คำนำสำนักพิมพ์
เวลามีคนบอกว่าจะไปเกาหลีใต้ เรามักนึกภาพได้ไม่ยากว่าเขาจะไปเพื่ออะไร
บ้างก็ไปเพื่อตามรอยซีรีส์ที่ชื่นชอบ บ้างก็ไปเพื่อกรี๊ดโอปป้าให้ถึงถิ่น บ้างก็ไปเพื่อช้อปปิ้ง บ้างก็ไปเพื่อเข้าร้านกาแฟชิคๆ หรือไม่ก็ลองกินอาหารท้องถิ่นอย่างกิมจิ ต็อกโบกี หรือซันนักจิ (หมึกสดที่ดิ้นกระแด่วๆ นั่นแหละ) แบบออริจินัลดูสักครั้ง
เวลามีคนบอกว่าจะไปเกาหลีใต้ เราจึงไม่เคยตกอกตกใจใดๆ ทั้งสิ้น
จนวันหนึ่ง สเลดทอยแวะมาสำนักพิมพ์แล้วป่าวประกาศลั่นห้องว่าจะไปเกาหลีใต้นั่นแหละ เราถึงได้คิดทบทวนใหม่ว่าประเทศนี้มีอะไรเหมาะกับอาร์ติสท์หน้าหนวด?!
สเลดทอยไม่ฟังเพลงเคป๊อป (เขาบอกว่าดูอย่างเดียว ยิ่งพวกวงเกิร์ลกรุ๊ปนี่จะนิยมเป็นพิเศษ) สเลดทอยไม่ดูซีรีส์ (แต่ก็เห็นเขาเคยอดหลับอดนอนร้องไห้ให้โอปป้าอยู่ครั้งสองครั้ง) สเลดทอยไม่ชอบกินอาหารเกาหลี (อันที่จริง ถ้ามีใครเลี้ยงเขาก็กินได้หมด) และแน่นอนว่าสเลดทอยไม่ใช้เครื่องสำอาง (อืม...ก็ดูหน้าเขาสิ)
ไม่สนใจอะไรสักอย่างแบบนี้ แล้วจะไปทำไม?
เหตุที่สเลดทอยจะไปแดนกิมจิเป็นเพราะเขาได้รับมอบหมายให้ไปทำงานอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเอเชี่ยนเกมส์ ซึ่งพอได้ยินเหตุผล เราก็ต้องงงอีกครั้งว่าไอ้หนวดคนนี้มันจะไปทำอะไรที่เกี่ยวกับกีฬาได้จริงเหรอ ก่อนหน้านี้ เราคุยกันว่าอยากให้เขาทำหนังสือเกี่ยวกับการวิ่ง ตกลงกันเสียดิบดี เกี่ยวก้อยสัญญาถึงขั้นซื้อรองเท้าวิ่งโดยเฉพาะ ไปวิ่งมาราธอนด้วยกัน
สเลดทอยก็บอกว่า “ไม่เอาและขี้เกียจ”
…
เหมือนเขาจะรู้ว่าเรากำลังสงสัย เจ้าตัวจึงชิงพูดต่อทันทีว่า “ทริปนี้ไปทำงานจริงๆ ถ้าไม่เชื่อ เดี๋ยวจะกลับมาพร้อมต้นฉบับหนังสือหนึ่งเล่ม”
แม้จะงงในตรรกะไปทำงานแล้วเขียนหนังสือ แต่ KOREA DIARY มนุษย์โกอันยอง เล่มนี้คือหนังสือเล่มที่ว่า
ตามธรรมเนียมหนังสือบันทึกการเดินทางของสเลดทอย แน่นอนว่ามันคงไม่มีรายละเอียดอย่างการเดินทางไปย่านกังนัมต้องขึ้นรถสายอะไร ร้านอาหารเด็ดๆ อยู่ที่ไหน บวกกับการที่เขาไม่อินซีรีส์ ไม่ฟังเคป๊อป การเดินทางไปเกาหลีใต้ของสเลดทอยจึงเต็มด้วยไปความมึนๆ งงๆ จนเมื่อเราถามกลับไปว่า “ไปเกาหลีใต้สนุกมั้ย” เขาได้แต่ส่ายหัว
อาจเพราะไม่สนใจประเทศนี้เป็นทุนเดิม มุมมองที่เขามีต่อเกาหลีใต้จึงแปลกใหม่ เปรียบไปแล้วก็เหมือนกินกิมจิกับน้ำพริกปลาทู มั่วซั่วไปบ้าง แต่ก็มีคำที่อร่อยและไม่อร่อยปะปนกัน
แม้บันทึกเล่มนี้จะไม่ค่อยมีการพูดถึงแหล่งท่องเที่ยวชื่อดัง อาหารขึ้นชื่อ หรือโลเคชั่นสุดแจ่ม แต่ด้วยมุมมองแมนๆ ที่ไม่มีการปรุงแต่ง ดัดแปลง ศัลยกรรมความรู้สึกให้ออกมาดูดี คิดยังไงก็พูดยังงั้น
เกาหลีใต้สำหรับคนที่ไม่สนใจเคป๊อปและไม่นิยมช้อปปิ้งจึงเป็นที่ที่น่าสนใจขึ้นมาทันที
อย่างน้อย เวลานึกถึงประเทศนี้เราก็แอบคิดว่าจะได้ทำตัวเรื่อยๆ หลงๆ รั่วๆ แต่ก็แอบเจอมุมที่ติดใจจนต้องจดบันทึกเก็บมาเล่าให้คนอื่นฟัง
เหมือนที่เราแอบชอบหลายๆ มุมในหนังสือเล่มนี้ของสเลดทอยบ้าง
สำนักพิมพ์แซลมอน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in