เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The legend of the new futrure ตำนานแห่งโลกอนาคตtaetae56426843
บทที่2
  •  ณ โลกอีกด้านหนึ่ง
    เมื่อสองสาวหายตัวไป.     ผู้ปกครองของเธอก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้.    แจ้งความว่าทั้งสองคนหายตัวไปหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ.  คิดว่าคงจะมีใครบางคนลักพาตัวไปแน่ๆ
    ณ โลกอนาคต
    พวกเธอใช้ชีวิตที่แสนสุขสบาย.   อยู่ที่นี้ทั้งสองคนสอบเลื่อนชั้นผ่าน.   ตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้เวลาที่ว่าง.    ก็เอาไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนและอ่านหนังสือล่วงหน้า.    จะได้รู้ล่วงหน้าก่อนเพื่อนๆคนอื่น
    พวกเรากำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนอนของตัวเอง.   อย่างสบายใจโดยไม่มีข้อรบกวนใดๆตอนนี้ไม่ค่อยมีคนอยู่่.  ทำให้เงียบสงบและสามารถจดจ่อกับสมาธิได้มากขึ้น.      อ่านเพลินจนหลับคาจอ
    2. ชั่วโมงต่อมา
    วันนี้เป็นวันหยุดพักผ้อน.    ของทุกคนดั้งนั้นวันนี้จึงไม่มีงาน.    ทำอะไรได้ตามใจชอบเรียนเสร็จแล้วพวกเราสองคน.   ก็เดินไปที่ห้องฝึกซ้อมฝึกฝนการควบคุมพลังให้ดีกว่านี้
    ครูฝึกเดินเข้ามาหาพวกเรา.    และพาไปยังห้องพิเศษ.   สำหรับนักเรียนที่ควบคุมได้ยากเป็นการฝึกฝนแบบตัวต่อตัว.     สอนให้ทำทีละคนอาจารย์บอกว่า.    อย่างแรกให้ตั้งสมาธิเข้าไวและมุ่งมันรวมพลังไปที่จุดเดียว.    ค่อยๆดึงพลังออกมาอย่างแน่วแน่และตั้งใจ
  •    ดูเหมือนพวกเราจะสมารถควบคุมพลังได้แล้ว
    มันคงจะเป็นประโยชน์ในอนาคตแน่นอน.    คิดว่าน่ะ
    1 วันต่อมา
    วันนี้ต้องออกไปทำงาน.    อีกแล้วสิน่ะในฐานะฮีโร่ฝึกหัด.   แต่ว่าคราวนี้พวกเราได้สวมชุดฮีโร่ของทีมนี้แล้วดีใจมากๆเลย.    รู้สึกเป็นเกีตรติอย่างมากที่ได้ร่วมรบ.   กับพวกเขาคราวนี้พวกเราจะได้ลองใช้อาวุธจริงๆแล้ว.    ฉันได้เคียวส่วนลาเต้ได้ขวานยักษ์พวกพี่ๆบอกว่า. "  ให้ถือระวังๆ หน่อยแล้วกัน
    อย่าถือมาฟันพวกเดียวกันเอง"     พวกเราเดินลงมาจากรถ.   และพยามถืออย่างระมัดระวังคราวนี้มาที่ป่าสนใหญ่.    มันอยู่ด้านหลังของกองบัญชาการของพวกเรา.    รู้สึกว่าเดือนนี้อากาศมันเริ่มหนาวพวกเราจึงหยิบเสื้อโค้ทติดมาด้วยคนละสองสามตัว
    พวกเราเดินเท้าไปเรื่อยๆ.    ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะไปถึงฐานทัพที่พวกมันอยู่่.       คราวนี้รถเอารถสำหรับลุยคันใหญ่มาถึงยี่สิบคันเลยย
    ต้องเอากองทัพของเรามาสู้กับพวกมัน.    คราวนี้ฐานทัพของพวกมัน.    ล้อมด้วยป้อมปราการขนาดใหญ่.   พวกเราจุดพลุระเบิดป้อมของพวกมันทิ้งแล้วก็บุกเข้าไปข้างใน
    หัวหน้าของฐานทัพ  " ข้าจะไม่ยอมจำนน.   ต่อพวกฮีโร่เป็นอันขาด.    ข้าจะไม่มีทางทรยศคนของตัวเอง"
    แคนดี้ " งั้นฉันคงต้องเชือดไก่ให้ลิงดู"
  • ะะหัวหน้าทีมสั่งให้ฉัน.   จัดการผู้ชายคนนั้นได้เลยหยิบเคียวขึ้นมา.   ปาดคอไปที่ผู้ชายคนนั้นจนเลือดไหลจนหมด.   ใช้ลิ้นเลือดของศัตรูที่อยู่บนเคียวจนหมดพวกที่เหลือก็โดนจับเป็นเฉลย.     และฆ่าพวกมันอย่างโหดเหี้ยม.  เหมือนกับที่พวกมันเคยทำกับพวกเรา
