ชื่อเรื่อง : 残次品 ฉานชื่อผิ่น

ผู้แต่ง : Priest 

ยังไม่มีตีพิมพ์กับสนพไทย

แนว Sci-fi สหภาพระหว่างดวงดาว แปดกาแล็กซี นายเอกเป็นอดีตพลเอกแห่งป้อมปราการอวกาศ 

ถึงฤกษ์ลงเรื่องนี้แล้ว *วิ่งจุดพลุ* ไม่มีสิ่งใดสุขใจเท่ากับอ่านงานพีต้าค่ะ555555 ตอนนี้เราเก็บงานเขามาถึงครึ่งทางแล้วค่ะ เหลือแต่ชายหญิง (ซึ่งอ่านไปแค่โหยวเฝ่ย) และนิยายวายสามสี่เรื่องที่ยังไม่เริ่ม ช่วงนี้ว่างยาวพอดีมีเวลาอ่านทั้งวันค่ะที่ลงดีเลย์ก็เพราะติดบางอย่างแต่วันนี้เอามาหวีดได้อย่างสบายใจละ เอ่อ เกริ่นไงดี เอาเป็นบอกสรรพคุณความฮิตก่อนละกันว่าจากนิยายทั้งหมดของ Priest 

เรื่องนี้

- ยาวที่สุดที่เคยเขียนมา เกือบล้านตัวอักษร

- มีคะแนนยอดนิยมมากที่สุดเป็นลำดับที่ 3 จากนิยายกว่าสิบเรื่องที่คุณเขาเคยเขียน

ประมาณ 7-8 ล้านคะแนน

- เรดิโอดราม่ามียอดเปย์สูงติดท็อป 10 ของแอปหูแมว 

เปิดเรื่องมาที่ หลิน จิงเหิง นายเอกของเรื่องเป็นถึงพลเรือเอกของสหพันธ์ดวงดาว+ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งป้อมปราการอวกาศไป๋หยิน (สถานีรบอวกาศขนาดยักษ์) อันเป็นศูนย์กลางทางการทหารของกาแล็กซีที่หนึ่ง แม้ว่าเจ้าตัวมีผลงานรบมากมายแค่ไหนก็ยั๊งถูกสภาทหาร สภาเอเดน กับพวกสื่อมวลชนสาดโคลนป้ายสีตลอดว่ากระด้างกระเดื่องและเตรียมการก่อกบฏ 

แล้วครั้งนี้นายเอกก็โดนเข้าจนได้ ป้อมปราการนายเอกถูกจักรกลล้อมชั้นบรรยากาศด้านนอกขอให้นายเอกมอบตัว ทุกคนในป้อมคือพร้อมไฟท์ปกป้องนายเอกเต็มที่ ทหารส่วนใหญ่ในป้อมมีแต่พวกอีลีททั้งนั้น555555จบสถาบันอูหลันซึ่งเป็นแหล่งผลิตนายทหารหลักของกองทัพมันเลยตึงเครียดกว่าปกติ สถานการณ์เกือบแตกหักนายเอกก็ยอมเดินไปทางนครวอตโต (ดาวเมืองหลวง)

ในระหว่างการเดินทางกลับ นายเอกต้องเลี่ยงเส้นทางเดิม ในทางตรงกันข้ามพวกเมืองหลวงก็ระแวง หมอนี่มันเป็นบุคคลอันตรายหมายเลขหนึ่ง เกรงว่าการล่าช้าของนายเอกจะเป็นไปในความคิดแง่ลบเลยแจ้งเตือนไปที่ยานบีบให้นายเอกเปลี่ยนทิศอ้อมไปตรงหัวใจแห่งกุหลาบ (玫瑰之心) คือมันเป็นเขตต้องห้ามเพียงแห่งเดียวในกาแล็กซีที่หนึ่งที่ไม่เคยมีการสำรวจโดยมนุษยชาติ ดันซวยไปเจอเข้ากับโจรสลัดอวกาศที่ซ่อนอยู่พอดี ยานนายเอกถูกทำลาย นายเอกก็ถูกรายงานว่าเสียชีวิต

