รู้ไหมแมงกะพรุนน่ะ ว่ายในทะลที่อุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งได้นะ

ต่อให้ถูกจับแช่แข็ง แต่ถ้าได้ความอบอุ่นก็จะฟื้นคืนชีพได้ใหม่

ดังนั้นเรื่องที่บอกว่าตัวเองเป็นแมงกะพรุนแล้วไม่เอาไหน นั่นไม่จริงหรอก

 

แมงกะพรุนไม่เป็นน้ำแข็ง ผลงานของอิจิคาวะ ยูโตะ เป็นนิยายระทึกขวัญบนเรือเหาะที่ถูกปิดตาย ผลงานที่ได้ชื่อว่าเป็น And Then There Were None แห่งศตวรรษที่ 21 (And Then There Were None คือนิยายชื่อดังของ อกาธา คริสตี้ ราชินีแห่งนิยายอาชญากรรม เป็นเรื่องราวของคน 10 คนที่มารวมตัวกันบนเกาะตามคำเชิญของบุคคลลึกลับ และหลังจากนั้นทั้งสิบคนก็ทยอยตายไปทีละคนจนหมด)

เรื่องย่อ : คณะวิจัยและพัฒนาอากาศยาน “Jellyfish“  เรือเหาะขนาดเล็กรูปทรงเหมือนแมงกะพรุนที่พลิกโฉมประวัติศาสตร์อากาศยาน ได้ทำการบินทดสอบ เจลลี่ฟิชรุ่นใหม่ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด เจลลี่ฟิชถูกโปรแกรมให้บินออกนอกเส้นทาง ทำให้คณะวิจัยทั้ง 6 คน ติดอยู่ในภูเขาหิมะ ท่ามกลางสภาพอากาศที่เลวร้ายกับการรอคอยความชั่วเหลือที่ไม่น่ามาถึง ฆาตกรที่ไม่รู้ว่าเป็นใครยังคงลอยนวลอยู่ในเรือเหาะ พร้อมๆกับความลับของทีมพัฒนาเทคโนโลยีที่จะถูกเปิดเผยให้เราได้รู้

ส่วนตัวเราเป็นคนไม่อ่านนิยายฆาตกรรมสืบสวนสอบสวนเลย และเเทบจะไม่อ่านวรรณกรรมของฝั่งญี่ปุ่นเช่นกัน เพราะฉะนั้นการรีวิวจะมาจากมุมมองของคนที่ไม่ได้รู้ลึกรู้จริงเกี่ยวกับหนังสือแนวนี้มากสักเท่าไหร่ 

Setting ของแมงกะพรุนไม่เป็นน้ำแข็ง อยู่ในปี 1983 ประเทศ U (ซึ่งน่าจะย่อมาจาก USA ประเทศสหรัฐอเมริกา) แบ่งวิธีเล่าออกเป็น 3 พาร์ท คือ พาร์ทของคณะวิจัย พาร์ทตำรวจ และพาร์ทความทรงจำของคนร้ายที่เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และหนังสือดันเฉลยตั้งแต่ต้นเรื่องเลยว่าคนบนเจลลี่ฟิชตายหมด แต่มันก็ไม่ได้ลดถอนความตื่นเต้นลงแม้แต่น้อย เพราะเสน่ห์ของเนื้อเรื่องเเนวนี้อยู่ที่วิธีการเล่าเรื่องระหว่างทางมากกว่า ว่าตายยังไง และใครเป็นฆาตกร 

เราว่าญี่ปุ่นโดดเด่น ในการเล่าเรื่องโดยใช้วิธีเล่นกับเวลา มีทั้งการเหลื่อมเวลา การเล่าเรื่องแบบสลับช่วงเวลาไปมา ซึ่งเราจะเจอบ่อยในอนิเมชั่นฉายโรงและหนังญี่ปุ่นหลายๆเรื่อง ส่วนตัวเราประทับใจเรื่อง Tomorrow I will date with yesterday you มากๆ การเล่าเรื่องช่วงเวลาของพระเอกกับนางเอกที่สวนทางกัน และมาเจอกันในแต่ละช่วงวัย ให้คนดูไม่งงไม่ใช่เรื่องง่าย 

แมงกะพรุนไม่เป็นน้ำแข็ง เป็นการเล่าเรื่องในอดีต สลับกับเรื่องในปัจจุบัน เหมือนเราได้สืบหาคนร้ายและรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของทีมพัฒนาเทคโนโลยีไปพร้อมๆกัน ก่อนที่ทุกอย่างจะมาบรรจบกันในตอนท้าย เป็นนิยายที่มีความเป็นภาพยนตร์สูงมาก อ่านแล้วรู้สึกว่าทำเป็นหนังได้เลย  แถมยังมีกิมมิคเท่ๆ ไม่เหมือนใคร อย่างแมงกะพรุนลอยฟ้า อากาศยานขนาดเล็กไร้เสียงล่องลอยไปในอากาศ พร้อมกับศัพท์แสงทางวิชาการเคมีอีกมากมาย ที่ใครเกลียดวิชานี้อาจจะลากสายตาข้ามได้  แถมยังใช้ความเป็นแมงกะพรุน อยู่ในไดอะล็อกเท่ๆ ได้อีก ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่านิยายเรื่องนี้มันเท่ว่ะ เท่จริงๆ

เนื่องจากเราไม่ค่อยได้อ่านเรื่องแนวฆาตกรรมอำพรางมาก เลยไม่สามารถบอกระดับความสนุกได้ แต่ถ้าจะให้เปรียบเทียบกับความสนุกแบบภาพยนตร์ก็ถือว่าสนุกใช้ได้นะ พอเข้าพาร์ทที่ค่อยๆโดนฆ่าไปทีละคน แล้วเหมือนเครื่องติด ความลับอันน่าหดหู่แต่ละเรื่องโดนเปิดออกไปเรื่อยๆ อ่านไปก็เข้าใจว่าทำไมอะไรๆมันถึงได้เข้าทางคนร้ายหนัก แต่เราก็ยังแอบคิดว่าคนเขียนโกงอยู่เหมือนกัน แรงจูงใจแค่นี้หรอ ความสัมพันธ์แบบนี้หรอ ใครมันจะไปคิด แต่พอเราสงสัยปุ๊ป มันก็มีเฉลยมาให้เราอ่านต่ออยู่ดี คือเค้าก็คงคิดมาแล้วแหละว่าคนอ่านจะสงสัย555 

สรุป สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านงานแนวนี้แบบเรา ก็ถือว่าเขียนสนุกเลยนะ มันให้ความรู้สึกเท่แบบบอกไม่ถูก แต่ถ้าใครมีเรื่องอื่นสนุกๆ อยากแนะนำให้เราอ่าน ทิ้งคอมเมนต์ไว้ได้เลยนะคะ :)

Frozen jellyfish taken by Jason Chong