“พี่ยินดีด้วยค่ะ”เมย์พูดกับน้องนิดและวายุ

“ขอบคุณค่ะ/ครับ”ทั้งสองตอบพร้อมกัน

“แล้วอย่าลืมไปงานแต่งผมด้วยครับ”ศศิบอก

“ครับ ผมไม่ลืมแน่ๆ”วายุบอก

“ยังไง นิดก็ไม่ลืมค่ะ”น้องนิดบอก

“คลิปของพี่ศศิเป็นไวรัลเลยค่ะ”น้องเนตรบอก

“แล้วนี้เอาจริงหรือ จัดงานแต่งงานให้แมวด้วย”พี่บุ๋มถาม

“จริงสิครับ ผมจะหลอกทำไม”ศศิบอก

“นายบอกว่า ทำไมไม่เรียก อยากไปดูด้วย”พี่บุ๋มเล่า

“ผมไม่กล้าเรียกครับ เพราะผมไม่แน่ใจว่า นายชอบแมวไหมครับ”ศศิพูด

“ทาสแมวของแท้เลย”พี่บุ๋มพูดพร้อมขำ

“งั้นผมจะรีบทำการ์ดไปเชิญนายมาเลยครับ”ศศิพูด

“เมย์เพิ่งรู้ว่า นายชอบแมว เห็นนายเลี้ยงแต่หมานี่ค่ะ”เมย์ถาม

“หมานั้นมันสัตว์บ้านเขา ทุกคนตาย เขาเลยต้องรับมาเลี้ยง แต่นี่ ดูสิ”พี่บุ๋มบอก พร้อมยื่นให้ดูว่า นายทาสเเมวขนาดไหน

“นายทาสแมวชัดๆเลยค่ะ”เมย์พูดแล้วก็ขำ และศศิเห็นด้วยกับคำพูดของเมย์มาก เพราะภาพที่เห็นคือนายกำลังกอดเจ้าแมวอย่างมีความสุข

     ทั้งฉันและนิลมองเห็นน้องนิดกับวายุแต่งงานกัน และวายุประกาศว่า จะเป็นพ่อคนแล้ว สร้างความยินดีให้กับทุกคนอย่างมาก ฉันดีใจที่ได้มาอยู่ในโลกนี้ ไม่ต้องไปอยู่ในโลกโหดร้ายนั้น ฉันทำถูกแล้ว ที่ไม่ได้เล่าให้นิลฟัง เพราะในไม่ช้า เดือนหน้า ฉันกับนิลจะแต่งงานกัน พร้อมกับศศิและเมย์แล้ว 

     เวลาผ่านไปอย่างเร็วมาก เมื่อหนึ่งเดือนผ่านไป และถึงวันที่ฉันกับนิล และศศิกับเมย์จะแต่งงานกันอย่างมีความสุข ฉันได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ของฉันที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะเวลาที่ฉันจากมาตอนนั้น พ่อแม่ฉันเสียชีวิตหมดแล้ว พ่อแม่ของศศิก็มีชีวิตอยู่เช่นกัน ฉันเคยเห็นหน้าพ่อของศศิแล้วครั้งหนึ่ง แต่วันนี้ ฉันได้เห็นหน้าแม่ของศศิ ซึ่งเสียงของเธอคือผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ผู้หญิงกับผู้ชายที่ช่วยให้ฉันข้ามมายังโลกคู่ขนานนี้ได้อย่างปลอดภัย พ่อแม่ของทั้งเมย์และศศิเข้ามาลูบหัวพวกเราสองตัว และนักข่าวเข้ามาทำข่าวของพวกเรา โดยที่ศศิจัดที่สำหรับนักข่าวไว้ด้วย เพราะทุกคนอยากเห็นภาพงานแต่งงานนี้มาก

“นี่เป็นครั้งแรกของประเทศที่มีงานแต่งงานของแมว และจัดงานเลี้ยง โดยเชิญแมวจำนวนมากมากินงานเลี้ยวแมว โดยพวกเราแยกที่สำหรับแมว และที่สำหรับคนออกจากกัน”นักข่าวรายงานข่าว

“เสียดายลิซไม่น่าตายเลยเนอะ”ฉันพูดกับนิล

“ไม่รู้ว่า ลิซจะโกรธผมไหม”นิลบอก

“ไม่หรอก ฉันว่า ลิซน่าจะเข้าใจ”ฉันพูด

“ขอให้เป็นแบบนั้น”นิลบอก

“ยังไง วันนี้เป็นวันของเรา นิลอย่าเศร้านะ”ฉันพูด

“ครับผม”นิลบอก และพวกเราสองคนยิ้มให้กัน ก่อนที่จะมีการฉายภาพงานแต่งพวกเรา โดยนิลเชิญแมวผู้ใหญ่มาทำพิธีให้กับเรา เพราะแมวฝ่ายพ่อแม่ของพวกเราเสียกันไปหมดแล้ว ดังนั้น แมวฝ่ายผู้ใหญ่เลยต้องมาทำพิธีให้แทน และเสียงแมวก็ดังระงม ก่อนที่แมวทั้งหลายจะกินอาหารฉลองให้คู่บ่าวสาว และแมวคู่บ่าวสาวก็กินอาหารพร้อมกับแมวตัวอื่นๆ