ทุกอย่างรวนหมด การตายของนายเอกจุดชนวนหลายอย่างมาก สิบกองเรือรบลูกน้องนายเอกกบฏ = ป้อมปราการหยุดชะงัก แมวไม่อยู่หนูเริงร่า กลุ่มโจรสลัดที่นายเอกเคยปราบออกมาอาละวาดโจมตีเส้นทางพลเรือนจ้า ประชาชนออกมาประท้วง นครหลวงเปลี่ยนท่าทีปิดปากเรื่องบังคับให้นายเอกกลับมาเฉ้ย อีขี้หมา กระบอกเสียงรัฐบาลอย่างสื่อเมื่อวานเพิ่งด่าหลิน วันนี้กล่าวสรรเสริญ ชั้นแบบตอแหล!! จนช่วงเวลานี้ถูกบันทึกเป็นหนึ่งในปวศที่ไม่น่าจดจำ 

งานศพนายเอกถูกจัดขึ้น ไม่มีร่าง มีแค่เครื่องแบบที่ไม่เคยใส่ หลินจิ้งซูน้องสาวฝาแฝดนายเอกสวมผ้าป่านสีดำทั้งตัวมองเลขาธิการสภาทหารกอร์ดอนผู้เป็นสามีกล่าวคำอาลัยสำลักเสียงสะอื้นบนเวทีพลางคิด ‘แกต้องชดใช้ด้วยชีวิต’

นิยายเรื่องนี้เซ็ตติ้งอนาคตค่ะ มมุษยชาติอาศัยอยู่บนดาวต่าง ๆ sci-fi, outer space, futuristic settings ที่ผู้คนถูกควบคุมโดยระบบที่เรียกว่า "เอเดน" ฝังหัวมาตั้งแต่เกิด เสียความเป็นส่วนตัวกับเสรีภาพตัวเองเพื่อให้เอเดนตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของสถานะทางสรีรวิทยา ทางอารมณ์ แบบเมื่อเอเดนรู้สึกว่านายบีกำลังเหงาหดหู่มันจะกระตุ้นความรู้สึกแล้วปรับระดับฮอร์โมนเพื่อขจัดความรู้สึกแย่ๆ ออกไป ความขัดแย้งส่วนใหญ่เกิดจากเหตุผลนี้ อายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ตอนนี้อย่างน้อยสองสามร้อยปี มี AI อยู่ทุกหนทุกแห่ง สะดวก ง่ายดาย ไม่ต้องลงแรงแระ555555 เกือบทุกอย่างสามารถทำได้ด้วยเทคโนโลยี เอเดน.. ฟังดูคูลเนอะ

แต่นิยายเรื่องนี้มีกลุ่มคนที่ 'ไม่สมบูรณ์' (อันเป็นชื่อนิยาย) หรือพวกถูกแปะป้ายว่ามีอาการ 'สมองกลวง' *空脑 อยู่ คือคนพวกนี้อะค่อนข้างจะ divergent555555555สมองไม่สามารถเชื่อมต่อกับเอเดนได้ทำให้ไม่ได้รับผลกระทบ ไม่ถูกควบคุมอะแหละเลยไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม ค่านิยมของชาวเมืองหลวงน่ะค่ะ ถึงในเรื่องปัจเจกชนจะสั่งการเอเดนได้ในระดับนึง เล็กๆน้อยๆ พอโอเคค่ะแต่เมื่อไหร่ที่คุณตั้งใจกีดกันระบบเอเดนแล้วล่ะก็ทางสหพันธ์ไม่มีทางปล่อยผ่านไปแน่ๆ พวกไม่สมบูรณ์ก็ถูกผลักไปอยู่ชายขอบกาแล็กซีอย่างกาแล็กซีที่แปด กาแล็กซีที่คนส่วนใหญ่ต้องดิ้นรนให้อยู่รอดจากสภาพอากาศ จากสงคราม จากโจรสลัด

time skip 5 ปี กาแล็กซีที่แปดเป็นกาแล็กซีที่ได้รับฉายาว่าฮวางโม่ (เวิ้งว้างว่างเปล่า) กาแล็กซีที่แปดเนี่ยเคยถูกโจรสลัดอวกาศครอบครองเป็นเวลากว่าร้อยปีค่ะ แล้วพื้นที่ก็ถูกยึดคืนโดยลู่ซิ่น ผู้บัญชาการของสหพันธ์คนนึง พอประเมินพบว่าไม่มีไรมีค่าเลยแร่เร่อทรัพยากรเอย คนรวยๆก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อหนีเหลือแต่คนยากไร้

