นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! （奸臣之妹）ผู้แต่ง : ฉางโกวลั่วเยวี่ย (长沟落月)
ผู้แปล : ลู่เผิ่งฮวา
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส
นักเขียนนิยายออนไลน์มหาลัยวัยกระเตาะ 'หลินหว่าน' หลุดเข้าไปยู่ในโลกที่ตัวเองสร้างขึ้นมา แทนที่จะเข้าร่างนางเอกนิยายผู้สุดแสนจะแมรี่ซูอย่าง 'หลี่หลิงเยี่ยน' ก็ดันไปเข้าร่างน้องสาวต่างแม่ของนางเอกนิยาย นางร้ายไร้สมองของเรื่อง 'หลี่หลิงหว่าน' ที่สุดท้ายแล้วในตอนจบ ท่านเทพผู้สร้างหลินหว่านเขียนให้ตัวละครนี้ถูกป้อนหญ้าไส้ขาดให้กินจนตาย ข้อหาทำร้ายนางเอกของเรื่อง คนป้อนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ของทั้งสองสาว ตัวประกอบชายอันดับสองที่แสนจะบิดเบี้ยว 'หลี่เหวยหยวน'
คราวนี้ก็ถึงตาท่านเทพผู้สร้างน้ำตาตกใน นึกเสียใจก็ไม่ทันแล้วที่ดันเขียนอย่างส่งๆ กำหนดจุดจบแสนอนาถให้ตัวประกอบที่ไม่สำคัญ แต่โชคยังดีที่เวลาที่ย้อนมาทุกคนยังเด็ก พี่ชายยังไม่บิดเบี้ยว (สักเท่าไร) นางเอกนิยายตัวจริงยังไม่ปรากฎตัว สัญญาณความหายนะของชีวิตหลี่หลิงหว่านก็ยังไม่เริ่ม ดังนั้นที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือ ประจบเอาใจ 'พี่ชาย' อย่างสุดชีวิตเพื่อให้ตัวเองกลายเป็นน้องสาวที่พี่ชายรักที่สุด แทนที่นางเอกนิยายให้ได้!
หนึ่งในนิยายมาแรงช่วงนี้ของมากกว่ารัก กระแสแรงมากขนาดวันเปิดขายเล่ม 3-5 ในเว็บพร้อมของพรีเมี่ยมนี่ทำเอาเว็บล่มไปเลยทีเดียว เนื่องจากเรื่องนี้แจ่มใสแบ่งขายเป็นเล่ม 1-2 กับ 3-5 ห่างกันหนึ่งเดือน ก็เลยจะแยกรีวิวเป็นสองส่วนตามความรู้สึกที่อ่านละกัน
เล่ม 1-2
จำได้ว่าหลงไปอ่านตัวอย่างแล้วต้องพุ่งไปซื้อเล่มจริงเลย พี่ชายในตัวอย่างยันได้ใจมาก
ในเล่มแรกพี่ชายยังเด็กๆอยู่เลย น่าจะสิบสี่ถ้าจำไม่ผิด โดนรังเกียจเพราะว่าเกิดมามีชะตาพิฆาต แถมปู่ก็ตาย คนในบ้านก็มองว่าเป็นตัวซวย โดนทุกคนรังแกสารพัด ตัวตั้งตัวตีก็คือหลี่หลิงหว่านร่างของคุณนักเขียนนี่เองงง ไม่แปลกที่พอหลังจากเข้าร่างแล้วไปทำดีกับพี่ชายออกนอกหน้า เขาจะสงสัยเอาว่ามีแผนอะไรหรือเปล่า 'หลี่หลิงหว่าน' ก็เล่นละครได้โคตรจะไม่เนียน แต่ถึงจะกลัวตายยังไง พอมาใกล้ชิดกับพี่ชายมากเข้า เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของพี่ชายที่ยากลำบาก ก็อดนึกเสียใจที่เขียนให้ชีวิตเขาเป็นอย่างนี้ขึ้นมาไม่ได้ เพราะสิ่งที่ตัวเองเขีียนไปส่งๆ เพื่อดำเนินเนื้อเรื่องให้ผ่านๆไป กับหลี่เหวยหยวนแล้วกลับการเป็นการมอบชีวิตที่ทรมาณให้เขา เพียงแค่เพราะเขาเป็นเพียงตัวประกอบชายลำดับสอง เป็นแค่ตัวร้ายที่จำเป็นต้องมีในเรื่อง จึงไม่ได้ใส่ใจในรายละเอียดมากเท่าตัวละครหลัก
