DAY22 - TRAIL ( Between Us )
#jayxfictober
Couple : dongho x kuanlin ( ft. มินเจ )
“ พี่แดน สลับฝั่งกันยืนได้เปล่า “
“ บล็อคกิ้งเราอยู่อีกด้านไม่ใช่เหรอ “
“ อ่า..ครับ “
“ พี่รู้น่าว่าอยากยืนใกล้ใคร แต่เราจะเปลี่ยนบล็อคกิ้งไม่ได้นะ “
“ เข้าใจครับ “
“ เดี๋ยวบอกพี่ดงโฮให้ “
รอยยิ้มขี้เล่นบวกกับตาหยีๆเหมือนหมาซามอยด์จากรุ่นพี่ร่วมวงทำเอาควานลินเถียงไม่ออก
อยากจะสลับบล็อคกิ้งแทบตาย .. แต่ก็ทำไม่ได้
คิดถึงคุณจังครับ
“ มิน ควานลินเป็นยังไงบ้าง “
“ น้องสบายดี บ่นคิดถึงมึงอยู่บ่อยๆ “
“ อืม กูก็คิดถึงน้อง “
“ กูเข้าใจ “
“ จูย่าของมึงสบายดี “
“ บอกกูทำไม “
“ กูรู้ว่ามึงอยากรู้ “
เป็นการพูดคุยที่อึดอัดที่สุดในโลกก็ว่าได้ คุยกันทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้า
แต่การได้เจอหน้าเพื่อนสนิทในหลายเดือนก็ช่วยให้ต่างฝ่ายต่างปลดล็อคความรู้สึกเหมือนกัน
ซ้อมบล็อคกิ้งครั้งแรกบังเอิญทั้งดงโฮและมินฮยอนยืนติดกันพอดี
ต้องขอบคุณคนจัดบล็อคกิ้ง หัวข้อสนทนาเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากคนรู้ใจของพวกเขาทั้งคู่
คังดงโฮคิดถึงไลควานลิน
ฮวังมินฮยอนคิดถึงคิมจงฮยอน
แต่ก็ยืนข้างๆกันได้แค่รอบซ้อมเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงประเด็นดราม่าทั้งหลายที่จะเกิดขึ้นตามมาภายหลัง
จึงทำให้ฮวังมินฮยอนต้องเปลี่ยนตำแหน่งไปยืนไกลอีกฝากของเวที ... ใกล้ๆกับควานลิน
“ เห้ยแด๊ดดี้สบายดีป่ะ “
“ เออสบายดี “
บุคคลที่มายืนแทนที่ฮวังมินฮยอนเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคังแดเนียล
ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของกันไปมาสุดท้ายก็วกเข้าประเด็นเรื่องของเขาจนได้
“ ควานลินขอสลับบล็อคกิ้งกับผมด้วยนะ “
“ เหรอ “
“ ใช่ แต่ไม่ได้อ่ะพี่ น้องจ๋อยไปเลย “
“ ฝากบอกด้วยว่าคิดถึงน้อง “
“ ไม่รับฝากครับ .. “
“ ไอ้ ... “
“ ไปบอกเองสิ หลังเลิกงาน :) “
“ ... “
“ น้องมีมือถือแล้วนะรู้ยัง “
ไม่แปลกที่ใครต่อใครจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างไลควานลินและคังดงโฮ
มองแวบเดียวก็รู้ออกแล้วว่าทั้งคู่ชอบพอกันพอสมควร
แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ไทม์มิ่งที่ไม่ตรงกัน ควานลินกับดงโฮจึงต้องห่างกันไป
แต่เวลาไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกที่มีมันลดน้อยลงเลยสักนิด
ไม่เคยเลย ...
“ ควานลิน “
“ ครับพี่มินฮยอน “
“ ดงโฮฝากบอกคิดถึง “
“ อ่าครับ “
“ คิดถึงมันล่ะสิ “
“ ที่สุดเลย “
อุตส่าห์ดีใจแทบตายที่ได้ขึ้นเวทีเดียวกัน อยากให้พี่ดงโฮได้เห็นและภูมิใจในตัวเขา
ที่เขามีวันนี้ได้ก็เพราะคำแนะนำดีๆจากพี่ดงโฮตอนที่อยู่ในรายการ
แต่สุดท้าย .. ก็ไม่ได้ยืนใกล้กัน
แค่มองหน้าก็ยังทำไม่ได้เลย
ยืนไกลกันขนาดนี้ จะคุยกันได้ยังไง
ปกติจัดบล็อคกิ้งทีไรควานลินจะได้ยืนใกล้พี่ซองอูเสมอ
แต่วันนี้กลับไม่ได้ยืนตรงนั้นซะงั้น .. ถ้าได้ยืนตรงนั้น เท่ากับว่าเขาจะยืนติดพี่ดงโฮพอดิบพอดี
เห้อ ..