ที่ที่จะเล่าอยู่ดาวเคราะห์ปักกิ่ง-ß ค่ะเป็นอีกดาวที่แร้นแค้น ห่างไกลจากกาแล็กซีที่หนึ่ง ถูกอิกาแล็กซีที่หนึ่งที่เคลมตัวเองว่ามีอารยธรรมมากกว่าใครค่อนขอดว่าบ้านนอก บริษัทขนส่งเอกชนเดิมล้มละลายไปนานโขเหลือแค่รถโดยสารของรัฐที่แทบเรียกว่ากระป๋องเคลื่อนที่ รัดบานเองก็ไม่มีประสิทธิภาพ ขยะยังมีประโยชน์กว่า ดวงดาวแต่ละแห่งเลยมีมาเฟียเข้ามาอ้างสิทธิ์ดูแลเขตตั่งต่างนานา พวกนี้ถือเป็น 'รัฐบาลอำพราง' มีอยู่ในทุกดาวซึ่งดาวนี้มีกลุ่มเฮยต้ง 黑洞 ของเฮียสี่ แซ่หลินเป็นกลุ่มที่มีอำนาจสูงสุดที่กำลังสืบหาเรื่อง 生物芯片/biochip ปริศนาที่ทำให้ร่างกายมนุษย์แข็งแรงขึ้นอย่างน่าประหลาดกับ AI ชื่อจ้านหลู 

ลู่ปี้สิง พระเอกของเรื่อง ลูกชายพ่อค้าอาวุธรายใหญ่จัดหาอาวุธในการต่อสู้และสงครามฉายา เหยี่ยวตาเดียว พระเอกเป็นที่เลื่องลือทั่วแปดกาแล็กซี่ในฉายา "ไอ้ลูกนอกคอก" โชคไม่ค่อยดีนักที่พ่อของเขาพบว่าลูกชายตนมีความฝันไร้สาระก่อนที่จะได้รับมรดกทั้งหมด ลูกชายของพ่อค้าอาวุธมีความฝันอยากจะเป็นนักการศึกษาผู้ยิ่งใหญ่ พระเอกตีกับพ่อตั้งแต่นั้นมา555555 

ด้วยความที่พระเอกเติบโตมาท่ามกลางอาวุธทำลายล้างระดับสูงทำให้เขามีความเชี่ยวชาญด้านวิศวะจักรกลจนสามารถสร้างยานเองจากนั้นก็หนีพ่อมาอีกดาว ตั้งโรงเรียนตามความใฝ่ฝันอยากช่วยคนด้อยโอกาส ระหว่างนั้นแหละค่ะ พระเอกบังเอิญเจอกระสวยที่มีร่างกายบาดเจ็บของนายเอก ทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่นั้น ปัจจุบันลู่ปี้สิงเป็นอาจารย์ใหญ่ของสถาบันซิงไห่ที่มีความสนิทสนมกับเฮียสี่ในระดับนึง 

ฉานชื่อผิ่นเป็นนิยาย sci-fi, outer space, futuristic settings, mecha, utopias, space pirates, advanced technologies, intergalactic wars เยอะป้ะ555555555 จะได้เห็นภาพชัดๆ 55555 เนื้อเรื่องแทรกปัญหาทางสังคมที่ยังคงฝังรากอยู่ในอารยธรรมมนุษย์แม้ว่าช่วงเวลานั้นจะมีความก้าวหน้าอย่างมากในด้านเทคโนโลยีก็ตาม + แสดงให้เห็นว่ามนุษยชาติสามารถเจริญก้าวหน้าได้แม้อยู่ในดาวรกร้าง สเกลเรื่องใหญ่มากค่ะเราไม่สามารถดึงเอาออกมาเล่าทั้งหมดได้เลย เป็นนิยายเนื้อหาดีมากเรื่องนึง ถ้าใครชื่นชอบนิยายไม่เน้นเรื่องรักๆใคร่ๆ ตัวละครเปี่ยมอุดมการณ์ เรื่องนี้ถือเป็นตัวเลือกที่ดี สำหรับเราจุดเด่นของเถียนเถียนยกให้การออกแบบเซ็ตติ้ง อธิบายสภาพแวดล้อม ค่านิยมของคนในเรื่อง ความเป็นอยู่ วัฒนธรรมที่สร้างขึ้นใหม่ได้อย่างครอบคลุมอ่านแล้วเห็นภาพชัดเจน 

