ชื่อเรื่อง : 图灵密码

ผู้แต่ง : 非天夜翔 เฟยเทียนเย่เสียง

ยังไม่มีตีพิมพ์กับสนพไทย

图灵密码 แปลไทยก็ประมาณว่า รหัสลับ/โค้ดลับทัวริง ทัวริง มาจากชื่อนักคณิตศาสตร์ชาวอังกฤษ อลัน ทัวริง ผู้สามารถเจาะรหัสเครื่อง Enigma ของนาซี หนึ่งในตัวแปรสำคัญที่ทำให้ฝ่ายสัมพันธมิตรพลิกกลับมามีชัยในสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นเจ้าของแนวคิด Turing Test ที่เอามาทดสอบสติสัมปชัญญะของปัญญาประดิษฐ์ (AI) อันนี้ก็อ่านมาพักใหญ่แล้วถือโอกาสเอามาลงค่ะ ภาษาเล่าอาจจะแปลกหน่อยเราไม่ค่อยชินกับศัพท์ธุรกิจการเงิน 

เนื้อหาที่จะเล่าต่อไปนี้อาจมีสปอยล์

คือเราไม่รู้ว่าการรับสปอยล์ของแต่ละคนอยู่ในขั้นไหน

เลยอยากใส่เตือนก่อนเพราะบางทีเราก็เผลอพิมพ์ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเช่นกันค่ะ 

เหวินเทียนเหอ นายเอก รับช่วงบริษัทต่อจากผู้เป็นพี่ชายและขึ้นเป็นประธานบริษัทที่พึ่งมารู้ทีหลังว่ากำลังจะล้มละลายก็ตอนที่เริ่มประชุมวันแรกของการรับตำแหน่งแถมตัวบัดซบต้นเรื่องกลับปกปิดความลับและหนีออกนอกประเทศระหว่างที่น้องชายกำลังตกตะลึงกับหนี้ที่ค้างชำระเป็นเวลาสองปีรวมแล้วกว่าพันล้านโดยประมาณ นี่จำตัวเลขไม่ค่อยได้ เงินทุนสำรองมากมายและรถที่ถูกจำนองกับธนาคาร ส่วนเหวินเทียนเยวี่ย พี่ชายตัวบัดซบนั้นกำลังอยู่บนเครื่องที่มีปลายทางคือซิลิคอนวัลเลย์พื้นที่ทางตอนใต้ของอ่าวซานฟรานซิสโก ทั้งที่สามชั่วโมงก่อนมาบริษัทก็เป็นตัวเขาเองที่ยืนส่งอีกฝ่ายขึ้นเครื่องขณะที่เหวินเทียนเหอกำลังดิ้นรนหาสินทรัพย์เพื่อชำระให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อมีใครบางคนโทรเข้ามา เสียงที่คุ้นเคยทำเอาชายหนุ่มเผลอปล่อยโทรศัพท์ร่วงจากระเบียงลงหม้อซุป ไม่นานก็ค้นพบคำตอบเจ้าของเสียงนั้นคือ ‘โพรมีธีอุส’ ปัญญาประดิษฐ์ที่พ่อของนายเอกทิ้งเอาไว้ ถูกสร้างขึ้นจากรหัส (พ่อนายเอกและลุงพระเอกสร้าง) ตั้งโปรแกรมให้พัฒนาเติบโตตามเพื่อนในวัยเด็กควบตำแหน่งแฟนเก่าของเทียนเหอที่ชื่อ กวานเยวี่ย พระเอกของเรื่อง แน่นอนว่าเสียงที่ใช้ย่อมเป็นเสียงของกวานเยวี่ย ก็คือ AI เนี่ยเลียนแบบเสียงพระเอกน่ะค่ะ และนี่คือจุดเริ่มต้นทั้งหมด

