มันแย่ มันเศร้า มันเกินจะแบกไว้ใช่ไหม

ฉันเคยรู้สึกแบบนั้น

ไม่มีความสุข หวาดกลัว พบเจออะไรที่เป็นอดีตก็รู้สึกหวั่นใจขึ้นมา 

อะไรที่เคยผ่านมา แง่หนึ่งเป็นเหมือนรางวัลชีวิตที่กระตุ้นให้เราวิ่งไปคว้ารางวัลอันใหม่

แต่อีกแง่หนึ่งก็เป็นเช่นปีศาจที่คอยหลอกหลอนเราในวันที่เรา 'ห่วยแตก' กว่าที่เคยเป็น

วิญญาณความสำเร็จและความสุขกระตุกเราจนเราไม่กล้าใช้ชีวิต

และไม่แม้แต่จะกล้าทำอะไรทั้งสิ้น

อยากให้โลกทั้งโลกถล่มลงมาเดียวนี้ อยากวิ่งหนีความจริงแต่สุดท้ายก็หนีไปไหนไม่ได้

ใจเจ้ากรรมไม่กล้ามากพอแม้แต่จะหลบลี้ไปจากโลกที่่ใช้ชีวิต

ยิ่งเหมือนโลกถล่มซ้ำ ๆ ที่สิ่งที่คาดหวังมันพังทลายไม่เป็นท่า

ลมหายใจที่กำลังใช้คงเป็นเหมือนคำที่เขาว่าว่าเป็น 'ลมหายใจไร้ศรัทธา'

การใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ดูเป็นเรื่องยากเหลือเกิน

แม้กระทั่งความรักที่เคยจะเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงจิตใจก็ทลายลงไปไม่เป็นท่า

แต่อย่างน้อยที่สุดความรักจากคนรอบตัวนี่แหละที่ฉุดฉันขึ้นมาจากห้วงทุกข์

พวกเขานี่แหละที่ทำให้ฉันได้สติว่าควรทำตัวเองให้มีความสุขจริง ๆ เสียที

มันคงเป็นอย่างที่ใครเขาว่าว่าเป็น Eureka Moment

เมื่อรู้แล้วก็รู้ได้ตลอดไป

ไม่รู้สึกว่าชีวิตจะขออะไรมากเกินไปกว่านี้

เพียงแค่ขอให้ฉันรักษาความสุขและความรักตัวเองที่กำลังมีอยู่ให้ดีที่สุด

แล้วสิ่งใดจะตามมา ก็เป็นเรื่องของอนาคต