แกว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไงวะ...
จากคนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลยเกี่ยวกับองค์กรนี้ สู่ คนที่ทุ่มเทให้กับมันมากกว่าการเรียน
จากคนที่อยากแค่ฝึกภาษาอังกฤษ อยากมีเพื่อนต่างชาติ เผลอๆ อยากมีแฟนต่างชาติอีกต่างหาก
สู่ฐานะรองประธาน (Vice President) ที่ต้องรองรับอาสาสมัครต่างชาติมาทำจิตอาสาในไทย
คิดๆ ดูแล้วก็แปลกดีเหมือนกันว่าทำไมเราถึงมาอยู่ตรงจุดนี้ได้
จุดยืนที่เรา "กลัวนักกลัวหนา"
ตอนนี้มันกลายเป็นจุดยืนที่เรา "ภาคภูมิใจและไม่รู้สึกเสียใจ"
การเดินทางตลอดระยะเวลา 3 ปีกว่าที่ผ่านมากับองค์กรนี้ มันให้อะไรเรามาเยอะมากจริงๆ นะ
แล้วมันให้อะไรล่ะ?
ตามมาสิ :)
คุณอาจจะไม่ได้รับเหมือนที่เราได้รับ
แต่อย่างน้อยคุณอาจจะได้รับอะไรบางอย่างที่เรายังไม่เคยได้รับ
หรือบันทึกของเราอาจเป็นแรงบันดาลใจให้คุณก็ได้นะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in