ผู้เขียน ดุจดาว วัฒนปกรณ์ 

สำนักพิมพ์ a book 

สิ่งที่ทำให้ผมซื้อเล่มนี้คือความสนใจส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องการทำสมาธิด้วยการเคลื่อนไหว ประมาณโยคะอะไรทำนองนี้ ทั้งๆ ที่หนังสือก็บอกไว้อยู่แล้วว่าเกี่ยวกับการบำบัดด้วยการเคลื่อนไหว แต่ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเอง เอาน่า มันน่าจะเหมือนๆ กันแหละ แล้วก็ตัดสินใจซื้อมาเลย ซึ่งหลังอ่านจบก็ต้องยอมรับโดยดีว่า มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง อันหนึ่งใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ ส่วนอีกอันใช้สำหรับการรักษา

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าเนื้อหาช่วงแรกของเล่มค่อนข้างหนักหน่วงมาก อาจเป็นเพราะผมกับผู้เขียนเป็นคนต่างประเภทกัน ผมเป็นคนประเภทฟังค์ชั่น ส่วนผู้เขียนเป็นคนประเภทอีโมชั่น และถูกเลี้ยงดูมาต่างกันอย่างสิ้นเชิง เนื้อหาช่วงแรกจึงสร้างความรู้สึกอึดอัดให้กับผมมาก จนผมคิดว่าผู้เขียนนั้นอคติกับโลกนี้มากเกินไป แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ผมกลับเข้าใจเธอมากขึ้น และถ้าหากผมไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ ผมอาจจะไม่มีความสามารถพอที่จะเข้าใจคนที่ต่างกันสุดขั้วกับผมได้เลย

เล่มนี้สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับความสำคัญของชีวิตในวัยเด็กเป็นอย่างมาก เด็กน้อยที่เราเห็นว่าไร้เดียงสานั้นจะพัฒนาชุดความคิดขึ้นเอง หากขาดการชี้นำด้วยเหตุ ส่วนเรื่องการบำบัดนั้น ผู้เขียนได้ให้มุมมองทั้งสองฝั่ง ทั้งในฐานะผู้บำบัด และในฐานะผู้ถูกบำบัด เป็นมุมมองที่ค่อนข้างครบรส และกระตุ้นให้เราตรวจสอบความรู้สึกตัวเองเป็นระยะๆ เมื่ออ่านจบ มันทำให้ผมรู้สึกยินดีกับชีวิตมากขึ้น เพราะผมไม่ต้องผ่านอะไรยากมากมายขนาดเธอเลย ส่วนคนที่ต้องผ่านอะไรแบบเธอ คงมีความหวังเพิ่มมากขึ้นถ้าเขาได้อ่านเล่มนี้

หนังสือเล่มนี้เหมาะกับคนที่สนใจในจิตวิทยาเพราะเนื้อหามีความเกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจคนๆ หนึ่ง โดยเฉพาะความเข้าใจถึงผลกระทบของบาดแผลช่วงวัยเยาว์ ซึ่งส่งผลกระทบกับชีวิตของผู้เขียนเป็นอย่างมาก และเล่มนี้ยังเหมาะกับทุกๆ คน ที่ต้องการทำความเข้าใจเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าด้วย เพราะเล่มนี้ได้เล่าถึงประสบการณ์ การต่อสู้ ฝ่าฝัน ของโรคนี้ ซึ่งน่าจะพอเป็นประโยชน์ในการนำไปประยุกต์ใช้กับคนที่มีภาวะนี้ได้บ้าง

คำเตือน หนังสือเล่มนี้อาจจะทำให้คุณเป็นคนอีโมชั่นมากกว่าเดิม ???