"อื้อ เดี๋ยวก็หาย"

มือที่เอื้อมไปแตะที่หน้าผากของเขาดึงมือกลับอยากรวดเร็วเพราะด้วยอุณภูมิร่างกายที่ขึ้นสูงมาก จะบอกว่าเขาเกลียดช่วงเวลานี้เอามากๆเลยเพราะการที่เป็นหวัดในหน้าหนาวแถมไข้ขึ้นแบบนี้มันทำให้เขาอดออกไปไหนทั้งๆที่เป็นช่วงคริสมาสต์ที่จะได้กลับบ้านแท้ๆแต่ต้องมาป่วยแบบนี้





"อื้อ หมุดอย่าแกล้งขุน"





เสียงอื้ออึงของคนที่นอนติดอยู่บนเตียงที่กึ่งๆดุน้องชายคนเล็กของบ้านที่มาป่วนในห้องตอนที่เขาสู้รบปรบมือด้วยไม่ได้ เสียงเพลงที่เขาได้ยินมันก็เป็นเพลงที่ฟังสบายๆอยู่หรอกแต่ฟังไม่รู้เรื่องซักคำ ไม่รู้ว่านักร้องกลัวคนร้องได้รึไงนะ





"นายปิดเพลงให้ขุนหน่อย"



"เหอะ ไม่เอาอ่ะ ชอบเพลงนี้"




เขาหล่ะเกลียดช่วงเวลานี้จริงๆที่โดนแกล้งแบบนี้ แถมทั้งคู่ก็ยังเดินหนีทิ้งเขาไว้ในห้องคนเดียวแบบนี้อีก จะให้ลุกไปปิดเพลงก็ไม่มีแรงจะลุกไปไหนได้แล้วจึงปล่อยๆให้เพลงนี้เล่นวนไปเรื่อยๆ ...แต่จริงๆมันก็สบายหูดีนะ




.
.
.
.
.




"ตื่นแล้วหรอครับ..คุณหนู"




เสียงที่แผ่วเบาที่เขาได้ยินมันช่างคุ้นหูเหลือเกิน แต่เพราะความขี้เกียจจึงทำให้เขาดึงผ้าห่มขึ้นมากอดไว้ แต่เดี๋ยวนะ...ใครมาอยู่ในห้องเขากัน เมื่อได้สติจึงดึงผ้าห่มออกจากหน้าและเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ยอมรับตรงๆมองจากข้างหลังแล้วเขาก็แทบไม่เชื่อว่านี่คือผู้ชาย





ถึงจะตัวสูงแต่ก็บางมากๆในความคิดเขา ไหล่ที่ไม่ได้กว้างมากออกจะเล็กด้วยซ้ำ ผิวขาวเนียนที่แอบเห็นจากแผ่นหลังนั่นเพราะเสื้อที่อีกฝ่ายใส่มันบางมากๆแถมยังคอกว้างอีก แม้แต่กางเกงยังใส่สั้นแค่ต้นขาแต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นผู้ชายที่ขาเรียวสวยเหมือนผู้หญิงมากๆ





"กินยาก่อนนะครับ"





ยิ่งเมื่อหันหน้ามาก็ยิ่งทำให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเต้นแรงมากกว่าเดิมเข้าไปอีก ใบหน้าติดหวานที่ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกสะกดเอาไว้ เขาก็คิดเหมือนกันว่าตัวเองดูโรคจิตที่คิดว่าปากนั่นน่าจูบเอามากๆ





"คะ คุณเป็นใครหรอ"



"อ้าว ก็ทอยไงครับ คุณหนูป่วยจนลืมแล้วหรอครับ"





ทอยไหน เขาจำได้ว่าเขาไม่รู้จักคนนี้นี่ ยาแก้ไข้ที่อีกฝ่ายจัดมาให้เขายังไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่จึงแกล้งทำเป็นกินไปแล้ว





"โกหกผมหรอ.."




