เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ขอสวรรค์จงมาถึง AS IT IS IN HEAVENSALMONBOOKS
บทที่ 1


  • จูบแรกเกิดขึ้นในบ่ายวันฝนตก ลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้พัดมาจากคาบสมุทรอินเดียเป็นครั้งที่สิบแปดในชีวิต ไม่ช้า แต่ไม่นับว่าเร็ว หลังหน้าอกแตกพาน สิวเขรอะเต็มหน้า ส่วนสูงพุ่งพรวดมาเกือบสี่สิบเซนติเมตรตั้งแต่เข้าเรียนมัธยม ก่อนหยุดไว้แค่นั้นเมื่อเรียนจบ หลังคบหาและเลิกรากับหญิงสาวมาแล้วสามคน กำสวรรค์ปลอมๆ ไว้ในอุ้งมือโดยนึกถึงใบหน้าของพวกเธอมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ในช่วงกลัดมัน แตกหนุ่ม ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ผมไม่เคยประสีประสาเลยว่าจุมพิตดูดดื่มมีรสชาติอย่างไร ไม่เข้าใจว่าความรักส่งผ่านได้ทางลมหายใจเหม็นเปรี้ยวจากกาแฟยามเช้าของมหานคร หรืออาจเป็นกลิ่นเครื่องเทศของข้าวยำ และน้ำยาขนมจีนในดินแดนที่ผมโตมา และน้ำลายฉ่ำรักเหนอะเหนียว ที่หากเป็นของคนอื่น เราคงได้อ้วกพุ่งออกมาตรงนั้น

    วันใดฝนตก ผมมักคิดถึงบ้าน และความชุ่มชื้นจากริมฝีปากของเธอ ก็ยิ่งทำให้ผมคิดถึงบรรยากาศฉ่ำน้ำเมื่อถึงฤดูน้ำหลาก

    จูบแรกของชีวิตผ่านพ้นเชื่องช้า หัวใจเต้นถี่และแรง ลมหายใจลึกและหนัก ผมเคลื่อนจมูกลงจากระดับหน้า มือสองข้างลากจากหน้าอกไล่ลงมาจนถึงน่อง ตัวสั่นสะท้านน้อยๆ อย่างไม่อาจควบคุม ยกขาคู่งามของเธอขึ้นสูง สูดดมฝ่าเท้าทั้งสองข้างทุกซอกหลืบ ค้นหากลิ่นดิน กลิ่นฝน กลิ่นพืชพันธ์ุเฉพาะถิ่นจากดินแดนที่เธอถือกำเนิด เธอครางแผ่ว เราควรทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ ผมยกศีรษะ ยื่นหน้าไปประกบจูบอีกครั้ง วนขึ้นลงระหว่างเท้าและริมฝีปากอยู่แบบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
  • ตอนที่ผล็อยหลับไป ผมฝันเห็นคนตาย ศพไร้ใบหน้าจำนวนมากลอยเกลื่อนพองอืดอยู่บนแม่น้ำสักสาย ฉากหลังเป็นสายฝน เสียงกระหน่ำชัดเหมือนความจริง แต่นั่นแค่ฝัน ตลกเฝื่อนของชายคนหนึ่งที่หลับไปพร้อมความสุขสมก่อนจมลงสู่หล่มของฝันร้าย

    พรุ่งนี้ต้นไม้จะออกใบรกครึ้มเมื่อผ่านฝนและพบเจอแดดเช้า กลิ่นเหม็นเขียวของมันจะขมติดอยู่ในคอ นั่นคือคืนวันที่กลิ่นเหม็นเหล่านั้นยังไม่ฉุนติดจมูกหนักข้อขึ้นเมื่อถูกแปรรูปเป็นความทรงจำ แน่ล่ะ ตอนนี้ ผมจะยังไม่ตระหนักว่า ชีวิตดำรงอยู่ได้แม้กระทั่งความทรงจำ แถมยังพ่นลมหายใจชัดเจนยิ่งกว่าลมหายใจที่ใช้จ่ายอยู่ในปัจจุบัน และยังไม่ค้นพบว่า ห่าฝนซึ่งคลุมเมืองไว้ทั้งวันและคืนราวกำแพงยักษ์ในหน้าน้ำหลากเมื่อหลายปีก่อน อาจเป็นสถานที่กลบซ่อนบาดแผลลึกร้าวที่ดีที่สุด

    เธอตื่นแล้ว กำลังนอนเอียงหน้ามองฝนโปรยสายอยู่นอกหน้าต่าง ขนอ่อนบริเวณลำคอใต้แสงฟลูออเรสเซนต์ซ่อนปริศนาลึกเร้นบางประการเอาไว้ ดวงอาทิตย์ลับหาย ลมหายใจของวันพรุ่งนี้เต้นรำอยู่กลางม่านฝน ผมไม่แน่ใจว่าเธอกำลังคิดอะไรเมื่อผ่านการร่วมรักครั้งแรก และจุมพิตดูดดื่มครั้งที่ยี่สิบ ... หรือไม่ได้คิด

    นี่ไม่ใช่จูบแรกของเธอ เธอมอบจูบแรกให้ใครบางคนไปแล้วก่อนหน้านี้

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in