ไปงานหนังสือครั้งล่าสุดก็เพื่อจะสอยเล่มนี้เล่มเดียวเลยจริงๆ (เล่มอื่นที่ได้มาถือว่าติดไม้ติดมือมานะ) จากที่อ่าน เล่นแร่แปรศพ (The Cabinet of Curiosities) ไปแล้วเสพติดอย่างหนัก กลัวก็กลัวนะ แต่มันสนุกอะ ให้ทำไง เลยต้องไปสอยเล่มนี้มาอ่านต่อ เหมือนมีคุณเพรสตันและคุณไชลด์เป็นเจ้ากรรมนายเวรในภาคนักเขียนยังไงยังงั้น

เล่มนี้เราว่าไม่หลอนเท่า เล่นแร่แปรศพ แต่ความตื่นเต้นยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยมเช่นเคย แรกๆ ก็อ่านรัวๆ อ่านไม่หยุด อ่านนอนสต็อป หน้าแทบจะติดหนังสือ แต่พอบทหลังๆ ก็เริ่มอ่านช้าลง ไม่ใช่ไม่สนุกแต่มันเครียดอะ เอาจริงๆ เครียดแบบ...ขอวางก่อนนะ ขอทำใจก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อนะ หยิบๆ วางๆ อยู่ 3-4 รอบ ได้ 

รอบสุดท้ายคือบทท้ายๆ ที่แหม นะ ทำใจไม่ไหวแล้ววววววว เครียดว้อยยยยยย คนที่บ้านก็สงสัย “เธอเป็นอะไร” “เธอเครียดอะไร” “ซึมเศร้ากำเริบหรอ” เปล่า นี่เครียดกับหนังสือ ไม่อย่างให้มันจบแบบที่กลัวอะ มันผิดหวัง เข้าใจปะ

...แต่ก็นั่นแหละ คนที่บ้านไม่เข้าใจ

ในเล่มนี้ พี่เพนเดอร์แกสต์ก็ยังคงฉลาดล้ำ ผอมบางและซีดเซียวเหมือนเดิม สิ่งที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกสนุกคือ อีตานักสืบนี่ทำไมมันเก่งจังวะ เก่งเกินมนุษย์มนา เก่งจนเรามานั่งสงสัยว่าบทจะตาย พี่แกจะตายยังไงให้มันสมกับความเก่ง แต่เดาว่าคงไม่น่าจะตายง่ายๆ แพนเดอร์แกสต์ต้องเป็นแวมไพร์แน่ๆ เชื่อเรา เรารู้ เราเรียนมา

เนื้อเรื่องนี่นึกว่าอ่านดาวินชี่โค้ด แอบงงนิดๆ ไม่เข้าใจหน่อยๆ ศาสนาค่อนข้างเยอะ ทำให้แอบอ่านข้ามบ้างนิดหน่อยเพราะอ่านแล้วงง โดยเฉพาะช่วงตอนของท่านศาสนาจารย์บัคที่เรารู้สึกเบื่อที่จะอ่าน อาจจะเพราะเราคิดว่าตัวละครนี้งมงายเกินไปเลยรู้สึกต่อต้านในใจ หลายๆ ครั้งที่เราอ่านความคิดของบัคแล้วก็รู้สึกอยากจะวิ่งไปบีบคอพี่เขา เขย่าๆ แล้วตะโกนว่า สติ!!! แต่ก็คงจะไม่ได้ผลสำหรับพี่บัค

อีตานักข่าวแฮริแมนนี่ก็อีกคน อ่านแล้วเหม็นนางเหลือเกิน ได้แต่ จ้าาาาาาา... ในใจตลอดเวลาที่อ่านตอนของตานี่ อีพวกตัวร้ายๆ ที่ว่าน่าเหม็น น่ารำคาญ เรายังไม่รู้สึกมากเท่าอีตาแฮริแมน อคติอีกแล้วใช่ไหม ฮ่าๆๆ เราขอโทษ

พยายามจะไม่สปอยล์เนื้อเรื่อง เลยไม่รู้จะบ่นอะไรอีก กลัวบ่นมากแลัวจะเข้าข่ายสปอยล์ แต่โดยสรุปคือ สนุกดี อ่านเพลิน บรรยายสภาพศพได้ชัดเจนแจ่มแจ๋วดีเหมือนเดิม อ่านแล้วมีรู้สึกอ้วกจะแตก กลิ่นอะไรลอยมา อากาศร้อนระอุตามทันที เนี่ย อินเกินไปก็ไม่ดี เห็นมะ

ถ้าใครเป็นแฟนของพี่นักสืบเพนเดอร์แกสต์ ก็คงไม่ผิดหวังกับเล่มนี้ แม้เราจะให้ เล่นแร่แปรศพ เป็นที่หนึ่งในใจเราอยู่ และยังไม่ได้อ่าน (จริงๆ คือไม่กล้าอ่าน) สาปนั้นคืนสนอง (Still Life with Crows) เพราะกลัว เราก็ยังถือว่าเล่มนี้ดี สำนวนแปลก็ดี อ่านแล้วไหลลื่น ไม่มีสะดุด เอ๊ะ อ๊ะ อะไร 

นี่ก็กำลังเตรียมตัวเตรียมใจว่าจะอ่าน สาปนั้นคืนสนอง ให้หมดๆ ไปซะ ตั้งใจว่าจะภายในเสาร์อาทิตย์นี้ ... เรารอด เล่นแร่แปรศพ มาแล้ว เล่มนี้เราก็ต้องรอด ฮึ้บ!