ด้วยเหตุนี้หลี่หลิงหว่านจึงทำดีกับพี่ชายอย่างจริงใจ ไม่ใช่แค่เพราะกลัวอย่างเดียว จนพี่ชายหวั่นไหวเพราะไม่เคยมีใครมาทำดีด้วยมาก่อน พอมีคนมาทำดีด้วย รู้ทั้งรู้ว่าเค้าเสแสร้งแกล้งทำ แต่ในเมื่อไม่เคยมีใครยอมทำอะไรอย่างนี้ให้ก็จะรับเอาไว้ ยึดครองเป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะมีจุดประสงค์อะไรก็ตาม หรือว่าจะเป็นใครมาจากไหน ก็ไม่สนใจแล้ว เขาขาดความรักถึงขนาดนั้นเลยแหละ นางเอกเองก็พยายามทุกทางเพื่อให้พี่ชายมีชีวิตที่ดีขึ้น ทั้งประดับตกแต่งเรือนพี่ชายให้อยู่สบายขึ้น ซื้อเสื้อผ้า หรือแอบช่วยให้พี่ชายได้ไปเรียนหนังสือ
ฉากที่ชอบมากเป็นฉากที่คิดว่าทำให้พี่ชายเปิดใจเต็มที่ให้น้องสาวคนนี้คือฉากที่พี่ชายทะเลาะกับลูกชายอารอง จะเอาแท่นฝนหมึกฟาดเค้า นางเอกวิ่งมาผลักน้องชายคนนั้นออกตัวเองเลยโดนฟาดแทน เพราะรู้ว่าถ้าพี่ชายที่เป็นหลานชังก่อเรื่องจะไม่ได้เรียนหนังสือต่อ แล้วก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน โดนฟาดเสร็จก็ต้องแข็งใจมกลั้นเจ็บมาพูดล็อบบี้พี่น้องคนอื่นห้ามไม่ให้ใครพูดออกไป ฉากนั้นแหละ พี่ชายตกใจเรียกน้องเสียงสั่น เป็นใครเจอยังงี้ไปไม่รักก็บ้าแล้ว เพราะฮีรู้ดีว่าน้องทำเพื่อตัวเองจะได้เรียนต่อ หลังจากจุดนี้แหละที่นางเอกกลายเป็นแสงสว่างของชีวิตพี่ชายจริงๆ ฮีตั้งใจไว้เลยว่าจะต้องตั้งใจเรียนเป็นใหญ่เป็นโต ไม่ให้น้องต้องไปคุกเข่าขอร้องใครให้ตัวเองอีก
ตอกย้ำด้วยฉากถัดมาที่น้องโดนใส่ร้ายว่าถูกผีสิงละโดนเชิญนักพรตมาไล่ พี่ชายกลัวแทบตาย กลัวว่าถ้าวิญญาณน้องหายไปจริง จะไปตามหาน้องสาวคนนี้ได้ที่ไหนอีก จะมีใครบนโลกดีกับเขาอีก สะเทือนใจกับพี่ชายฉากนี้มากๆ
ส่วนตัวแล้วชอบความพัฒนาจากพี่ชายที่รักน้องสาวทูนหัวทูนเกล้า พอน้องเริ่มโตเป็นสาวเริ่มมีคนมาสนใจก็พยายามทำใจว่าเออ จะดูแลน้อง น้องต้องได้คู่กับคนที่ดีที่สุด จนสุดท้าย ไม่ไหวแล้ว หวงมาก กับใครก็ไม่ต้องแต่งทั้งนั้น อยู่เป็นโสดกับพี่ชายไปจนตายเลยก็แล้วกัน!
