นี่ก็แอบแปลกใจอยู่เหมือนกัน นี่เราไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้กับเขา 

ทำไมเขาถึงได้ไม่ชอบหน้าเราทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยไปทำอะไรให้เขา (ในชาตินี้) เลย

แต่อย่างว่าอะเนอะ ของแบบนี้มันอยู่ที่จิตใจของคนมอง

ใครอยากจะคิดยังไง มองยังไง มันก็เรื่องของเขา

บางทีการคิดเองเออเอง คิดแต่มุมของตัวเอง มันก็ไม่ถูกเสมอไปหรอก

เข้าใจอยู่ว่าคนเรามันก็รักแต่ตัวเอง แต่เธอแน่ใจแล้วหรอ ว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้นและเข้าใจมันเป็นอย่างงั้นจริง ๆ 

และบางครั้งนะ ไอ้นิสัยชอบคิดเองเออเอง มันก็จะพาลพาให้เราห่างเหินกันไปด้วย

จากตอนแรกที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาก แต่พอหลัง ๆ มา แทบไม่ได้คุยกันเลย

ตอนแรกก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไม ไป ๆ มา ๆ กลับค้นพบด้วยตัวเองเองว่าสาเหตุมันเป็นเพราะอะไร

ก็นะ.. สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ไหนบอกว่าเป็นเพื่อนกันไง

ทำไมเห็นอะไรแค่แว่บเดียว กลับทำลายความสัมพันธ์ของเราไปได้อย่างยับเยิน

ตีโพยตีพายไปเสียอย่างงั้น เล่าให้คนอื่นฟังไปเสียอย่างงั้น

ทั้ง ๆ ที่ตัวของเราอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำตัวเป็นปัญหาให้ใครเลยด้วยซ้ำ

ไม่เข้าใจนะ ไหนที่บอกว่าสนิทกัน ทำไมเรื่องแบบนี้ความสนิทสนมกันมันถึงไม่ช่วยเลย

คนที่เขาเป็นเพื่อนกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก

เอาเป็นว่าเราจะไม่แก้ไขอะไรแล้ว คงปล่อยให้มันเลยตามเลยไปแบบนั้น

ใครจะคิดยังไงก็ช่างเขา เรารู้ตัวเองดีที่สุด เราเห็นอยู่ว่าตัวของเราเป็นยังไง

เอาจริงเราไม่เคยมองว่าตัวเองเป็นคนดีนะ ผิดถูกยังไงเราก็รู้ บางทีเราทำตัวแย่ เราก็รู้

ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องเลย ที่เราจะเก็บเอาสิ่งที่คนอื่นมองเราแย่ ๆ มามองว่าตัวเองแย่ตามไปด้วย

ถ้าคนเป็นเพื่อนกัน เขาทำกันแบบนั้น

เป็นเรานะ เราขออยู่เป็นเพื่อนกับตัวเองยังจะดีเสียกว่า

ไม่รู้สิ เรารู้สึกว่า พอยิ่งโตขึ้น ปริมาณมันไม่สำคัญเท่าคุณภาพหรอก

เราเชื่อว่าคุณเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน..