ช่วงเดือนพฤษภาคม ปี 2564 เรามีโอกาสได้ดู CATS the Musical ที่ช่อง The Show Must Go On เอามาสตรีม ตอนแรกก็ไม่คิดจะดูสดเพราะเวลาฉายคือตี 1 เรากลัวว่าเราจะรอไม่ไหว แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจอยู่รอ

อยากเล่าความรู้สึกแรกตอนที่เห็นเพจนึงประชาสัมพันธ์ว่าจะมีการสตรีมละครเวทีเรื่องนี้ก่อน ครั้งแรกที่เราเห็นตัวอย่างเราก็ตกใจเล็กน้อยเพราะละครเวทีเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับแมวเหมียวทั้งหลาย ฉะนั้นนักแสดงก็จะแต่งตัวเป็นแมว มีขนฟูๆ ทาหน้าให้มีหนวด มีลายแบบแมว ชวนให้เรานึกถึงมาสคอตของร้านอาหารนึง ตอนเด็กเรากลัวมาสคอตนั้นมาก พอเห็นภาพตัวอย่างแล้วก็เหมือนแฟลชแบ็คเห็นภาพมาสคอตตัวนั้นขึ้นมาทันที (แม้ตอนนี้จะไม่กลัวแล้วก็ตาม…) ถึงตอนแรกจะกลัวตัวละครในเรื่องก็ตามแต่สุดท้ายเราก็รอดูละครเวทีเรื่องนี้อยู่ดี…

Cats the Musical เป็นผลงานของ Andrew Lloyd Webber ที่ดัดแปลงมาจากหนังสือ “Old Possum's Book of Practical Cats” ของ T. S. Eliot (ซึ่งเราเองก็ยังไม่เคยอ่านแต่ตั้งใจว่าจะไปตามหามาอ่านต่อจากนี้) เนื้อเรื่องเกี่ยวกับแมวทั้งหลายที่เรียกว่า Jellicle แมวเหล่านี้จะมารวมตัวกันเพื่อแสดงและร้องเพลงเกี่ยวกับเรื่องราวของตัวเองเพื่อให้ได้รับการคัดเลือกจาก Old Deuteronomy แมวที่เป็นเหมือนหัวหน้าและเป็นแมวที่แมวตัวอื่นๆ ให้ความเคารพ  แมวตัวที่ได้รับการคัดเลือกก็จะได้ไปที่ Heaviside Layer (เราจะพูดถึงสิ่งนี้อีกทีตอนท้าย)

ในเรื่องเราจะเห็นแมวแต่ละตัวมาร้อง มาเต้นแล้วเล่าเรื่องของตัวเอง แต่ละตัวก็มีนิสัย มีเรื่องราวต่างกันไป สไตล์การร้อง สไตล์เพลงก็ต่างกัน เราก็ตื่นเต้นเวลาเริ่มเพลงใหม่ รอดูว่าแมวตัวนี้จะเล่าเรื่องอะไร แมวตัวอื่นๆ จะเต้น จะรีแอคกับเพลงของแมวตัวนั้นยังไง (ส่วนตัวเราชอบเพลง Skimbleshanks: The Railway Cat มาก ไปหาดูใน Youtube ได้ เพลงนี้น่ารักมาก) 

ตอนดูให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดู Tom & Jerry ที่เห็นแมวยืนสองขา วิ่งไปวิ่งมา เรารู้นะว่านี่คือคนที่แสดงเป็นแมว แต่เราก็รู้สึกเหมือนว่า “นั่นคือแมวที่ทำ action แบบมนุษย์” เราชอบตรงนี้มาก นักแสดงทำให้เราเชื่อว่าเขาเป็นแมวจริงๆ เพียงแต่แมวพวกนั้นทำอะไร ๆ แบบมนุษย์ มันให้ความรู้สึกของการโฟกัสที่ตัวแมว เหมือนนี่คือโลกของแมวพวกนั้นที่มีการมานั่งจับกลุ่มเมาท์กัน ก็เลยกลายเป็นว่าเราชอบเรื่องนี้มากไม่แพ้เรื่องอื่นเลย เป็นละครที่เนื้อเรื่องดูไม่มีอะไรเยอะแต่เรา enjoy มาก และรู้สึกว่าเป็นโชว์ที่เหมาะกับทุกคนจริง ๆ 

จากนี้จะมีสปอยล์นิดนึง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

คงไม่พูดถึงเพลง Memory ไม่ได้เพราะเป็นอีกเพลงที่ชอบมากและเชื่อว่านี่คือเพลง iconic เพลงนึงของละครเรื่องนี้เลย เพลงนี้เป็นเพลงที่ Grizabella ร้อง เธอเป็นแมวที่หายไปจากกลุ่มแมว Jellicle แล้วแมวทุกตัวก็ดูจะไม่ชอบ ไม่ยอมรับตอนที่เธอกลับมา เนื้อเพลงบรรยายถึงวันเก่าๆ ที่แสนสวยงาม ของ Grizabella รวมถึงความหวังของเธอได้อย่างดี มีพลังมาก และสุดท้าย Grizabella ก็ได้รับการยอมรับและได้ไปที่ Heaviside Layer ในที่สุด

ซึ่งเราก็มาคิดว่า Heaviside Layer คือที่ไหนกันแน่ เพราะมีท่อนที่พูดว่า 

“Now, Old Deuteronomy, just before dawn,

Through silence, you feel you could cut with a knife,

Announces the cat who can now be reborn

And come back to a different Jellicle Life.”

