจาก ร่ำไปในทุกวัน ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งมองคอมอยู่ ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา 

เเขก : ยู ไอมีเรื่องมาถามหน่อย 

ฉันเลยมองหน้าขึ้นไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าจีนคนหนึ่งยิ้มกว้างด้วยความเป็นมิตร 

ฉัน : ได้เลยยยยยยยย 

เเขก : ฉันอยากไปเชียงใหม่ เเต่การไปเชียงใหม่ของฉัน ฉันอยากไปเเบบมีประสบการณ์ ฉันอยากไปด้วยรถไฟ หรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เครื่องบิน 

...........

เอ้อ น่าสนุก เเหะ 

ฉัน : อืม ถ้างั้นลองไปด้วยรถไฟไหม ยูขึ้นรถไฟที่หัวลำโพงนะ 

เเขก : อ่อ ได้ เเละหัวลำโพง คือตรงไหนยังไงนะ

ฉัน : อ่อ ยูน่ะ ขึ้นรถไฟใต้ดินนะ ไปลงสถานีหัวลำโพง เมื่อขึ้นมาจากรถไฟใต้ดิน จะเจอสถานีรถไฟเลย อยู่มุมอีกฝากนึง

เเขก : อ่อ ได้เลย ขอบคุณนะ :) 

บทสนาของฉันเเละเเขกผู้นั้นก็ดูเหมือนจะจบลงเพียงเท่านั้น เเต่เปล่าเลย ฉันเห็นเเขกคนดังกล่าวไปนั่งที่ลอบบี้ ส่วนฉันก็ยังเหลือความรู้สึกที่ค้างคา....

ที่เราอธิบายไปเค้าจะรู้จริงๆหรอ? ......

เห้ย สถานีในไทยมันก็อ่านออกเสียงยากจะตาย หรือเค้าพยักหน้าไปงั้นวะ เค้าจะเข้าใจเราจริงๆหรอ?...

พอคิดได้งั้นก็รู้เลยว่าเป็นห่วงเค้าเเหละ กลัวเเขกหาทางไปไม่เจอจริงๆ สุดท้ายก็เลยเอากระดาษกับปากกาเเถบนั้นวาดเเผนที่ให้เค้า พร้อมคำอ่าน คาราโอเกะ hualumphong station เพื่อเกิดอะไรขึ้น เเขกจะได้ถามทางคนเเถบนั้นได้ 

ฉัน :  นี่เป็นเเผนที่ไปหัวลำโพงนะ ไอกลัวยูไม่เข้าใจ เลยวาดเเผนที่เดินทางให้ 

เเขก : ขอบคุณมากๆๆเลยนะ 

เเละฉันก็กำลังจะเดินออกไป .....

เเขก : ยู ว่าเเต่ไอจะจองตั๋วรถไฟยังไงหรอ 

ฉัน : มานี่ เดี๋ยวไอช่วยเอง :) 

การดำเนินการจองตั๋วรถไฟในช่วงวันหยุดยาวหรือช่วงวันศุกร์นั้นเป็นอะไรที่ยากลำบากมาก เนื่องจากทุกคนล้วนต้องการจองตั๋วในวันศุกร์เพื่อเที่ยวในวันหยุดวันต่อมา เเละเเขกของฉันก็ต้องการนั่งรถไฟชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นชั้นที่ทุกคนล้วนจับจองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร การดำเนินการหาตั๋วรถไฟของฉันเเละเค้า ดำเนินการยาวนานเกือบชั่วโมง จนกระทั่ง....

ฉัน : ยู มันไม่มีตั๋วรถไฟว่างเลยในวันดังกล่าว ฉันขอโทษจริงๆ

เเขก : ไม่เป็นไรหรอก ยูทำดีสุดเเล้ว ขอบคุณมากๆๆนะ

ฉัน :  เอ๊ะ ยูนั่งบัสมั้ย ที่ไทยเเเลนด์น่ะ มีนครชัยเเอร์นะ ระดับมาสเตอร์เลย บริการเหมือนเครื่องบินในราคาจับต้องได้!!!

เเขก : ???? นา คอน ชัย เเอ๋ ???

เเล้วฉันก็ทำการขายของเเขกโดยการเปิดวิดีโอพรีเซ้นต์ของนครชัยเเอร์เสมือนได้ขายนายหน้า เเละเเขกทำท่าว้าวมาก อะเมซิ่งมาก ไม่คิดว่าไทยเเลนด์เราจะมีสิ่งนี้ เเละใช่เเล้ว เเขกตกลงจอง เเละต้องการนั่งรถนครชัยเเอร์เเบบไม่ปฏิเสธทันที 

เเต่ 

ปรากฎว่า 

ตั๋วหมดอีกเเล้ว!!!!!!! 

คราวนี้เป็นอะไรที่ฉันไม่สามารถช่วยเหลือเเขกได้จริงๆนอกจากการเเนะนำให้เเขกเดินไปซื้อกับเอเจนซี่ที่ขายตั๋วรถไฟเเละบัสเอา ซึ่งเป็นทางเลือกสุดท้าย สุดท้ายเเล้วเเขกคนดังกล่าวก็ได้ตั๋วบัสเที่ยวสุดท้ายไปเชียงใหม่ตามที่ฝัน 

เเละใช่เเล้ว หลังจากนั้นเราก็ได้มีบทสนาระยะยาวด้วยกัน 

เเละเกิดมิตรภาพดีๆขึ้น 

เเขกของฉันเป็นชาวออสเตรเลียนเเละมาทำงานระยะสั้นตามโปรเจคที่ได้จากบริษัทที่โน่น 

เเละกำลังจะเดินทางกลับ เเละนั่นทำให้เราได้คุยได้รู้จักกันมากขึ้น ก่อนกลับ เเขกอวยพรให้ฉันโชคดีกับสิ่งที่ฉันกำลังทำ เเละขอให้ฉันทำตามฝันสำเร็จด้วยเเหละ 

ถือเป็นวันดีๆอีกหนึ่งวันเลยทีเดียว :)