เหมือนเขาจะยอมแพ้ทันทีที่เห็นแววตาที่อ่อนลงของอีกฝ่าย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่แค่มีคนมาทำแบบนี้ใส่ก็ดันยอมเขาไปเสียทุกอย่าง




"ขุนกินแล้วนะ"




ไม่มีเสียงตอบรับอะไรมีแค่รอยยิ้มจางๆจากอีกฝ่ายเท่านั้น แต่แค่นั้นก็เหมือนทำให้โลกทั้งใบของเขาหยุดหมุน เสียงหัวใจเต้นตุบตับและใบหน้าขึ้นสีที่ไม่รู้ว่ามาจากพิษไจ้หรือเพราะคนตรงหน้ากันแน่





"คุณหนูหน้าแดงๆนะครับ"




มือเรียวเอื้อมไปแตะเบาๆที่หน้าผากของเขาอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมจากตัวอีกคนมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากๆ หรือสวรรค์จะส่งนางฟ้าลงมาดูแลเขาที่ป่วยกันนะเพราะทุกๆครั้งที่ได้มองหน้าคนๆนี้ในหัวของเขาก็มีแต่คำว่า




'น่ารัก'




อีกฝ่ายเดินไปที่โต๊ะในห้องและหยิบขันที่ข้างในมีน้ำกับผ้าขนหนูอยู่ ขันนั้นถูกวางลงข้างๆเตียงของเขาและอีกคนที่นั่งลงบนเตียงด้วย ยิ่งตอนนี้ที่คอเสื้อตกลงมาทำให้เขาเห็นไหล่ขาวนั่นชัดเจนมากขึ้นและเห็นว่าผิวของคนตรงหน้าเนียนละเอียดขนาดไหน





"จะ..จะทำไรขุน"


"แค่เช็ดตัวเองครับ"




กระดุมเสื้อนอนถูกปลดออกโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงไม่ปฏิเสธหรือขัดขืนอะไรเลย ยิ่งตอนเวลาที่ผ้าเย็นๆนั่นแตะที่ตัวเขาด้วยมือที่อ่อนโยนยิ่งทำให้ใจเต้นแรงมากขึ้นจนกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าเสียงหัวใจที่เต้นอยู่มันดังมาก





ตอนนี้หน้าของทั้งคู่ใกล้กันมากๆจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน จู่ๆเหมือนมีแม่เหล็กดึงให้ใบหน้าเข้ามาใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะติดกันไปแล้ว




"อึก.."




จู่ๆอีกฝ่ายก็ลุกขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัวของเขา ปลายจมูกของอีกคนที่คลอเคลียที่คอและอกของเขายิ่งทำให้เขารู้สึกแทบเป็นบ้าขึ้นทุกที ไม่รู้ว่าตอนนี้คนป่วยคนนี้เอาแรงมาจากไหนถึงดันตัวคนที่นั่งคร่อมเขาอยู่ให้ลงไปนอนอยู่ข้างล่างได้





แขนของคนที่อยู่ข้างล่างดึงตัวเขาเอาไว้ให้เข้ามาใกล้มากขึ้น โอเคเขายังไม่เคยจูบผู้หญิงเลย อันที่จริงคือไม่เคยจูบใครเลย นั่นทำให้เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไง






"ให้เป็นหน้าที่ผมนะครับ...จะได้หายป่วยนะ"





.
.
.
.
.
.




"ขุน!"




เสียงของพี่ชายเขาที่ทำให้เขาตื่นขึ้นมาทั้งร่างกายที่มีเหงื่อโชก เขาพยายามหายใจเข้าออกลึกๆและนั่งเพื่อให้ได้สติกลับมา โถ่ ฝันไปหรอกหรอ แต่ฝันเมื่อกี๊มันก็...




"เห้ย! เลือดไหลอ่ะ"




เขาแตะที่จมูกตัวเองที่มีเลือดไหลออกมาและรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดเลือดเอาไว้ เขาขยี้หัวตัวเองให้ไม่คิดมากเท่าไหร่กับความฝันที่ถ้าเขาเล่าให้ใครฟังต้องโดนหาว่าโรคจิตแน่ๆ




"ไม่ลุกมาปิดเพลงจริงๆด้วยนะเนี่ย"




ทันทีที่พี่ชายของเขาหยิบรีโมทขึ้นมาก็ทำให้เขาหันไปมองที่ทีวีในห้องที่ยังมีเพลงตอนก่อนเขานอนเปิดวนซ้ำๆอยู่




"เห้ย เหมือนโครต"



"ห้ะ ทำไมหรอ"



"อ๋อเปล่าๆ ขุนแค่มึนๆอ่ะ"





มันบังเอิญแบบที่ยิ่งกว่าบังเอิญคือนอกจากหน้าตานักร้องคนนั้นที่เหมือนกับคนในฝันมากๆแล้วพอมองไปตรงชื่อเพลงและศิลปินก็ยื่งบังเอิญเข้าไปอีก




- หน้าหนาวที่แล้ว thetoys 

.

.

.

.

.