เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear memoriesNot_at_All
Her(4)
  • เธอมาสาย ในขณะที่เรามาสาย
    เธอบอกว่าเรารู้ทัน ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็รู้เกือบทุกอย่างของเราเหมือนกัน
    เธอมักจะคิดในสิ่งที่เรากำลังคิด เธอมักจะพูดในสิ่งที่เรากำลังอยากฟัง
    เธออยู่ที่ตรงนั้นเสมอในตอนที่เราต้องการความช่วยเหลือ
    เราชอบมองแผ่นหลังกว้างๆของเธอมาก เราชอบมองผมที่ฟูฟ่องของเธอ
    เราชอบที่เธอแตะปลายนิ้วลงบนปลายจมูกของเราแล้วบอกว่ามีหมึกปากกาติดอยู่
    โคตรชอบที่เธอแตะเอวแล้วรั้งมันให้เข้ามาอยู่ในแถว ตอนที่ต่อแถวเพื่อทำกิจกรรมของโรงเรียน
    ชอบความรู้สึกเวลาหันหลังกลับไปแล้วมีเธออยู่ ชอบบทสนทนาเล็กๆของเรา
    ชอบที่เธอเดินตามหลังเราตอนช่วงเช้าวันนั้น ก่อนที่เราจะโดนแยกที่นั่งกันเพราะมีเพื่อนอีกคนมานั่งคั่น
    รู้สึกเหมือนกลุ่มก้อนความฝันของเราจะแตกดังโพละ ก่อนที่ทุกอย่างจะเข้าสู่ภาวะปกติ 

    แต่ให้ตายเถอะค่ะ...
    บังเอิญ เราจะโทษความบังเอิญที่ชวนให้เราคิดไปเอง 

    เราเสียอาการแค่ไหนตอนที่เพื่อนในห้องตะโกนติเตียนว่าเธอไม่ค่อยตอบแชท
    เราหันตามเสียงตะโกนนั่น อมยิ้มหน่อยๆ และยิ้มกว้างขึ้นหน่อยตอนที่เธอกำลังยิ้มให้ประโยคนั่น
    เราสบตากันแปปนึง มันก็แค่นั้น ตัวเราเบา ๆ มวลความสุขกำลังไหลวนอยู่ในช่องท้อง
    อะไรกันล่ะ เป็นพวกชอบดองแชทหรอกเหรอ แล้วที่คุยกับเรายาวเหยียดเมื่อคืนคืออะไรกัน 
    เรารักความคิดที่ว่าเธอแสดงด้านแบบนั้นให้แค่เราเห็น สำหรับเธอแล้ว เราจะพิเศษไหมนะ
    ให้ตาย ทำไมรู้สึกโหยหาขนาดนี้กัน ทั้งอยากเข้าหา ทั้งอยากออกห่าง

    อันตราย

    แต่..

    ขอบคุณนะ อยากให้อยู่ด้วยกันไปเรื่อย ๆ นาน ๆ จัง
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in