เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear memoriesNot_at_All
Poor me!
  • ถ้าหากพูดถึงความอ่อนแอ นักจิตวิทยาคงบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ทุกคน
    ต่างหวาดกลัว ไม่มีความมั่นใจ ไร้พลัง ทั้งหมดนั่นคือความอ่อนแอที่สามารถเกิดขึ้นได้
    ไม่ว่ากับใคร มันเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น..

    ความอ่อนแอทำให้เราตัวเล็กลง โลกที่หมุนไปเรื่อยๆ คนที่ทำงานก็ยังคงออกไปทำงาน
    คนที่ออกไปใช้ชีวิตก็ยังคงใช้ชีวิตของเขา คุณอาจจะหงุดหงิดความเป็นไปของโลกที่ทิ้งคุณไว้ข้างหลัง
    ตัดพ้อและต่อว่าทุกคนที่เดินไปข้างหน้าในขณะที่ตัวคุณเองน่ะ.. อยู่ที่เดิม 

    ที่ในสักที่ในห้องนอน หรือหน้ากระจกบานโตในห้องน้ำ 
    อ้อมกอดแสนเย็นชาที่กำลังปลอบประโลมคุณอย่างสุดความสามารถ
    คุณเห็นภาพเธอสะท้อนในกระจก สภาพที่เห็นแล้วอยากจะร้องไห้ออกมาอีกรอบ

    คน ๆ นี้คือใครกัน
    เปราะบาง และอ่อนแอจนน่าตกใจ
    คุณสงสัยว่าอะไรนำพาตัวเองมาจนถึงจุด ๆ นี้

    จริง ๆ มันเล็กน้อยมาก ๆ แต่กลับทำให้ความเหนื่อยล้าที่คุณสะสมมาระยะนึงบีบคั้นตัวคุณให้เป็นแบบนี้ 

    คุณตื่นเช้า มอบรอยยิ้มให้สุนัขที่เลี้ยงไว้ ทักทายบอกลาก่อนออกจากบ้าน 
    คุณพูดกับตัวเองขณะที่กำลังบิดจักรยานยนต์คันเดิมไปโรงเรียนด้วยความเร็วที่ค่อนข้างจะ.. สูงหน่อย
    คุณยิ้มแห้ง ๆ ให้ผมเผ้าฟูฟ่องหลังจากถอดหมวกกันน็อคออก 
    จริง ๆ อาจจะเพราะนอนดึกด้วยนั่นแหละ สภาพไม่น่าดูเลยจริง ๆ
    คุณยิ้มให้เพื่อนร่วมชั้นในตอนที่เจอกัน พร้อมทั้งพูดคุยสัพเพเหระมากมาย
    คุณกอดเพื่อนสนิทคนนึงพร้อมกับบอกว่าคิดถึงเธอมากกกกกกกก 
    แน่นอนสิ ไม่ได้เจอกันร่วมสองสัปดาห์เชียวนะ ..และ

    คุณจ้องมองเธอคนนึงที่คุณคิดถึงมาก ๆ เช่นกัน แต่คุณไม่ได้พูดมันออกไป
    คุณมองเสื้อแขนยาวที่เธอใส่ เสื้อตัวที่คุณเคยยืมไปดื้อ ๆ โดยไม่ได้ขอเจ้าตัวเสียก่อน
    นึกถึงความใหญ่โตของมันเมื่อตัวเองสวมใส่ เทียบกับเธอที่ช่างพอดิบพอดีกับเสื้อตัวนั้นเหลือเกิน
    คุณอยากคุยกับเธอใจจะขาด แต่สิ่งที่คุณทำคือ..ไม่ได้ทำอะไร
    คุณหงุดหงิดตัวเองที่เลิกคาดหวังและคิดไปเองไม่ได้ 
    โทษตัวเองต่าง ๆ นานาว่าไม่น่าเลยจริง ๆ ไม่น่าปล่อยให้มันเลยเถิดขนาดนี้

    บางทีคุณอาจจะอยากได้รับรอยยิ้มนั้นกลับมาบ้างก็ได้
    บางทีคุณอาจจะแค่ต้องการกอดจาก..เธอ อืมม จริง ๆ อาจจะใครก็ได้ ใครสักคน
    คนที่มอบความอบอุ่นให้คุณ ปลอบประโลมความอ่อนแอของคุณด้วยอ้อมแขนนั่น
    ถามคุณว่าเหนื่อยหรือเปล่า ลูบหัวคุณช้า ๆ แล้วบอกว่าคุณทำได้ดีแล้วนะ

    มันต้องดีกว่าที่คุณกอดตัวเองอยู่แบบนี้แน่ ๆ

    ความอ่อนแอที่น่าสมเพชของคุณนี่ช่าง.. น่าสงสารจริง ๆ 
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in