ความวุ่นวายและความพังพินาศจึงเริ่มเกิดขึ้นที่ตรงนี้ เราต้องเรียนและเตรียมตัวสอบไปในช่วงเวลาเดียวกัน ผลที่ออกมานะเหรอ ฮึๆ ติด D บางตัวก็ต้องดร้อปเรียน และแน่นอนอย่างที่สุดว่า เอ้นท์ไม่ติด

ชีวิตดิ่งลงเหวแบบสุดชีวิตเมื่อเริ่มไม่รักวิชาภาษาอังกฤษเพราะรู้สึกไม่ภูมิใจที่เข้ามาเรียนที่นี่ แถมเพราะเลือกเรียนโดยที่ไม่ได้ศึกษาให้ดีเสียก่อนทำให้ไม่รู้ว่าต้องเรียนเลขที่หนีมาตลอดแถมยังต้องเรียนมันเป็นภาษาอังกฤษอีกด้วย

เราไม่กระตือรือร้นที่จะเรียนที่จะใส่ใจ แค่ไปมหาวิทยาลัยแล้วก็กลับมานอนหอเท่านั้น เหมือนชินกับชีวิตมัธยมจนลืมไปว่านี่คือมหาวิทยาลัย จนในที่สุดทางมหาวิทยาลัยส่งจดหมายมาหาโดยตรงว่าจะโดนรีทาย นั้นก็คือให้ออกนั้นเองถ้าเกรดไม่ดีขึ้น 

ความหน้าซีดเข้ามาเยือนเมื่อที่บ้านรู้ ที่บ้านไม่ถามอะไรสักอย่างแค่ยื่นคำขาดง่ายๆ ว่า ถ้าต้องโดนรีทายก็ออกมาเลยแต่ไม่ต้องไปเรียนที่ไหนอีกแล้วนะ 

ได้ยินแบบนั้นร่างกายและสมองจึงเริ่มทำงาน เดินเข้าไปหาบราเทอร์ปรึกษาด้วยตัวเองว่าทำไงดีคะ? แล้วก็ได้คำแนะนำมา แถมเทอมเรายังโชคดีหลายอย่างเขากำลังปรับโครงสร้างการเรียนการสอนพอดีเราเป็นรุ่นแรกๆ ที่จะได้ลอง 

แถมโชคดีซ้ำซ้อนว่ามันเป็นช่วงรอยต่อที่มีเรียนซัมเมอร์พอดีเลยสามารถเลือกเรียนได้เพียงแค่หนึ่งตัวแล้วเรายังสามารถเอาเกรดตัวนั้นมาดึงเกรดที่มีอยู่ได้ แน่นอนเราเลือกวิชาเลือกที่สอนเป็นภาษาไทยและอ่านอย่างหนักแบบไม่เคยอ่านมาก่อน

แต่เอาเข้าจริงซัมเมอร์นั้นไม่ใช่คำตอบเดียวเพราะมันแค่ให้มาอยู่รอดต่อหายใจได้แป้ปๆ แต่จุดที่เปลี่ยนชีวิตการเรียนของเราจริงๆ คือประจวบเหมาะที่เราเริ่มมีแฟน 

ที่จริงเราต้องขอบคุณแฟนคนนี้มากนะที่ตอนนั้นเขาคบซ้อน โลกเหมือนถล่มมาตรงหน้าเรียนก็แย่ ที่บ้านก็มีปัญหา ยังมาเจอแฟนคบซ้อนอีก เกือบปล่อยมือไม่เอามันทุกอย่างแต่ตอนนั้นความแค้นและอยากเอาชนะมีมากกว่าเพราะผู้หญิงอีกคนดันเรียนเก่งมากเอาเป็นว่าแฟนถึงขนาดออกปากชมว่าคนนั้นสมองดีให้เราฟังต่อหน้า 

จุดเปลี่ยนนี้ทำให้เราใช้ชีวิตได้เก่งมากทุกอย่างเริ่มรากฐานตรงนี้เลย

เพราะช่วงนั้นเรามุ่งมั่นตั้งใจทุกอย่างทั้งเรียนให้ดีจะต้องไม่มีตัวไหนได้น้อยกว่า C+ เที่ยวให้เก่ง ดื่มให้เยอะ ช่วยตัวเองไปไหนมาไหนคนเดียวได้และทำให้เขาเป็นที่พึ่งเราให้หนัก เหตุผลเพียงข้อเดียวเพราะจะเอาชนะให้เห็นว่าเก่งกว่า และนั้นก็ทำให้เราจบออกมาได้โดยที่ไม่ต้องโดนรีทาย  

เหมือนชีวิตจะดี แต่แล้วเราก็รู้ว่า อ้อ นี่มันแค่หลุดจากการหลงทางแค่เลี้ยวแรกสินะ 

เลี้ยวต่อไปยังมีให้หลงอีกนานเลย

นภัทร์