    ฐานทัพที่สอง
    หัวหน้าของพวกมันยอมจำนน.     ต่อพวกเราโดยดีจึงไม่มีการฆ่าคนและหนองเลือดเกิดขึ้น.   แถมพวกมันยังยอมแปรพักตร์.    และยอมเป็นทหารของเราพวกเราเดินทางตามเก็บพวกมัน.    ที่นี้จนครบทุกฐานแล้วจากนั้น.    จึงเดินทางกลับพร้อมกับทหารใหม่ของเรา.    จะถูกพาตัวไปล้างสมองทุกคนให้จงรักภักดีกับเรา.     แต่เพียงผู้เดียวไปตลอดกาลและไม่มีวันทรยศกับพวกเรา.     เพราะที่นี้สำหรับคนที่คิดจะทรยศและหักหลัง.    ฆ่าให้ตายสถานเดียวสำหรับผู้ที่นำความลับ.     ของเราไปบอกแก่ศัตรูจะต้องโดนตัดลิ้น.   เป็นโทษที่ร้ายแรงและทำกันจริงๆไม่มีการยกเว้นใดๆ
    ที่นี้คำสั่งของผู้บังคับบัญชาการ.   คือเด็ดขาดไม่ทำตามจะโดนลงโทษ.   หรือไม่ก็ฉีดยาให้ไหลตายที่นี้รักษากฎกันอย่างเข้มงวดและประพฤติจริงกันหมดที่นี้หากพูดจาโกหกหลอกลวง.    จะไม่มีใครไว้ใจและเชื่อใจคนนั้น.      เขาคงนั้นจะต้องโดนไล่ออกอย่างเดียว.   เป็นตัวอย่างให้เห็นก็มีอยู่มากมายเช่นกัน
  • วันนี้เข้าศูนย์บัญชาการแปปเดียว.    ก็ออกไปทำภารกิจกันต่อแล้ว.    พวกเราจึงต้องอ่านเนื้อหากันบนรถเหมือนเมื่อวาน.     ยัดความรู้ใส่สมองด้วยความรวดเร็ว.   พวกเราได้กินช็อคโกแลตร้อนจากแก้วที่อุ่นด้วยตัวเอง.    มาถึงที่พวกเรารีบกระโดดลงมาจากรถ.   มาสูดอากาศนอกรถอากาศเย็นสบายดีจริงๆ.     ไม่ได้ฉันมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวสักหน่อยพวกเราเดินไปเรื่อยๆ.    และเป้าหมายของพวกเราก็อยู่ข้างหน้ากันนี้เอง.    ที่กบด่านของพวกมันยังไงล่ะ
    ที่กบด่านของเหล่าวายร้าย
    พวกมันจับพวกตัวเอง.   สองคนไว้เป็นตัวประกันนั้นคือลูกชายของวายร้าย  และแม่ของวายร้ายบุกเข้าไปถีบประตูพวกมันจนพัง.   ชิงเอาตัวประกันออกมาก่อนและปลอดภัย.   จากนั้นเข้าประทะกับพวกมันอย่างจัง.   ฉันทั้งยิงปืนกระโดดหลบม้วนหน้าม้วนหลัง.   กระโดดถีบต่อย.     ปัง  ปัง  ปัง   ปัง  ปัง  ปัง
    ตู้มๆ  ตู้มๆ  ได้ยินเสียงระเบิดพวกเรารีบไปหลบอยู่หลังโซฟาทันที.    ปัง. ปัง ปัง  ปัง ปัง. เสียงปืนที่ยิงใสกัน.   ยังคงดังอยู่หลายนัดพวกเราจับได้เกือบทั้งหมดแล้วเอาไปส่งให้ตำรวจอวกาศ.    และพวกเราได้เงินสำหรับรางวัลนำจำเป็นจำนวนมาก.     พวกเราเงินจำนวนนั้นมาแบ่งให้ทุกคน.    เท่าๆกันส่วนเงินที่เหลือเข้าองค์กร.    เป็นค่าใช้จ่ายภายในรวมถึงค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ในการดูแลสมาชิกทุกคนที่นี้ด้วยนั้นเอง
  • ภารกิจสำเร็จลุล่วง.    .ไปด้วยดีจึงมีงานเลี้ยงฉลองกันมีการเชิญองค์กรพันธมิตรมาร่วมในงานด้วยทำให้พวกเรา.    ได้รู้จักคนดีๆเยอะแยอะมากมาย
    หลายชั่วโมงต่อมา
    หลังจากงานเลี้ยงเลิกรา.   ในระหว่างที่พวกเรากำลังจะเดินออกจากงาน.    มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญโผล่มาด้วย.   และดูเหมือนเขาจะเข้ามาป่วนมากกว่าคงจะส่งมาจากพวกฟินิกซ์แน่นอน.   เป็นไอไอหนึ่งตัวพวกเริ่มโจมตีใส่พวกเรา.   โดยการยิงเลเซอร์มาที่กำแพงดีน่ะ.   ที่พวกเราหยิบอาวุธติดมือมาด้วยอย่างน้อยก็เอาตั้งรับกับศัตรูได้.   เริ่มทำลายข้าวของพวกเราจึงต้องมีการโต้ตอบกลับบ้าง.   พร้อมใจกันยิงปืนใส่เอไอตัวนั้น.    พอมันยิงลำแสงมาพวกเราก็รีบหาที่หลบทันที.    รอโอกาสในการจัดการตอนนี้มันกำลังสับสนพวกเราเข้าล็อคตัว.    และจัดการยิงชิ้นส่วนเป็นชิ้นๆ
    แต่มันก็กลับมารวมตัวเหมือนเดิม.     แต่มันกลับสมารถแยกหัวออกจากตัวมันได้.   อย่างน่าประหลาดใจ
    ฟาโอ  " เล่นกับพวกเจ้านี้สนุกดีจริงๆ.   เอาล่ะไว้วันหลังข้าจะมาเล่นใหม่น่ะ.  ข้าคงต้องไปแล้ว"
    หลังจากนั้นเอไอตัวนั้น.   ก็เอาหัวของมันหนีออกไปทางหน้าต่าง.   เมื่อกี้ต่อสู้กันก็มีคนในทีมบาดเจ็บเล็กน้อย.   คนนั้นคือลาเต้เลือดไหลที่มือจึงพาเธอไปล้างมือ.   และให้ดื่มแคปซูลทีทีเพื่อทำให้เลือดหยุดไหลและพันผ้าพันแผลให้เธอด้วยย.  ลาเต้เอียงตัวเอาหัวมาซลไหล่ด้านซ้ายของฉัน.   เธอทำหน้าตาน่ารักและเสียงอ้อนใส่ฉัน.   ทำตัวเหมือนแมวที่อ้อนเจ้าของ.  น่ารักจริงๆเผลอเอามือไปลูบหัวพี่เขาจนได้
  • ลาเต้  " งืออ.   ตัวอ่ะเค้าชอบให้ลูบหัวมากๆเลยน่ะ"
    แคนดี้  " ค่ะ. จะให้ลูบหัวทุกวันเลยเหรอค่ะ"
    ลาเต้  " ใช่ค่ะ.  คุณแฟนนนที่น่ารักก"
    แคนดี้  "   งืออ  เขิลลลน่ะตัวอ่ะ"
    ในระหว่างที่สองคนกำลังจู๋จี๋กันอยู่นั้น.  เพื่อนในทีมทุกคน.  ก็ได้เดินมาตามเห็นภาพที่สองคนกำลังหวานกัน.   เกิดอาการอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถบๆ
    ลินน่า " ฮันแน่.   พวกเธอสองคนเป็นแฟนกันเหรอ
    ทำไมไม่บอกพวกเราอ่ะ"
    ลาเต้  "  พวกเราไม่อยากเป็นจุดสนใจค่ะ"
    ลินน่า  "  อ๋อ  ฉันเข้าใจพวกเธอน่ะ"
    1 ชั่วโมงต่อมา
    พวกเราขึ้นรถออกไปทำภารกิจ.   กันข้างนอกกันอีกแล้ววว.       เหนื่อยกันทั้งวันแต่ทั้งหมดก็ทำเพื่อเงินข้าวกลางวันพวกเราก็ต้องนั่งกินกันในรถ
    ณ ฐานทัพแห่งหนึ่ง
    จำกัดฐานทัพที่ใหญ่ที่สุดของพวกมัน.   มีทั้งทหารเอไอและหุ่นยนต์.   คุ้มกันอย่างแน่นหนาคงจะบุกเข้าไปได้ยากหน่อย.   คงจะต้องใช้วีธีการเบี่ยงเบนคงามสนใจ.    พวกเราพยามแสดงตัวเพื่อให้มันสนใจจากนั้นก็นำกองทัพจำนวนมาก.    บุกเข้าไปจัดการกับกองทัพของพวกมัน.    พวกเราได้รับชัยชนะพวกมันแพ้ราบคาบ.    แต่เราปล่อยให้ตัวใหญ่หนีไปได้ทุกที.     ถ้าทำสำเร็จพวกเราจะได้เงินรางวัลและโบนัสตั้งสองเดือนน่ะ
  • พวกเราเดินเท้าตั้งแต่เช้า.    จนตอนนี้เป็นเวลาพบค่ำแล้ว.    พออยู่ในป่ามันก็ยิ่งน่ากลัวพวกเราต้องตัสสินใจ.    พักค้างแรมกันในป่าดีน่ะที่เอาเต้นท์์์์์์และอุปกรณ์รอดชีวิตในป่ามาด้วยย.   พวกอาหารผงและก็น้ำ.  พอจะเอาชีวิตรอดได้พวกเรากางเต็นท์แบบพกพาออกมา.     โคมไฟมาตั้งไล่สัตว์อันตรายและให้ความอบอุ่นแก่ทุกคน.   ถึงเวลากินอาหารกันที่อุ่นด้วยตัวเอง.    ไม่ต้องใช้ไฟหรือพลังของพวกเราสักนิดเดียวว
    เช้าวันถัดมา
    ทั้งคณะเดินทางออกจากป่าสน.   ขึ้นรถมุ่งหาไปยังที่ต่อไป.    อยู่บนรถฉันนั่งจำเนื้อหาและกินข้าวเช้าบนรถ.    ที่ต่อไปที่จะไปค่อนข้างไกลจากที่นี้
    หลายชั่วโมงต่อมา
    ณ เมืองมันนี่ซิตตี้
    เมืองแห่งการเงิน.   ทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองนี้สมารถซื้อได้ด้วยเงิน.     แม้แต่ชีวิตคนหนึ่งคนก็ยังสมารถซื้อได้.   ที่นี้เป็นแหล่งกบดานกันอยู่อย่างหนาแน่นเจ้าของเมืองนี้ก็คือพวกมัน
    เป้าหมายของเราคือ.   คาสิโนโยไดเจ้าของคือวายร้ายตัวใหญ่นั้นเอง.    จุดประสงค์์คืือการเข้าไปทำลายให้สิ้นซาก.   ดั้งนั้นพวกเราจึงต้องปลอมตัวเข้าไป.     พร้อมกับอาวุธคู่กายบุกไปทำลายซึ่งหน้าๆ
    พวกเรานั่งรอพวกมัน.   และดูคนที่เข้ามาเล่นเป้าหมายของเราคือเจ้าของที่นี้
  • หลายชั่วโมงผ่านไป
    ตัวการของเราออกมาแล้ว.   สั่งให้กองกำลังเสริมบุกทันที.   คู่ปรับของมันมาด้วยปล่อยให้สองคนนั้นสู้กันเอง.    ส่วนพวกเราก็จัดการกับลูกน้องของพวกมันจนหมด.     ส่วนเจ้าตัวใหญ่โดนส่งเข้าคุกพิเศษเรียบร้อย.   พวกเราก็เดินทางกันต่อเพราะตอนเดินทางหลายชั่วโมง.      พวกเราก็เลยนอนหลับกันในรถเนี้ยแหละ
    หลายชั่วโมงต่อมา
    ตื่นขึ้นมาก็ถึงที่หมายแล้วเรียบร้อย.   ขึ้นมาขยับแข้งขยับขากันสักหน่อยย.   สูดอากาศอันบริสุทธิ์และหายใจได้โล่งปอดสุดๆ.     พวกเราเดินเท้าเข้าไปในเมืองแห่งหนึ่ง.   ที่พวกวายร้ายเป็นคนก่อขึ้นมาทำให้ชาวเมืองทุกคนต้องเดือดร้อนกันหมด
    ทำมาหากินกันไม่ได้.   เพราะพวกมันสั่งให้ลูกน้องจับตัวเด็กผู้หญิงและหญิงสาวที่ไม่ทีคู่ครอง.    เป็นตัวประกัน.       เอาคนนั้นพวกนั้นมาบำเรอกามและตัณหาของเจ้านายมัน.   ทุกคนโดนบังคับให้ร่วมเตียงด้วย.  และอย่างไม่มีทางเลือกถ้าไม่ทำตามก็จะสั่งให้ข้าทันที.    ตัวประกันอยู่ที่ปราสาทใหญ่ด้านหลังนั้นเอง
    ณ ปราสาทใหญ่
    พวกกูกำลังมีความสุข.    กับเหล่านารีที่ล่ามาได้ดูหุ่นแต่ละคน.     น่าฟัดกันจริงๆใครมาขัดความสุขพวกกูตอนนี้คงจะโกรธน่าดู.   จะฆ่าพวกมันทิ้งให้หมดดดเลยยย
  • พวกเราทำยังไงกันเหรอ.   ถีบประตูพวกมันให้พังสิครับบบ.       บุกเข้าไปเอาตัวหญิงสาวและเด็กที่โดนกระทำออกมมา.    จัดการพวกมันทั้งหมดดปราสาทพังงง.   พินาศจากนั้นพวกเราก็เดินทางกันต่อไปยังเมืองต่อไป.   เพราะภารกิจของเรายังอีกยาวไกลเป็นการเดินทางที่ต้องเหนื่อยและอดทน.   ข้าวสามมมื้อกินกันบนรถตลอด.    เวลาว่างฉันกับแฟนก็นั่งทบทวนบทเรียนด้วยกัน.    นั่งบนตักกันปกติจะไม่ค่อยได้ทำแบบนี้หรอก.   นานๆทีเพราะถูกคุณแฟนอ้อนน.   ก็เลยยอมให้เป็นกรณีพิเศษเพื่อนๆก็ดูจะอิจฉากัน
    หลายชั่วโมงต่อมา
    พวกเราเดินทาง.   มาที่เกาะสุดอัศจรรย์์เป็นที่อยู่ของแก็งค์สิ่งของผิดกฎหมายย.      เชื่อมโยงและเกี่ยวข้องกับพวกมัน.    ร่วมมือกับพวกมันนั้นเองพวกเราทำการล่อซื้อและเข้าจับตัวส่งให้ตำรวจที่อยู่แถวนั้น.    ส่วนเกาะนี้ต้องระเบิดทิ้งอย่างเดียวนำเอาระเบิดที่เตรียมมา.      ไปวางตรงกลางเกาะพวกเรารีบเผ่นหนีกันออกมา.   และปล่อยให้เกาะนั้นระเบิดจมน้ำหายไปในทะเล.    พวกเราก็รีบขึ้นรถแล้วก็เดินทางกันต่อ.   ระหว่างทางก็ร้องเพลงกันทั้งรถและมีการเปิดเพลงเต้นกันในรถจะได้ไม่เครียดกันนั้นเอง
    เดินรถมาจากรถ.   ก็ยังจะเต้นใส่กันอีกเพลงมันเกินไปและยังอยู่ในหัว
  • แต่พอถึงเวลาต้องทำงานจริงๆ.  พวกเราก็รีบหยุดเต้นทันที.   คอยมองหน้ามองหลังให้ดีเพราะเราไม่รู้ว่าศัตรูจะโผล่มาตอนไหน.  นั้นเองเพราะมันคอยดักอยู่ทุกที่นั้นเอง.   ไม่ว่าจะพุ่มไม้ในน้ำหรือบนดินก็ตาม.   พวกเราเดินอย่างรวดเร็วและระวังตัวเจอกับพวกมันที่ดักซุ่มอยู่ตรงต้นไม้.    จัดการยิงใส่ทันทีเลยตายเกลี้ยงกันหมด.    จัดการยิงพวกลูกน้องมันทุกที่เรียบร้อยย.  แล้วบุกเข้าไปข้างในเลยบครับบบพังประตู.   ยิงปืนใส่พวกมัน "  ปัง ! ปัง ! ปัง!"  ของพังกระจายเลอะเทอะกันเลยยครับบ.   พวกมันก็ได้รับบาดเจ็บ.    เสียดายที่พวกมันไหวตัวทันหนีไปได้ซ่ะก่อน.  พวกเราก็เดินไปยังห้องต่อไปพังประตูในทันที
    ดูสิพวกมันกลัวพวกเราจนหัวหดหมดแล้วเนี้ย    ยอมให้ถูกจับกุมโดยไม่มีการนองเลือดเกิดขึ้นและยอมรับสารภาพสาวไปถึงตัวการใหญ่     และยอมที่จะแปรพักตร์มาอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเราบุกทำลายฐานทัพของพวกมันทุกที่
    ทุกที่ที่พวกมันอยู่จะต้องไม่มีตัวการก่อความวุ่นวายนั้นเอง     พวกเราได้รับเงินและรางวัลมากมายจากภารกิจนี้    ไหนจะโบนัสอีกหลายเดือน
    ความสุขของชาวเมือง     คืองานของพวกเรานั้นเองถึงแม้ว่าจะต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงก็ตามแต่มันก็คุ้มค่าที่จะทำมัน
    วันหยุดของทุกคนคือวันทำงานของพวกเรา
    ยอมเสียสละเวลาส่วนตัว
    เพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก
    นี้แหละคือคติประจำใจของพวกเราทุกคน
    ทำงานให้คุ้มกับที่รัฐจ่ายให้
    คือภาษีืที่ประชาชนต้องเสียนั้นเอง
    งานของเราคือการดูแลทุกคน
    อย่างทั่วถึงและเป็นธรรม
    นั้นเอง
  • 2 twoweeks  ago
    สองสัปดาห์ผ่านไปคือไวมาก    แต่จริงๆฉันก็รู้สึกผิดที่ทิ้งทุกคนแล้วหนีมาที่นี้กันแค่สองคนฉันดูกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวทันทีเมื่อคตัสสินใจที่จะทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง
    แต่ทำไปก็เพราะอยากให้ตัวเองมีสภาพชีวิตที่ดีขึ้น       ฉันโตมาในสภาพสังคมที่ยำแย่มากคือฉันเกิดในบ้านที่ไม่ได้ร่ำรวยมาก       บ้านของฉันอยู่ติดกับสลัมสภาพแวดล้อมมันแย่มากจริงๆในชุมชนของฉันก็มีซ่องโสเภณีอีก      ไหนจะมีพวกติดเหล้าเมายาอีกฉันและครอบครัวต้องคอยอยู่อย่างหวาดระแวงตลอดเวลา      แต่นั้นมันยังแย่ไม่พอเมื่อโชคชะตาจะเล่นตลกกับฉัน
    ครอบครัวของเรายากจนมาก     จนถึงขั้นต้องเอาฉันกับน้องเจลลี่น้องสาวแท้ๆของฉันไปขายตัวที่ซ่องโสเภณี     เพื่อแลกกัับเงินมาดูแลทั้งครอบครัว
    ฉันถูกบังคับให้ขายตัวกับพวกมาเฟีย   ที่ขายอาวุธเถื่อนและผิดกฏหมายพวกนั้นมีเงินเยอะและลูกน้องเยอะด้วย     ฉันรู้สึกกลัวพวกเขามากยอมทำตามที่พวกเขาสั่งแต่โดยดีเพราะไม่อยากถูกฆ่าตายนั้นเอง
    แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของฉัน     ก็ได้เปลี่ยนไปใครบางคนที่ช่วยพวกเราขึ้ันจากเหวลึกมอบชีวิตใหม่ให้กับฉัน       พวกเขามาช่วยฉันตอนนี้ที่ฉันกับน้องสาวกำลังจะโดนปืนยิงตายคาห้องของพวกมันตำรวจจับตัวพวกมันส่งเข้าคุก
    ส่วนฉันและน้องสาวก็ได้มีพ่อแม่บุญธรรมรับพวกเราสองคน      ไปเลี้ยงพวกเขาสองคนเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่    ที่ใหญ่ขึ้นฉันเป็นเพื่อนกับลูกสาวของเขาพวกเขาคอยจ่าบค่าเทิอมและค่าใช้จ่ายต่างๆให้กับพวกเรา
    แต่ว่าเรื่องราวก็ดูเหมือนจะดี    แต่ว่าพ่อบุญธรรมได้ข่มขืนฉันกับน้องสาวพวกเราไปบอกแม่บุญธรรมแต่หล่อนไม่เชื่อพวกเรา     แถมยังมีหน้ามาไล่เราสองคนออกจากบ้านอีกนอกจากนั้นพ่อบุญธรรมถ่ายคลิปนั้นเก็บเอาไว้
    ข่มขู่พวกเราและด้วยหลักฐานที่มีอยู่สามรถมัดตัวพวกเขา    และส่งเข้าคุกได้
  • มันเป็นแค่อดีตที่ผ่านไปแล้ว     ทำปัจจุบันให้ที่สุดก็พอแล้ว
    ณ    มหาสมุทรเวย์ดีน
    คราวนี้ภารกิจของพวกเรา    น่ะอยู่ใต้มหาสมุทรเนี้ยแหละเพราะว่าหลังจากที่ดาร์ค  ฮอร์เลอร์    หรือ  วายร้ายผู้ยิ่งใหญ่แหกคุกออกมาได้    สร้างความปั่นป่วนวุ่นวายไปทุกแห่งหนผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร        ผมสีดำตาสีดำผิวขาวซีดสวมเสื้อคลุมแบบยาวสีขาวข้างในเป็นเสือแขนยาว     คอปกสีขาวลายวงกลมประกบข้างสีขาวเรืองแสงกางเกงขายาวสีดำร้องเท้าบู๊ตสีดำ
    ธัน "   สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการเผชิญหน้ากับพ่อ    และแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้"
    แคนดี้  "   เอาหน่า   ยัังไงเขาก็คงไม่ฆ่านายหรอก"
    ธัน " เธอน่ะไม่เข้าใจ   ว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วแค่ฉันกับแม่ยืนอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเธอเท่ากับฉันกำลังจะเป็นศัตรูกับพ่อของตัวเอง"
    แคนดี้  "  ฉันเข้าใจแล้วล่ะตอนนี้      ฉันเข้าใจว่านายคงไม่อยากจะฆ่าเขาหรอกใช่มั้ย"
    ธัน  " แหงล่ะสิ     ทำแบบนั้นฉันคงจะกลายเป็นคนอกัตญูแน่นอน"
    แคนดี้   "  งั้นฉันจะพยามไม่ให้นา่ยต้องเผชิญหน้ากับเขา"
    ธัน "    ขอบใจน่ะ   ที่เธอยอมช่วยเหลือฉัน"
    แคนดี้  "  อืม   ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง"
    1  ชั่วโมงต่อมา
    ทุกคนกำลังดำน้ำอยู่ในมหาสมุทร   พวกเราจะต้องลงไปในมหาสมุทรลึกหลายหมื่นเมตรตอนนี้เริ่มหนาวและเย็น    เพราะเรากำลังว่ายอยู่ในทะเลลึกเราไปจะต้องไปจุดที่ลึกของมหาสมุทรพวกเราต้องไปให้ถึงเพราะศัตรูกำลังรอพวกเราอยู่ที่นั้น
    หลายชั่วโมงต่อมา
    พวกเราเรียกกำลังเสริม     มาช่วยในการรบครั้งนี้กวาดกองทัพมาเกือบท้้งจักรวาลเพื่อสู้กับพวกมันที่มีกองทัพเยอะกว่า
  • ค  กองทัพของเราเข้าสู้กับกองทัพของมัน     มีเสียงปืนยิงกันใต้น้ำ  " ปััง   ปัง  ปัง   ปัง "    ปืนใหญ่ยังไงล่ะสัตวน้ำหนีตายกันจ้าละวัน       ตามมาด้วยเสียงระเบิดจำนวนมาก '  boom   boom  boom  boom '
    รบกัันเป็นชั่วโมงก็ัยังไม่มีใครแพ้ใครชนะ
    หลายชั่วโมงต่อมา
    ก็ยังรบกันอยู่บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด   และจริงจรังมากยัังยิงปืนใหญ่จากเรือดำน้ำใส่กนอยู่เลย    ต้องคอยหลบกระสุนแลต่อสู้กับพวกมันยิงปืนทางขวาทางซ้ายข้างหน้าแลละข้างหลัง

    * นิยายเรื่องนี้ยาวเลย   จักรวาลตัวละครรวมกันเกือบสิบจักรวาลจักรวาลหนึ่งไม่ต่ำกว่ายี่สิบตัวตัวละครจะถูกดึงออกมาใส่เรื่อยๆจนครบทุกจักรวาล