“เสียงดังระงมเริ่มหมดไป กลายเป็นเสียงแห่งความสุภาพชนของแมวทั้งหลาย”นักข่าวรายงานด้วยความเอ็นดู

“ภาพถ่ายงานแต่งงานของแมว คู่บ่าวสาวแมวทั้งสองดูมีความสุขมากครับ”นักข่าวอีกสถานีหนึ่งรายงาน

“สรุปงานของฉันเงียบ ไม่ดังเท่ากับงานของแกนะ เจ้านิล”ศศิพูดพร้อมกับลูบขนมันออย่างเอ็นดู 

“ครับ นาย”นิลพูด และเข้าไปดูแลคู่รักอย่างฉันต่อไป

      งานแต่งระหว่างศศิกับเมย์ก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย และสวยงามอย่างมาก เมื่อทั้งคู่ดูไม่ต่างจากเจ้าหญิงเจ้าชาย และทั้งคู่เรียกให้ทุกคนฉลองกินกัน ก่อนที่จะส่งตัวเข้าเรือนแล้ว โดยพวกเราสองคู่ก็ถูกส่งตัวพร้อมกัน

     วันเวาลาผ่านล่วงไปนานถึงสิบปี ฉันกับนิลเริ่มอายุมากแล้ว พวกเรายังอาศัยอยู่กับศศิและเมย์อยู่ เพราะทั้งคู่มาสร้างครอบครัวเล็กๆ โดยปลูกพืชและผลไม้ในบ้านที่พ่อแม่ให้ และทั้งสองมาเปิดร้านอาหารให้ทั้งหุ่นยนต์ คน และแมวทาน ซึ่งร้านอาหารนี้เป็นร้านอาหารชื่อดังในกรุงเทพมหานครอย่างมาก 

     ส่วนฉันกับนิล เราทั้งสองช่วยกันทำงาน โดยรับแมวเข้ามาทานอาหารที่ร้านนี้ แล้ววันหนึ่ง นิลบอกกับฉันว่า

“สายตาผมแทบมองไม่เห็นแล้ว”

“ฉันก็เหมือนกัน แต่ลูกของพวกเราทำอะไรได้เข้าที่แล้วนะ”ฉันพูด และมองดูลูกๆของพวกเราที่ช่วยศศิและเมย์ทำงานได้เป็นอย่างดี

“ผมว่า เราต้องเรียกลูกๆมาสั่งเสียแล้วล่ะ”นิลบอก

“อืม ฉันก็คิดว่าอย่างงั้น”ฉันพูด และเมื่อถึงเวลาที่ร้านเลิก ฉันเลยตัดสินใจเรียกลูกๆมาสั่งเสียก่อนที่พวกเรากำลังจะตายในไม่ช้าแล้ว

“ลูกๆต้องอยู่อย่างไม่ประมาทนะ เพราะผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตายนะลูกๆ”นิลพูด

“ลูกๆ อีกไม่นาน พ่อกับแม่ก็ไม่ได้อยู่กับลูกๆแล้ว แม่ขอให้ลูกประพฤติดี และชนะตนนั้นแหละ เป็นดี”ฉันพูด และลูกๆทั้งหลายร้องไห้ พร้อมกับบอกว่า 

“อย่าจากพวกเราไปเลย”

     ฉันมองหน้านิลอีกครั้งหนึ่ง และฉันกับนิลตัดสินใจไปบอกกับศศิและเมย์ถึงวาระสุดท้ายของพวกเราทั้งสองที่กำลังมาถึงแล้ว

“พวกมันกำลังจะตาย”เมย์พูด

“พวกแกอย่าตายนะ ฉันไม่อยากให้พวกเเกตาย”ศศิพูดและร้องไห้

“ยังไง ผมต้องตายครับ ผมกำลังเห็นภาพพระพุทธเจ้าอยู่”นิลพูด ก่อนที่จะยิ้ม และขาดใจตายในที่สุด

“นิล”ศศิเรียกเสียงหลง

“ฉันกำลังเห็นภาพพระพุทธเจ้าเหมือนกัน”ฉันพูด และยิ้มให้กับร่างของนิล ก่อนที่วิญญาณของฉันจะหลุดลอยไปในที่สุด

“มุก”ศศิร้องไห้ เมื่อกอดร่างไร้วิญญาณของทั้งสอง เมย์ร้องไห้เช่นเดียวกัน และลูกๆของทั้งสองร้องไห้เสียงดังมาก

“ฉันจะดูแลลูกพวกแกอย่างดีนะ”ศศิบอก พร้อมกับนำร่างไร้วิญญาณของทั้งสองไปฝังไว้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่

“พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงนะ”เมย์พูด และทั้งสองหันมายิ้มให้กันทั้งน้ำตา