กลับเข้าสู่วงโคจรเดิม เรื่องเดิมๆ ลูปเดิมๆ เธอไม่ได้ทำอะไรให้ต้องกลับมาอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ แค่ เธอว่าอยากคุย... อยากคุย  ฉันที่ตารางงานแน่น เพราะมีประชุมอังคาร ก็สามารถเคลียร์คิวทั้งเย็นให้เธอได้ หน้าขายหน้าชะมัด ฉันมันก็แบบนี้แหละใช่ไหม หมากที่เธออ่านกระดานออก เกมส์ที่เธอรู้ว่าเธอต้องทอยเต๋ายังไง ถึงจะทำให้ฉันจนแต้ม 

เธอไม่เล่าด้วยซ้ำว่าได้งานตอนไหน ฉันอยู่พม่า ยังบ่นว่าไม่แน่ใจจะตัดสินใจทำงานกับใครดี ครู หรือจะค้าขาย เผลอแปํปเดียว เธอก็วนเวียนมาอยู่งานการเงินเหมือนฉัน เดาเอาไว้ด้วยนิสัยแบบเธอ เย็นนี้ คงมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน หรือความน่าเหนื่อยหน่ายของลักษณะงาน บ่อยๆที่ฉันไม่แน่ใจว่ารู้จักเธอ รู้ว่าเธอชอบทำงานแบบไหน การเปลี่ยนงาน 3 แห่งตั้งแต่เรารู้จักกันมา ทำให้ฉันนึกไม่ออกว่า เธอเหมาะกับการทำงานตามระบบหรือเปล่า แล้วถ้าสอนหรือเตือนเธอ ในฐานะของเรา เธอจะยอมผ่อนปรนฟังคำเตือนของฉันไหม? ก็... ถ้าเธอเป็นน้องเหมือนคนอื่นๆ ฉันคงหวดคำพูดบาดเจ็บมากมายให้เธอกระอักเลือดต่อการทำงานตรงหน้า แต่... เพราะเธอเป็นคนของความอ่อนไหว หลายๆครั้ง ฉันจึงเลือกการจะปลอบประโลมเธอ ให้เธอได้ใจเย็น และแก้ปัญหาของเธอต่อไปมากกว่า 

เธอจะอยู่ที่นี้ได้กี่เดือนหนอ???

จะพ้นโปรไหม?? จะอารมณ์เสียกับเรื่องเจ้านายไหม?? จะโอเคกับเพื่อนร่วมงาน หรือระบบงานหรือเปล่า จะว่าไป เธอไม่ใช่ผู้หญิงลักษณะที่ฉันควรมาวุ่นวายเลยด้วยซ้ำ ฉันชอบผู้หญิงเก่ง อดทน และสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดได้ หรือรับมือการเรื่องราวล้านแปดได้ไม่ยาก เธอ ผู้หญิงเจ้าปัญหา ผู้หญิงขาเหวี่ยง ผู้หญิงขาวีน ผู้หญิงที่ฉันไม่เคยดีได้ในมาตรฐานของเธอ ฉันมาวนเวียนอะไรในอ่างแก้วชีวิตเธอหนอ เย็นนี้ เมื่อเธอระบายทุกอย่างเสร็จ เดินจากไป ฉันจะยังสำคัญต่อการอยากคุยของเธอไหม?

ไม่สินะ!!!

ภาวนาให้ฉันหมดความอดทนกับเธอเร็วๆทีเถอะ ภาวนาให้ฉันเจอใครสักคน ใครที่เอาฉันออกจากวงโคจรบ้าๆนี่ ใครที่ทำให้ชีวิตฉันสมดุลกว่านี้ ช่วยหยุด ช่วยทำให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ถูกที่ควรที ฉันเหนื่อยกับการชักกะเย่อของเราเต็มทีแล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว 

แค่เธอแกล้งทำดี... ฉันจะไปไหนได้ *