มีหลายประเด็นให้ถกอย่างเช่น โครงสร้างทางสังคมและการเมือง · คำถามที่ว่ามนุษยชาติกำลังมุ่งหน้าทิศทางใด เรื่องนี้มีหลายองค์กรหลายคนที่มีความเห็นทางการเมืองแตกต่างกันค่ะ สำหรับสหพันธ์ เอเดนคือระบบการปกครองที่สมบูรณ์แบบ ภายใต้เอเดนทุกอย่างเป็นเหมือนโลกยูโทเปียโลกสงบๆ ในอุดมคติแต่เบื้องหลังกลับเน่าเฟะ สำหรับ 自由军团 กองกำลังอิสระก็มีอีกความคิด สำหรับลู่ซิ่นอีกคนคนนี้เหมือนตัวแทนของเสรีภาพความเท่าเทียมในเรื่อง55555 เรียกว่าไรวะ มี 普世价值 สุด คือค่านิยมนี้ไม่มีในกลุ่มสหพันธ์กลับจุดประกายไฟให้คนในกาแล็กซี่ที่แปดได้อย่างลึกลับ

พระเอกเป็นคนที่มีหนักแน่น เขาหวังที่จะสร้างโรงเรียน นำการศึกษาไปสู่กาแล็กซีที่แปดบ้านเกิดตัวเองซึ่งเป็นถิ่นด้อยโอกาส ถึงเรื่องนี้เราแอบหวีดนายเอกเยอะกว่าแต่ยอมรับว่าประทับใจพระเอกมากด้วยจริงๆ ภายใต้นิยายเซ็ตติ้งไซไฟ แขวนความหมายของการดำรงอยู่ของมนุษย์ไว้บนหอคอยจักรกล การศึกษาถือว่าเป็นอีกรากฐานสำคัญ นิสัยร่าเริง เมะหม๋า มองโลกในแง่ดีเสมอตล๊อดต่อให้พบอุปสรรคใด ๆ ก็สลัดทิ้งไปได้สบายๆ เนี่ย นายมองโลกแง่ดีจนคิดเพ้อเจ้อเองว่าที่คุณหลินเขาดีกับตัวเองมากๆๆก็เพราะชอบ ให้ตาย555555 แต่ไม่ถึงขั้นเหยียนเสียนะ เบรกทุกท่าน55555 ถึงแบบนั้นก็ยังมีความลับบิดเบี้ยวบางอย่างที่เราไม่ขอเล่าค่ะ สปอยล์หนัก บุคลิกพระนายเรียกว่าตรงข้ามกันค่ะ นายเอกเป็นคนนิ่งๆ หยิ่ง ประหยัดถ้อยคำบางเวลาแต่คุณหลินโตที่นครหลวงเจอมาหลายอย่างละเกิ้นทำให้ปากร้ายอยู่บ้าง555555 

เนื้อหาติด tw : ตัวละครหลัก ptsd ขั้นรุนแรง / attempted suicide การพยายามฆ่าตัวตาย / mass death คนตายจำนวนมาก / human experiments การทดลองในมนุษย์ / human trafficking การค้ามนุษย์ / sex slaves / mental illness / miscarriage 

เดินเรื่องแบบต้องจับความมาเชื่อมกันแล้วจะเข้าใจเกร็ดที่แฝงอยู่อะ บางทีชอบหลอกล่อเราให้ตกหลุมแล้วมา plot twist ทีหลังดังนั้นบางอย่างที่เราเล่าไว้ อย่าเชื่อทั้งหมด ต้องอ่านเอง จริงจังมาก นิยายแนวนี้มารู้เฉลยจากการอ่านสปอยล์แล้วพออ่านจริงมันไม่ลุ้นเท่าที่ควรจะเป็น พระเอกและนายเอกไม่น่ารำคาญค่ะ เป็นผู้ใหญ่ทั้งคู่คำว่าหน้าที่มาก่อนเสมอ เราชอบนะมีตอนที่พระนายต้องแยกจากกัน รู้ว่ามันอาจจะอันตรายถึงแก่ชีวิตแต่ก็ไม่มีถ้อยคำดราม่าไร้สาระ พระนายรู้ว่าอะไรควรทำ แค่เชื่อใจกันกาแล็กซีก็ไม่ได้กว้างใหญ่และเคว้งคว้างอีกต่อไป แค่เชื่อใจกันก็เหมือนได้อยู่เคียงข้างกันชั่วนิจนิรันดร์

ปล.แล้วคุณจะตกหลุมรักจ้านหลู

• ทั้งนี้บทความนี้ก็เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นจากรสนิยมการอ่านส่วนบุคคลเท่านั้น สามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งประกอบกับการตัดสินใจได้แต่ไม่สามารถใช้เป็นบรรทัดฐานได้ทั้งหมด ถ้ามีพิมพ์ผิดหรือวกวนยังไงต้องขออภัยด้วยค่ะ