นำแสดงโดย Freddie Highmore (หนุ่มอังกฤษ เป็นที่รู้จักกันจากเรื่อง Charlie and the Chocolate Factory , The Spiderwick Chronicles แล้วก็ซีรี่ส์เรื่อง Bates Motel) , Keri Russell (จาก Mission: Impossible III , Austenland , ซีรี่ส์ The Americans [เรารู้จักเธอจากเรื่องนี้นี่แหละ ชอบมาก เนื้อหาหนักพอสมควร]) , Jonathan Rhys Meyers (หนุ่ม Dublin, Ireland อีกคน น่าจะรู้จักจาก Mission: Impossible III , The Mortal Instruments: City of Bones) , Robin Williams

เนื้อเรื่องก็ประมาณว่า เด็กชายเอแวนที่อยู่บ้านเด็กกำพร้าชาย หนีออกมาเพื่อตามหาพ่อแม่ ตัดไปที่ 11 ปีก่อน ไลลา นักเชลโล่สาวที่กำลังแสดงคอนเสิร์ต และลูอิส มือกีตาร์และฟรอนต์แมนชาวไอริชกำลังเล่นดนตรีกับวงของเขาในผับ ทั้งคู่มาเจอกันในงานปาร์ตี้ในตึก ๆ หนึ่ง แล้วก็จิ๊จ๊ะกัน เช้าวันรุ่งขึ้นไลลารีบออกไปหาพ่อ ลูอิสก็รอแล้วรอเล่า ปรากฏว่าไลลาท้องแล้วเกิดอุบัติเหตุ พ่อของเธอโกหกว่าลูกของเธอตายแล้ว 

ตัดกลับมาที่เอแวน หนูน้อยเจอแม็กซ์เวลพาเอแวนไปเล่นดนตรีเปิดหมวกที่สวนสาธารณะ ทำตัวให้เอแวนไว้ใจ และเปลี่ยนชื่อเอแวนให้เป็น ออกัส รัช โดนตำรวจค้นที่ซ่อน ออกัสก็หนีไปซ่อนที่โบสถ์ เด็กผู้หญิงก็สอนให้ออกัสอ่านโน้ตแล้วเธอก็ไปเรียน หลังเลิกเรียนกลับมา ออกัสไม่ได้อยู่ในห้องนั้นแล้ว ไปเจอออกัสนั่งเล่นออแกนตัวใหญ่ในโบสถ์ คุณพ่อเลยตัดสินใจพาออกัสไปเรียนที่วิทยาลัยดนตรี แล้วทางวิทยาลัยมีการประชุมกัน เพื่อส่งผลงานของนักศึกษาไปแสดงในงานเทศกาลดนตรีในสวน(?) และออกัสได้รับเลือกให้เป็นคอนดักเตอร์ควบคุมวงโดยใช้เพลงที่เขาเขียนขึ้นมา 

ถ้าคิดว่าเรื่องร้าย ๆ จะจบหลังจากที่ออกัสหนีมาอยู่ที่โบสถ์แล้วล่ะก็ คิดผิดแล้วล่ะ แม็กซ์เวลยังคงตามจองล้างจองผลาญออกัสเพื่อให้ออกัสหาเงินให้เขาอยู่ดี ระหว่างที่โดนแม็กซ์เวลพาตัวไปก็ไปก็โดนบังคับให้เล่นกีตาร์เปิดหมวกหาเงิน ก็บังเอิญเจอกับลูอิส ทั้งคู่ก็เล่นกีตาร์ด้วยกัน ลูอิสพูดคุยแล้วก็แนะนำออกัสเรื่องคอนเสิร์ตของเขาในคืนนี้ สุดท้ายออกัสก็ได้ไปขึ้นแสดงในคืนนั้นที่ไลลาของเขาโซโล่เชลโล่ก่อนหน้าเขาขึ้นแสดง นั่นทำให้ลูอิสได้เจอกับไลลาอีกครั้ง และทำให้ไลลาได้เจอกับลูกของเธอ

ก่อนที่จะดูเรื่องนี้ก็ดูหนังอีกเรื่องที่หนุ่มเฟรดดี้แสดง พอดูจบแล้วก็อยากจะดูต่อไง เห็นหนังเรื่องนี้ของหนุ่มเฟรดดี้น่าสนใจดี ก็เลยกดเข้าไปดูใน YouTube ปรากฏว่าเป็นฉากที่เอแวนเล่นกีตาร์อย่างเท่ สิ่งที่คิดครั้งแรกเลยคือ ถ้าดูแล้วกลัวจะนั่งเล่นกีตาร์ทั้งวันทั้งคืนอีก ซึ่งมันไม่ได้ ต้องอ่านหนังสือนะ แล้ว YouTube ก็รันไปคลิปอื่นต่อ พอเห็นว่าเอแวนเป็นคอนดัคเตอร์เท่านั้นแหละ ก็ดูอย่างไม่คิดอะไรแล้ว

หลังจากดูจบ ยิ่งทำให้เราคิดถึงวงออเครสตร้าที่เราเคยอยู่เอามาก ๆ (ดูแล้วแอบน้ำตาซึมเบา ๆ ด้วย)

แน่นอนว่ามีสิ่งที่ขัดใจ ตอนที่ออกัสใช้ไม้บาตอง (ไม้ของคอนดัคเตอร์) คือมันไม่ตรงจังหวะเลย ไม่แบบ ไม่เลยซักนิด แล้วก็ตอนที่เล่นกีตาร์ เหมือนมือจะไม่เข้ากับเสียงเพลงที่ได้ยินด้วย (ไม่ได้อยากจับผิดเลย แต่มันพุ่งเข้าหามาเอง ??? แต่ก็เข้าใจแหละ น้องยังเด็กอ่ะ ได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว แถมไม่ใช่นักดนตรีจริง ๆ ด้วยนะ)

ดูรวม ๆ แล้วมันเป็นหนังที่ทำให้เราคิดถึงวงออเครสตร้าโรงเรียนจริง ๆ จัง ๆ อีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้คิดถึงมากขนาดนี้มาสองสามปีแล้ว ...

ถึงแม้มันจะมีช่วงเนื่อย ๆ ที่เราเลื่อนอยู่บ่อยครั้งก็ตาม แต่ก็ทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก

-----
TEZ