อ้อโพรมีธีอุส หรือ AI ไม่มีตัวตนร่างคนนะคะ แฟนอาร์ตอาจจะมี 

พระเอกไม่ใช่ AI เน้ออ5555 เป็นคนแท้ ๆ แฟนเก่านายเอกนั่นแล

โพรมีธีอุสแนะนำให้นายเอกเข้าหากวานเยวี่ยเพื่อหาเงินทุน ไม่ใช่ในทำนองอิหนูขายตัวแลกเงิน ดักก่อน หมายถึงให้ยื่นมือเข้ามาช่วย บริษัทพระเอกทำงานด้านนี้ ชะลอการเวลาฟ้องล้มละลาย ในที่สุดเขาก็ทำเช่นนั้นมีหลายอย่างเกิดขึ้นบ้างก็เสียงคัดค้านจากบริษัทฝั่งพระเอกแต่พระเอกก็จัดการโน้มน้าวใจคณะกรรมการบริหารบริษัทให้ทำหน้าที่เป็นผู้ค้ำประกันให้กับบริษัทของนายเอก สองเหตุผลใหญ่ ๆ ที่เทียนเหอไม่อยากให้บริษัทล้มละลายเพราะ หนึ่งบริษัทนี้เป็นมรดกที่เหลืออยู่ของเขาที่ครอบครัวทิ้งให้ สองเขาต้องการเงินเพื่อชำระค่าเซิร์ฟเวอร์ในต่างประเทศที่เป็นโฮสต์ของโพรมีธีอุส 

เมื่อการอนุมัติผ่านไปนายเอกเริ่มทำงานที่สำนักงานของพระเอก เป็นมุมที่กวานเยวี่ยสามารถมองเห็นนายเอกผ่านหน้าต่างถึงจะเป็นการรียูเนี่ยนกันของแฟนเก่าแต่เทียนเหอก็ยังแยกแยะตัวเองออกจากรักเก่า นายเอกเริ่มทำงาน อัปเกรดและแก้ไขรหัสของโพรมีธีอุส พัฒนาให้ดีขึ้น คือนายเอกเป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ค่ะ

ปัญญาประดิษฐ์สามารถทำได้หลายอย่าง สามารถแฮ็ค สามารถทำนายแนวโน้มหุ้นและทำหน้าที่ทั่วไปที่ AI ต้องทำ ให้นึกภาพเหมือนจาร์วิสของโทนี่สตาร์คเลยค่ะแต่ส่วนตัวคิดว่ายังไม่ถึงขั้นที่จะคำนวณอะตอมแยกมิติควอนตัมขนาดนั้น ระหว่างนี้ดอกรักก็ผลิบานอีกรอบถึงพระเอกไม่ค่อยแสดงความรู้สึกแต่ก็แสดงออกทางการกระทำที่ปฏิบัติกับนายเอกต่างจากคนอื่น แล้วทรัพย์สินนายเอกที่ถูกฟ้องล้มละลายก็ถูกยกเลิก 

เหวินเทียนเหอกลับมาดูแลบริษัทตัวเองอย่างเต็มกำลัง พระเอกขอเริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับนายเอกตอนทั้งคู่มาเจอกันที่ภัตตาคารและบอกนายเอกว่าจะไม่เร่งรัดความสัมพันธ์ค่อย ๆ พัฒนาไป พระเอกตามง้อเรื่อย ๆ  ในเวลาเดียวกันนายเอกก็ขอให้พระเอกมาเป็นประธานกรรมการบริหารที่บริษัทตัวเองเพราะรู้ว่าพระเอกต้องการที่จะให้ความสำคัญกับการเขียนโปรแกรมไม่ใช่ในการบริหารบริษัท และรู้ด้วยว่าพระเอกไม่ถนัดด้านนี้ ก็ตามคาดพระเอกเข้าร่วมกับบริษัทใหม่ของนายเอก เป็นทั้งประธานกรรมการบริหาร (CEO) และผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท ช่วงหลังก็เริ่มมีเรื่องการแก่งแย่งทางผลประโยชน์หลังจากที่พวกเขาจัดตั้งบริษัทก็รู้ว่าบริษัทเก่าของพระเอกพยายามจะสร้างปัญหาให้และอุปสรรคมากมายตามมา

เป็นนิยายแนวปัจจุบันธุรกิจใหญ่ยักษ์ระดับโลก นวัตกรรมที่ทันสมัยล้ำหน้า แต่ไม่ไซไฟโน้ะ ตัวละครส่วนใหญ่ในเรื่องรวยมากกกกก

นิยายจะเล่าสลับกันระหว่างเรื่องในปัจจุบันที่กำลังดำเนินอยู่และเรื่องในอดีตของพระเอกกับนายเอกว่ารักกันได้ยังไง​ ทำไมถึงเลิกกัน เป็นเรื่องราวของแฟนเก่าที่จะกลับมาคืนดีกันถูกชักนำเข้ามาหากันอีกรอบเพราะเรื่องของธุรกิจที่นายเอกจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ 

พระเอกเย็นชาปากหนัก สายเปย์ นายเอกน่าเอ็นดู เราจะได้เห็นว่าเทียนเหอโตขึ้นมาก ความคิดอ่านของเขาทำให้เราเอ็นดูและชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ

แค่คำว่า “รัก”​ ไม่สามารถทำให้ชีวิตคู่อยู่รอด โลกความจริงก็เป็นแบบนี้ เดิมทีพระนายเลิกกันเพราะพระเอกบ้างานมากเกินไปค่ะ แต่เอาจริงก็ทำเพื่ออนาคตของทั้งคู่ทั้งนั้น จนเผลอเลทนัด ผิดนัด ได้แต่ติดต่อผ่านโทรศัพท์มากกว่าพบหน้า และสิ่งที่ทำให้แย่ลงก็คือการที่ทั้งคู่จำเป็นต้องอยู่ในความสัมพันธ์ที่เรียกว่า ‘Long-distance relationship’ เหวินเทียนเหอเรียนอยู่ที่ลอนดอน ส่วนกวานเยวี่ยตัดสินใจที่จะไปนิวยอร์กเพื่อทำงานในตลาดหุ้น ห่างกันจนเลิกราไป นายเอกเป็นคนบอกเลิกก่อน เพราะฉะนั้นไม่ได้เกิดจากการนอกใจแต่อย่างใด ไม่มีมือที่สาม พระเอก loyal ต่อนายเอกมาก ทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตของเขาในการดูแลคนที่รัก จุดนี้ที่เราชอบมาก เป็นคนที่เกลียดการนอกใจที่สุดอะ

เรื่องความรักของพระนายค่อนข้างราบรื่นนะสำหรับเรา เออ อาจจะมีเรื่องพ่อแม่พระเอกนิด ๆ หน่อย ๆ รออ่านเอาเองละกัน เพื่อใครอดใจไม่ไหวก็ครอบดำเลยจ้ะ5555555 เรื่องคลุมถุงชนนี่แหละก็คือพ่อแม่พระเอกเนี่ยตกลงกับพระเอกว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งแลกกับอะไรซักอย่างเกี่ยวกับนายเอก ลืม555555 แต่ผู้หญิงคนนั้นเองก็มีคนที่รักอยู่แล้วเลยเคลียร์ปัญหานี้ไปได้สบาย เป็นเคสที่เจอในนิยายหลายเรื่องดีที่สาวเจ้าไม่ได้ชอบพระเอก 

เรื่องนี้มีคู่รองด้วยค่ะพบกันในขณะที่ทั้งคู่กำลังแสร้งทำเป็นยากจนและทำงานตั้งแต่ระดับเล็ก ๆ เพราะต่างคนต่างผิดหวังในความรักเก่า ๆ ที่ผ่านมา อยากเจอคนที่รักตัวเราจิงงี้55555 เป็นคู่ติ๊งต๊องอะอีคู่นี้  ส่วนใหญ่นิยายจะบรรยายจาก POV ของนายเอกซึ่งนายเอกคู่หลัก เหวินเทียนเหอเนี่ยก็รู้จักคู่รองทั้งสองคนแต่ไม่ยอมบอก รอดูความโง่เง่าของทั้งคู่ให้มันรู้กันเอง เรื่องนี้ศัพท์ทางการเงินแล้วก็คอมพิวเตอร์เยอะค่ะถ้าคนชอบก็ชอบเลย ถ้าคนไม่ชอบก็ไม่ชอบ

- เราอ่านบนจิ้นเจียงซึ่งมันเป็นเว็บที่ลงฉากเรทไม่ได้ ดังนั้นเราขอบอกว่าเรื่องนี้เราไม่ได้อ่านฉากเรทค่ะ ไม่รู้ว่ามีสลับบ้างหรือเปล่า

เอ้อซีนที่เราชอบเป็นตอนที่เสี่ยวจิน นกแก้วที่พระเอกเคยซื้อให้มาเลี้ยงตอนไปเที่ยวด้วยกันบินหนีไป นายเอกก็เสียใจมาก แล้วคุณพระเอกเลยบอกว่า เดี๋ยวเสี่ยวจินก็กลับมาเหมือนความรักของเรา ประมาณนี้จำประโยคเต็ม ๆ ไม่แม่น  มันไม่ได้อะไรขนาดนั้นแต่คืออ่านแล้วก็อิน555555  สุดท้าย ตอนพิเศษน่ารักมาก 

• ทั้งนี้บทความนี้ก็เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นจากรสนิยมการอ่านส่วนบุคคลเท่านั้น สามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการตัดสินใจได้แต่ไม่สามารถใช้เป็นบรรทัดฐานได้ทั้งหมด ถ้ามีพิมพ์ผิดหรือวกวนยังไงต้องขออภัยด้วยค่ะ