เล่ม 3-5
ความรู้สึกตอนอ่านสามเล่มนี้ไม่ค่อยเหมือนกับสองเล่มแรก ไม่รู้ว่าเพราะอ่านสปอยมากเกินไปรึเปล่า แต่รู้สึกว่าเนื้อเรื่องค่อนข้าง "จืด" เทียบกับสองเล่มแรกที่เขินจนบิด
พี่ชายโตเป็นหนุ่ม มีอำนาจแล้ว รู้ใจตัวเองแล้วด้วยว่าคิดกับนางเอกเกินน้องสาว หลังจากรู้ชาติกำเนิดของตัวเอง เพราะฉะนั้นก็เลยรุกหนักแล้วก็หวงมาก หวงแบบห้ามสนไปสนใจคนอื่นเลย นางเอกคุยกับพระรองก็ยังเค้นถามว่าคุยกันกี่ตัวอักษร แล้วก็ยิ่งบ้าขึ้นไปอีกตอนพระรองมาสนใจหรือมีคนมาสู่ขอ ยิ่งเข้าช่วงหลังๆของเรื่องนี่ถึงขั้นกักขังเลยแหละ เป็นส่วนที่ลดความชอบต่อเรื่องลงไป ไม่ค่อยถูกจริตกับความสัมพันธ์ที่ unhealthy ขนาดนี้
อีกอย่างนึงคือพี่ชายเอาเปรียบน้องตอนเขาไม่รู้ตัวอ่ะ ตอนนั้นฉากหน้ายังเป็นแค่พี่น้องกันอยู่เลย ถึงจะรู้อยุ่ในใจก็เถอะ แต่ก็ยังลวนลามเค้าทั้งตอนหลับตอนเมา ค่อนข้างตะหงิดเพราะไม่มี consent จากฝ่ายหญิงเลย ต้องให้เค้ามาคิดออกได้เองทีหลัง ก็ยังดีที่นางเอกรักพี่ชายน่ะ เลยไม่อะไรกัน แต่มันก็แบบบบบ แล้วก็เรื่องความรัก พี่ชายอะรักนางเอกมากๆแบบไม่ต้องสงสัย แต่ฝ่ายนางเอกยังเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไร รู้สึกเหมือนสงสาร+ผูกพันมากกว่า แต่รักแบบคนรักยังไม่รู้สึกขนาดนั้น
ส่วนตัว 'ฉุนอวี้ฉี' พระรองที่เป็นทั้งพระรองของนิยายเรื่องนี้และนิยายที่นางเอกแต่ง เรียกได้ว่าพระรองตลอดกาล หลายคนชอบ แต่เรารำคาญตานี่มาก นางเอกก็พูดอยู่ปาวๆๆๆ ว่าไม่ชอบ ไม่อยากแต่งด้วย ฮีก็ไม่สนใจ กะว่าแต่งๆมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน เดี๋ยวก็รักกันไปเอง แล้วฮีก็ค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองคุณสมบัติก็ดี เดี๋ยวก็คงรักได้ ซึ่งในมุมผู้ชายสมัยก่อนคงเป็นงั้น แต่นางเอก(และเรา)เป็นคนสมัยใหม่ไง โคตรรู้สึกโดนบงการ สัมผัสได้ถึงความร้ายลึกด้วย เลยไม่ถูกจริตอย่างแรง ก็เลยไม่ได้สงสารฮีในตอนจบ คิดว่าก็เหมาะดีแล้วแหละ
แต่กลับกันรู้สึกชอบเหลียงซื่อจื่อ ตัวประกอบชายอีกคนที่มาชอบนางเอก นางน่ารักดี จากต้นเรื่องที่เป็นคุณชายหยิ่งๆ พอมาชอบนางเอกกลับกลายเป็นลูกหมาแฮ่กๆ แค่อยู่กับนางเอกสองคนก็อายม้วนต้วนแล้ว เพราะงี้ก้เลยแอบโกรธพี่ชายที่หึงโหดไม่เลือกที่ แต่ดีที่ตอนจบยังแก้ไข ก็ถือว่าจบแฮปปี้คนอ่านชื่นใจ
สรุปรวมๆทั้งเรื่อง ชอบแค่สองเล่มแรก ชอบความสัมพันธ์เด็กๆแบบนั้นมากกว่า พอเริ่มจะเป็นความรักแล้วกลับรู้สึกว่าความต้องการครอบครองมันรุนแรงเกินไป แต่จะว่าพี่ชายก็ไม่ได้ เหมือนทั้งชีวิตเค้ามีอยู่แค่นั้นแหละ มีแค่นางเอกคนเดียว ต่อให้ต้องร้ายแค่ไหนก็จะทำ จะว่าไปแล้วคนที่ทำให้พี่ชายบิดเบี้ยวขนาดนี้ก็ยัยนางเอกนี่แหละ เขียนชีวิตพี่เค้าออกมาได้เชี่ยมาก ก็ถือว่าชดใช้ให้พี่ชายไปละกัน ยังไงก็จบแฮปปี้แล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in