Message form myㄷㅎ
แสงหน้าจอสว่างวาบทำเอาควานลินสะดุ้ง มือบางลนลานหยิบมือถือมาดูทันที
เพื่อเช็คว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป
คังดงโฮส่งข้อความมา ..
ใช่แล้ว ไลควานลินเมมเบอร์พี่ดงโฮไว้เสมอ
แม้คนเป็นพี่ไม่เคยโทรมาเลยก็ตาม
อาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควานลินมีมือถือแล้ว
แต่นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว
มือหนากดส่งข้อความไปยังเบอร์ของควานลินที่เพิ่งได้จะจากคังแดเนียลมาสดๆร้อนๆ
ขอบคุณนะ คัง แดเนียล
เบอร์มือถือที่สุดแสนจะจำยาก แต่ถ้ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับควานลิน ดงโฮจำได้ทั้งนั้น
Message to 린린
พี่ภูมิใจในตัวนายมาก นายทำสเตจออกมาได้ดีที่สุดเลยเด็กน้อย
ขอให้มีความสุขบนเส้นทางที่เลือกนะ เมื่อมองกลับมานายจะเห็นพี่อยู่ตรงนี้เสมอ
เพราะพี่ไม่เคยไปไหน :) คิดถึงนะครับ
กดปิดหน้าจอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเดินขึ้นรถรับส่งศิลปินที่ทางบริษัทจัดเตรียมไว้ให้
ไลควานลินน้ำตารื้นขึ้นมาทันทีเมื่อได้เห็นข้อความนั้น แค่ประโยคสามประโยค
สามประโยคที่ปลดล็อคความรู้สึกทั้งหมดที่มีมาตลอด
ใบหน้าหวานซุกลงกับฝ่ามือสะอึกสะอื้นจนพี่ๆในวงต้องเข้ามาปลอบกันยกใหญ่
ไลควานลินคิดถึงคังดงโฮมากกว่าที่ใจคิดเสียอีก
Message to myㄷㅎ
สเตจของพี่ก็เยี่ยมมากไม่แพ้กันครับ คุณโจรป่าสุดเซ็กซี่
ขอให้มีความสุขบนเส้นทางดอกไม้นะครับ ยินดีกับ 1stwin ของพี่ด้วย
ผมก็คิดถึงพี่ คิดถึงมากๆ พี่ทำผมร้องไห้ พี่จีซองบ่นผมใหญ่แล้ว
ช่วยกอดผมไว้แบบเดิมที่เคยทำได้ไหมครับ ?
เส้นทางที่ผมเลือก ผมแค่อยากให้มีพี่เดินอยู่ข้าง ๆ
ได้ไหมครับพี่ดงโฮ
Message to 린린
อย่าร้องเด็กขี้แย เข้มแข็งนะครับ
คำตอบของคำถามเราคือ .. ได้ครับ
Message to myㄷㅎ
มาเดินด้วยกันบนทางสายนี้นะครับ
ฝันดีครับพี่ดงโฮ
Message to 린린
ฝันดีครับไลควานลิน
minhyun x jr
‘ จูย่า เป็นยังไงบ้าง ‘
‘ ถามทำไม ‘
‘ ทำไมพูดแบบนี้ ‘
‘ สนใจด้วยหรือไง ‘
‘ เจ อย่าชวนทะเลาะ นานๆทีจะได้จับมือถือนะ ‘
‘ ข ขอโทษ ‘
‘ คิดถึง ‘
‘ เหมือนกัน ‘
‘ อย่าร้อง ‘
‘ อือ ไม่ร้องแล้ว ‘
‘ เจอย่าร้อง ฉันไปกอดนายไม่ได้นะ ‘
‘ หยุดร้องแล้ว ‘
‘ ต้องวางแล้ว ‘
‘ วางสิ ‘
‘ มินยังเหมือนเดิมนะครับ ‘
‘ เหมือนเดิมตลอด ‘
สายตัดไปแล้ว ต่างฝ่ายต่างเอาแต่จ้องหน้าจอมือถือที่ปรากฏชื่อของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกมากมาย
คิดถึง รัก เป็นห่วง อยากกอด
ทำไมเรื่องทุกอย่างมันดูยากไปหมดเลย ...
“ เจ คุยกับมินยัง “
“ คุยแล้ว “
“ มันคิดถึงมึงมากนะ “
“ คิดถึงมันเหมือนกัน “
“ คุยกับควานลินยัง “
“ คุยแล้ว “
“ ทำไมเรื่องทุกอย่างมันดูยากแบบนี้วะแบค “
“ ไม่รู้ดิ เดี๋ยวมันคงดีขึ้นมั้ง “
“ กูก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น “
เพื่อนรักได้แต่นั่งตบบ่าปลอบใจก้น ไหนๆก็หัวอกเดียวกันแล้วนี่เนอะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in