หลังจากการแอดหนังสือเล่มนี้เข้าในรายชื่อหนังสืออยากอ่านใน Goodreads ตั้งแต่ปี 2017 เนื่องมาจากทวีตหนึ่งที่แนะนำนักหนาว่า หนังสือเรื่องนี้สนุก พล็อตเจ๋ง ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีฉบับภาษาอังกฤษในไทย -- ในที่สุดดิฉันก็ได้อ่านจนจบ /จุดพลุ
ONE OF US IS LYING หรือ บอกแล้วไงว่าไม่ได้ฆ่า เป็นหนังสือแนว Young Adult ผลงานของ Karen M. McManus เปิดเรื่องด้วยฉากการถูกกักบริเวณของนักเรียนไฮสกูล 5 คน ได้แก่ ไซม่อน เด็กหนุ่มเจ้าของแอปพลิเคชันเปิดโปงเรื่องฉาวของคนในโรงเรียน ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก, บรอนวิน นักเรียนหญิงตัวอย่างที่เก่งทั้งเรื่องเรียนและไม่เคยขาดกิจกรรม, แอ๊ดดี้ เจ้าหญิงของงานพรอมโรงเรียน, คูปเปอร์ นักกีฬาอนาคตไกล และ เนท อดีตพ่อค้ายาเสพติดในโรงเรียนที่โดนทัณฑ์บนและถูกเพ่งเล็งจากโรงเรียน การปรากฏตัวอยู่ในสถานที่เดียวกันของทั้งห้านี้ดูราวกับเป็นฉากหนึ่งในซีรีส์ใน Netflix หรือสูตรภาพยนตร์ไฮสกูลอเมริกันหลาย ๆ เรื่อง ถ้าจะมีฉากทะเลาะกันเป็นฉากต่อไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ทุกอย่างผิดคาด เมื่อไซม่อนตาย และพวกเขาทั้ง 4 คนตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรม
แน่นอนว่าทั้งสี่คนย่อมปฏิเสธว่าตนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการตายของไซม่อน แต่หนึ่งในพวกเขามีคนโกหก สุดท้ายแล้ว ใครกันแน่ที่เป็นคนฆ่าไซม่อน?
ความน่าสนใจของเรื่องนี้ ที่เด่น ๆ เลยคือ วิธีการเล่าเรื่อง เป็นการเล่าเรื่องโดยใช้มุมมองของแต่ละตัวละครสลับไปเรื่อย ๆ เช่น บรอนวินเล่า แล้วเปลี่ยนเป็นเนทเล่า เปลี่ยนเป็นแอ๊ดดี้เล่า วนไป ก็จะได้เห็นว่า ตัวละครแต่ละตัวคิดอะไร มีมุมมองต่อสถานการณ์อย่างไร ขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ เผยปมและความลับของตัวละครหลักออกมาทีละนิดด้วย ให้คนอ่านได้ลุ้นกันว่า สิ่งที่เผยออกมานี้ มากพอจะเป็นหลักฐาน แรงจูงใจ หรือข้อสนับสนุนให้คนคนหนึ่งถูกฆ่าได้หรือไม่ แล้วทั้งสี่คนจะพาตัวเองหลุดจากสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้อย่างไร (ตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมต้องไม่ใช่สถานการณ์ที่สบาย ๆ อยู่แล้วอะนะ)
นอกจากนี้ ยังมีประเด็นเรื่องการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน (bullying) ซึ่งเป็นเรื่องที่ฮ็อตฮิตเหลือเกิน แทบจะเห็นทุกสื่อของอเมริกัน การอยากเป็นที่ยอมรับในสังคม ค่านิยมของวัยรุ่นอเมริกัน ฯลฯ หนังสือให้ข้อคิดอะไรมากกว่าที่คิดไว้เยอะมาก ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแค่แนวสืบสวนไรงี้ แถมยังมีภาพซ้อนของ Riverdale อยู่นิดหน่อย (โดยเฉพาะเนทกับบรอนวิน คาแร็กเตอร์แบบ ใช่เลย เนทนี่จั๊กเฮดหรือเปล่า 555) แต่สนุกจริง ๆ เฉลยตอนท้ายพีคมาก ๆ และตอกย้ำมากว่า คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ อ่านจบแล้วยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่เลย สนุกมากจริง ๆ
ถ้ามีโอกาสก็อยากให้ทุกคนหาอ่านดูค่ะ สนุกจริง ๆ!!
อ้างอิง
McManus, K. M. (2018). บอกแล้วไงว่าไม่ได้ฆ่า. เจนจิรา เสรีโยธิน แปล. กรุงเทพฯ: แมกซ์.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in