    นิยายเรื่องใหม่ที่วางแผนเอาไว้    จะมีความเชื่อมโยงกับนิยายเรื่องนี้เด็กทั้งสิบหกคนจะถูกอัญเชิญจากประตูมิติอีกโลกหนึ่งมาที่นี้     เพราะพวกเขาเป็นเด็กที่มีพลังและแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆมีศักยภาพมากพอที่จะเป็นเหมือนกัยรุุุ่นที่หนึ่ง    นอกจากที่พวกเขาจะเป็นนักรบเหมือนกับรุ่นพี่เลยเป็นเด็กกลุ่มแรกที่ได้รับการเดิบิวต์เป็นไอดอลที่นี้      ได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานของรุ่นพี่รวมถึงค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ต่างๆมากมาย    ได้ออกอัลบั้มที่มีสไตล์เป็นของตัวเองเนื้อหาทั้งหมดเป็นการสปอยล์จากคนเขียนสิ่งพิมม์เป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต    หลังจบโปรเจคใหญ่นี้แล้วตอนอาจจะมีมากกว่าหนึ่งร้อยตอนอยากให้นักอ่านทุกคนรอติดตามผลงานต่อไป
    จากผู้เขียนถึงนักอ่าน
    ขอจบการบรรยายเพียงเท่านี้

  • หลายชัั่วโมงต่อมา
    รบกัับพวกมันเสร็จฝั่งที่พ่ายแพ้ก็คือฝั่งเรานั้นเอง   ช่วยกันเนรมิตรทะเลให้กลับมาสวยเหมือนเดิมจากนั้นพวกเราก็ว่ยน้ำ   จนมาถึงฝั่งดีที่มีห้องอาบน้ำอยู่แถวพอดีเดินเข้าไปในรถหยิบเสื้อผ้า   ผ้าเช็ดตััว
    และเครื่องอาบน้ำ   เดินเข้าห้องน้ำ
    ทำงานต่อครับแอบเสียใจอยู่นิดๆ    นึกว่าจะได้ปาร์ตี้อยู่บนเกาะนี้สักหน่อยทุกคนรีบเก็บข้าวของแล้วก็เดินขึ้นรถทัันท่ี
    พวกเราก็เดินทางมาที่ไหนก็ไม่รู้    คือมันเป็นสถานที่ปิดและต้องได้รับอนุญาติจากเจ้าองสถานที่ซ่ะก่อนเจ้าของที่คงจะอนุญาติพวกเราแล้ว   เราถึงสมารถเดินผ่านกำแพงเข้ามาได้โดยไม่โดนหุ่นยนต์กักตัวเอาไว้
    ณ ห้อง  สี่ศูนย์
    นี้เป็นห้องที่่ถูกควบคุมไว้เอาพิเศษ   ไม่ใช่ว่าใครจะเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าได้เพราะนี้ห้องประจำของใครบางคนและคนนั้นๆก็ได้อนุญาติพวกเราแล้ว  น้ั้นก็คือห้องของคุณฟาโค  และภรรยาของเขานีน่า  พวกเขาเป็นบุคคลพิเศษ   ที่คอยให้การช่วยเหลือพวกเรามาตลอดตั้งแต่องค์กรยังไม่ก่อตั้งจนทุกวันนี้นั้นเอง
    ฟาโค  " ข้ากะไว้อยู่แล้วเชียวพวกเจ้าสองคนมาหาทีไร    ต้องมีเรื่องเดือดร้อนมาหาให้ข้าสองคนช่วยตลลอด"
    ทั้งคณะก็ต้องเดินทางกันต่อไป  ขัับรถไปยังเมืองใกล้ๆอยู่ไม่ไกลจากที่นี้ซักเท่าไหร่แต่คราวนี้พวกเราก็ไม่รู้จริงๆว่าต้องเผชิญหน้ากับอะไรอีก
    พวกเราอาจจะไม่ได้กลับมาอีกก็ได้     ชีวิตของพวกเราก็แขวนอยู่บนเส้นด้านยบางๆระหว่า
    งความเป็นกับความตาย
    พรุ่งนี้เราอาจจะรอด
    วันถัดไปเราอาจจะตายได้
    ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก
    เมื่อคุณอยู่มในสงครามเช่นนี้
  • ตอนนี้ก็ปาไปสามสัปดาห์แล้วก็ยังทำภารกิจปราบเหล่าวายร้าย      ยังไม่สำเร็จซักทียิ่งสงครามยืดเยือก็ยิ่งมีคนเสียชีวิตมากขึ้น   และรวมถึงผู้สูญหายด้วยเช่นกััันได้ระบบกระทบในหลายๆเมืองใหญ่รวมถึงอาณาจักรใกล้เคียงเช่นกัน      พวกเราต้องการความช่วยเหลืออย่างมากจาหน่วยงานและองค์กรระะดับจักรวาล    พวกเราเป็นเพียงองค์กรเล็กคนของเราก็มีอยู่แต่ยังไงก็ยัังน้อยกว่าฝัั่งพวกมัันอยู่ดีฉันพึ่งสังเกตุเห็นว่า   
