05.
ผมคิดว่ามันเป็นรักแรกพบ
เราสบตากัน แค่ไม่กี่วินาที ตอนที่เขาอยู่ในสนาม และผมที่กำลังนั่งเชียร์พี่ชายคนสนิทที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเขา
แค่นั้น มันไม่มีอะไรเลย ไม่มี
แต่ผมก็คิดว่าผมชอบเขา มากๆด้วย
เขาโยนลูกบาสสีส้มหนักๆในมือ ต้านแรงโน้มถ่วงแล้วผ่านกลางห่วงพอดี ไม่มีกระเด็นออกมาหรือหมุนอยู่ที่ขอบให้หวาดเสียวเล่น
เป็นวินาทีเดียวที่เขาผลักผมลงหลุมที่ไม่มีก้น
หลุมที่ชื่อว่ามินยุนกิ
ผมคงปีนออกจากหลุมนี้ด้วยตัวคนเดียวไม่ได้แน่ๆ และด้วยความเต็มใจอย่างถึงที่สุด ผมไม่คิดจะออกไปจากหลุมนี้เหมือนกัน
มันเป็นวินาทีสั้นๆ จังหวะที่ดวงตาของเขาพราวระยับขึ้นมาด้วยความพอใจ เสียงลูกยางกระทบพื้นและเสียงเป่าหวีดหมดเวลาการแข่งขันของกรรมการทำให้เสือยิ้มยากอย่างเขาถึงกับเผยสีหน้าพึงพอใจออกมาได้
เกมนั้นจบลงที่ความพ่ายแพ้ของทีมพี่ชายเขา แต่จีมินกลับรู้สึกว่าไม่สามารถปลอบใจพี่ชายเขาได้ดีเท่าที่ควร
อาจจะเพราะความคิดคำนึงหาของเขาตกไปอยู่ที่มินยุนกิหมดแล้วกระมัง
06.
จากนั้น โลกของปาร์คจีมินก็หมุนต่อไปโดยมีคำว่ามินยุนกิในทุกจังหวะชีวิต
มินยุนกิชอบกินอะไร มินยุนกิชอบทำอะไร มินยุนกิเกลียดคนแบบไหน มินยุนกิเป็นยังไง
จีมินคิดว่าถ้าเขาเอามินยุนกิไปเป็นหัวข้อโครงงาน คงจะผ่านฉลุยชนิดอาจารย์ที่ปรึกษาหาคำมาเหน็บแนมไม่ได้เลยล่ะ
เขาเครซี่อีกฝ่ายมากจนนึกกลัวตัวเองขึ้นมาตงิดๆ
เขาปล่อยให้คนที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อของตัวเขาเองมามีอิทธิพลต่อชีวิตเขาขนาดนี้ได้ยังไงนะ
แต่ถึงอย่างนั้น จีมินก็ยังยินดีที่จะทำให้มินยุนกิเป็นทุกอย่างในชีวิตของเขา
โลกของปาร์คจีมินเต็มไปด้วยสีสันจัดจ้าน สนุกสนานและรื่นเริง แต่ตัวตนของมินยุนกิเหมือนสีขาว
ที่มาแต่งแต้มให้โลกของเขากลายเป็นสีพาสเทลจางๆ
อ่อนหวานไปด้วยกลิ่นอายของความรัก
===========TALK================
จริงๆแต่งตอนนี้เสร็จนานแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าเพราะยุ่งๆกับที่โรงเรียนนิดหน่อย เลยไม่ได้มาอัพสักที *ขอโทษรอบทิศ*
แอบมีหลังไมค์มาถามว่าเรื่องนี้จะยาวสักกี่ตอน มีแผนจะรวมเล่มมั้ย โอ้โห เขินไปสามตลบเลยค่ะ (ฮา) เรื่องนี้เป็นฟรีรีดค่ะ อยากทำเล่มเก็บเหมือนกัน แต่ก็กลัวใจตัวเองแต่งไม่จบ---
ยังไงก็ฝากคอมเม้นท์ติชมให้กำลังใจด้วยนะคะ รักรีดเดอร์ทุกคน ขอให้มีความสุขในเดือนแห่งการเฉลิมฉลองค่ะ:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in