อ่านแบบนี้แล้วคิดว่าแมวที่ถูกเลือกคือแมวที่จะได้เกิดใหม่ เพราะงั้น Jellicle ก็น่าจะเป็นสวรรค์ เท่ากับว่าแมวตัวที่ถูกเลือกก็คือแมวตัวที่ต้องตายงั้นเหรอ?  เป็นอะไรที่เราคิดอยู่พักนึงเลย มันจะดูดาร์กไปไหมนะ แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่เป็นไรเพราะมันคือละครแนว stylized ที่ไม่เกี่ยวกับโลกที่เราอยู่อยู่แล้ว มันเหมือนเป็นการสร้างโลกอีกโลกขึ้นมา ก็…นั่นแหละ อย่าซีเรียสกับสิ่งนี้เลย จริงไหม? (แต่ไว้ไปหาเล่ม Old Possum's Book of Practical Cats มาอ่านอีกที) 

แล้วเมื่อประมาณเดือนกุมภาที่ผ่านมาเราก็ได้ดูหนังเรื่อง CATS ใน Netflix เหมือนเอาละครเวทีมาทำเป็นหนังนั่นแหละ เนื้อเรื่องคล้ายเดิมแต่เพิ่มดีเทลบางอย่างเข้าไป อย่างในเวอร์ชั่นหนัง เรื่องราวจะถูกเล่าผ่านแมวชื่อ Victoria ที่ถูกเอามาทิ้งแล้วก็ได้เข้าไปรวมกลุ่ม Jellicle กับแมวตัวอื่น ๆ เรื่องราวในเวอร์ชั่นหนังก็จะเล่าผ่าน Victoria ที่เป็นตัวหลัก ต่างจากแบบละครเวทีที่เหมือนผู้ชมเป็นคนเฝ้าดูแมวพวกนั้น  อีกอย่างที่ต่างไปคือในเวอร์ชั่นหนังได้ใส่รายละเอียดให้ Macavity แมวที่เป็นตัวร้ายด้วย ในเวอร์ชั่นละครเวทีเราจะเห็นแค่ Macavity เป็นแมวที่มาป่วนการแสดงและลักพาตัว Old Deuteronomy ไป แต่ในหนังมีการใส่รายละเอียดเพิ่มว่า Macavity ต้องการจะไป Heaviside Layer และต้องการให้ Old Deuteronomy เลือกตน …ตรงนี้ก็ทำให้มันดูสมเหตุสมผลมากขึ้นแหละ

อีกสิ่งที่ชอบในเวอร์ชั่นหนังคือเพลง Beautiful Ghost ของ Victoria ที่ร้องให้ Grizabella เพลงนี้บอกเล่าความรู้สึกของ Victoria ที่อยากเป็นที่ต้องการของใครสักคน ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว และเธอก็ได้พบกับกลุ่มแมว Jellicle ที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้เจอบ้านหลังใหม่ ได้รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของใครสักคน และบอกกับ Grizabella ว่าอย่างน้อย Grizabella ก็เคยมีวันดี ๆ เช่นกัน  เราว่าเพลงนี้ที่เพิ่มมามันดีมากจริง ๆ 

แต่ถ้าให้เลือกเราก็คงเลือกเวอร์ชั่นละครเวทีอยู่ดี (แน่นอน เพราะเราชอบละครเวที) เราชอบการมองเวทีทั้งเวที เห็นภาพรวมของทั้งโชว์ เห็นตัวละครวิ่งไปวิ่งมา ทำหน้าที่ในบทบาทของตัวเองแม้ว่าตอนนั้นผู้ชมน่าจะโฟกัสที่ตัวละครหลัก เราชอบตรงนี้มากจนรู้สึกว่าสำหรับเราเวอร์ชั่นละครเวทีเป็นที่ 1 ในใจจริง ๆ 

ไหน ๆ แล้วก็ขอแชร์เพลงที่ชอบนอกจาก Skimbleshanks: The Railway Cat บ้าง

อีกเพลงที่ชอบมาก ๆ คือเพลง Mr. Mistoffelees เป็นเพลงของแมวนักมายากล การออกแบบตัวละครทำให้เรานึกถึงนักมายากลใส่ทักซิโด้ ผูกโบหูกระต่ายเลย บวกกับคาแรคเตอร์ของแมวตัวนี้ (ในเวอร์ชั่นละครเวที) เป็นแมวที่ไม่ค่อยพูด พอเขาออกแบบให้แมวตัวนี้มีหน้าสีขาวเราก็เลยนึกถึงนักเล่นละครใบ้ไปด้วยเลย ชอบดีไซน์ตัวละครนี้มาก ดูไม่ได้มีรายละเอียดเยอะแต่มีความน่าดึงดูดและน่าสนใจทีเดียว 

เราหวังว่าสักวันเราจะมีโอกาสได้ไปดูละครเวทีเรื่องนี้ในโรงละคร (ตอนนี้เหมือนเขากำลังจัด international tour อยู่ด้วย แอบหวังว่าจะมาไทยบ้าง 5555 แต่อาจจะยาก) แต่ระหว่างนี้ที่เราไม่ได้ไปไหนก็เปิดฟังเพลงที่ช่อง The Show Must Go On เอามาลงไปก่อน พอทดแทนกันได้ (แต่จะดีกว่านี้ถ้าได้ไปดูด้วยตาตัวเอง…) 

ใครที่เข้ามาอ่าน ถ้าอยากลองดู CATS สามารถลองดูเวอร์ชั่นหนังใน Netflix ก่อนได้เลย!!