เลือกเล่มนี้ก่อนเพราะอ่านเรื่องย่อแล้วประทับใจเลยว่าเอ้า ลองดู

สรุป ไม่อ่านงานของหัวนี้อีกเลย อุแงงงง คอมโบด้วยการไม่ยอมแตะคุณลวี่กวงอีกเลย แต่คุณลวี่แอบฮิตนะ แทบทุกค่ายต้องเอางานมา งานวายงี้ อาจจะดัง พอดีเราอ่านอีกเรื่องของเขาที่เป็นวาย (น่าจะของบลายนี่แหละ) แล้วก็กริบมาก หลังจากนั้นสถาเอามาก็ไม่กล้าแล้ว

แต่ถ้าไม่มองโดยเอารสนิยมเราเป็นเกณฑ์ (เพราะฉันมีปัญหา 5555+) ก็เหมือนงานแจ่มใสยุคแรกๆ แหละ ที่เรื่องเบาๆ ไลต์ๆ ตรงๆ ไม่คิดมาก อ่านขำๆ ได้

ซึ่งในยุคที่นิยายเยอะยังกับดอกเห็ด มีในเน็ตอีก ก็ไม่รู้นะว่าจะเป็น strategy ที่ดีหรือเปล่า

ส่วนตัวมองว่ามิสู้เอาเรื่องที่จริงจังประมาณหนึ่งมาทำเพื่อตีตลาดไปเลยดีกว่า

ก็อาจจะมองคนละมุมกัน นี่ก็ว่าแนวเบาๆ แบบนี้มันก็คงขายได้อะนะ

เรื่องนี้ถามว่าไม่ดีเหรอ คือ 40% แรกของเรื่องมันดีนะ ดี๊ดี อ่านแล้วขำ

นางเอกเป็นหมอ เก็บพระเอกได้ ฮีขยับไม่ได้ชั่วคราว นางเอกดูๆ ไป เออ ก็หน้าตาดีนะพ่อคุณ อย่ากระนั้นเลย ข้ายืมเชื้อท่านหน่อย จะทำลูก

เนี่ย พล็อตตั้งต้นน่าสนใจ

และช่วงต้นคือตลก พระเอกที่กรีดร้องโดนนางเอกรีดเชื้อไป lol

ถามว่ามันมาตายเอาอีท่าไหน 

.

.

.

.

.

.

.

คือหลังจากรู้เรื่องกันว่าพระเอกเป็นน้องฮ่องเต้ เอากลับบ้านไปด้วยกัน

จู่ๆ ก็ดราม่า พระเอกสงสัยระแวงนางเอกว่าจะเป็นไส้ศึกงั้นงี้โง้น

ตรงนี้น้ำเน่าดราม่าเข้าใจผิด อ่านด้วยความอิหยังวะไปตลอดทาง จากนิยายตลกกรุบกริบน่ารักได้กลายสภาพไปแบบไม่มีวันกลับ

/ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ

คือถ้าไม่ได้สนใจว่าต้องตลกก็คงโอเคมั้ง เรานี่คือด่าทอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมาก เพราะคิดว่าจะได้คนเขียนเก็บในสต็อก กลายเป็นต้องกรีดร้องแล้วจำไว้ว่าห้ามเอาเข้าสต็อกแทน

มาทบทวนดูตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอก ไอ้จุดที่ดราม่า แค่มันไร้เหตุผลแบบเหมือนปั่นจักรยานดีๆ แล้วก็โดนเหวี่ยงขึ้นโรลเลอร์โคสเตอร์ มันก็จะแบบ อะไรวะ นิดนึง

ตอนแรกคิดว่าจะอ่านภาคฮ่องเต้กับเพื่อนนางเอกเล่มนี้ แต่คิดไปคิดมาอย่าดีกว่า เอาเงินไปฟาดนิยายอย่างอื่นดีกว่า หัวนี้ของเหลียนฮวาเบาไปหน่อยสำหรับเรา เสี่ยงเกิน