    เขาพาลูกน้องของเขามาด้วย     เป็นลูกน้องที่สวมหัวสิงโตตลอดเวลลามีการเจาะรูไว้ที่ตากัับจมูกสวมเสื้อแขนยาวคอกลมสีดำ   มีลวดลายเป็นวงกลมสีขาวขนาดใหญ่ตรงกลางอกกางเกงขายาวสีดำร้องเท้าบู๊ตสีดำ     ทำให้ฉัันสงสััยว่าเขาเป็นใครกัันภายใต้หัวสิงโตจู่ชายแปกหน้าคนนั้นก็ถอดหััวสิงโตออกมาทำให้ฉัันรู้สึกตกตะลึง  ภายใต้หััวสิงโตที่ดูแสนน่ากลัวกลัับเป็นชายหนุ่มรูปงามคนหัันมามองที่ฉันแล้วก็ยิ้ม
    หััวใจของฉันเต้นแรง    เป็นผู้ชายที่มีผิวขาวเหลืเขาเดินเข้ามาหาฉัน
    สิงโต  "  พวกเธอคงจะตกใจกันล่ะสิ  เห็นทำหน้ากัันแบบนัั้นเห็นแบบนี้ฉัันก็โสดไม่มีเจ้าของน่ะ  ระหว่างฉััันกัับเขา  เธอคิดว่าเขาหล่อกว่าแคนดี้"
    แคนดี้   "  หืม   คงจะเป็นนายนั้นแหละ    นายรู้ชื่ิอฉันได้ยัังไงกัน"
    สิงโต  " ก็น้องชายของฉัน   พูดถึงชื่อเธอให้ฟังบ่อยๆน่ะสิ   ฉันก็เลยจำได้"
    แคนดี้   " งั้่นฉัันก็คงต้องเรียกนายว่าพี่สิน่ะ   ชื่ออะไรค่ะ"
    สิงโต " พี่ชื่อสิงโตครัับ  น้องแคนดี้ที่น่ารัก"
    แคนดี้  "   ชื่อเทห์จังเลยน่ะคะ    พี่สิงโตก้น่ารักเช่นกัันน่ะ"
    สิงโต  "   ครับ  ขอบคุณที่ชมน่ะ   น้องแคนดี้มีแฟนหรือยัังครัับบ"
    แคนดี้  "   ค่ะะ    ไม่มีค่ะแฟนตายแล้วจีบได้ค่ะะ"
    สิงโต  " ได้ข่าวมาว่าน้องแคนดี้   เจ้าชู้ไม่ใช่เหรอครัับ"
    แคนดี้"   ตายแล้ว       จะเลิกคุยทัั้งอำเภอเพื่อเธอคนเดียวน่ะรู้ไหม   "
  • แฟนเธอกำลังถูกน้องชายของพี่สิงโตจีบอยู่   คนหนึ่งนอกใจอีกคนหนึ่งนอกใจเช่นกันเขาเรียกว่า" กรรมตามสนองสิน่ะ"      ทำแบบไหนก็ได้แบบนั้นดูสิพี่เขาไม่หันมามองหน้าฉันมันก็ชัดเจนพอแล้วเป็นการบบอกลา   โดยไม่มีเสียงใดๆเป็นความเจ็บปวดที่ไม่มีเสียงในเมื่อพี่เขาไม่แคร์เราแล้วเราจะไปแคร์พี่เขา ทำไม    ความรัักของเรามัันหมดลงตอนนี้ขอให้พี่เขามีความสุขกับคนใหม่
    หลายชั่วโมงต่อมา
    ทัั้งสองคนไม่พูดไม่จา   ไม่หันมามองหน้ากัันเพราะพวกเขาไม่ได้รัักกันแล้วแต่ไม่เป็นไรหรอกแผล่แค่นี้ทั้งคณะนั่งรถออกจากเมืองไปทำงานข้างนอกอีก    ทัั้งสองคนนั่งกับคู่ของตัวเองทั้งรถก็ยังงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น   แต่ไม่มีใครกล้าถามจนความเงียบเริ่มปกคลุม
    ณ เมืองฮารัมซิตี้
    เมืองที่เจริญและใหญ่ที่สุด   ในเกาะอาลูอาลูอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักรเรานั้นเองเดินทางแค่แปปเดียวก็ถึงที่แล้ว   สายลับเราบอกว่า  พวกมันกบดานและรอดักซุ่มพวกเราอยู่ที่นี้จึงต้องมาจัดการให้สิ้นซาก     เอาให้เด็ดขาดพวกมันจะได้หลาบจำมาถึงกระโดดันรถมาจากยานเจอลูกของพวกมันดักซุ่มอยู่ข้างทาง   ยิงทันทีเลลย ปัง   ปัง   ปัง   ปัง  สงครามยิงปืนกับพวกมันก็ได้เริ่มต้นขึ้นไหนจะเสียงระเบิดอีก    พกวเราทั้งหลายร้องอุทานออกมา "  ฉิบหาย"  เมื่อยานของพวกมันจะทิ้งระเบิดใส่พวกเรา    รีบหาที่กำบังกันหลังจากนั้นพวกมันก็หนีไปได้ดีน่ะที่ฝั่งเราไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอะไรปลอดภัยกันทุกคน   มันขับยานหนีพวกเราก็ต้องขับยานตามอย่างรวดเร็วจนมาที่พักของพวกมัน
    กระโดดลงมาจากยานแล้วก็ลุยต่อ   ระเบิดฐานทัพของพวกมันให้เละกระจุยกระจายปล้นเสียบงของพวกมันมาเป็นของเราทั้งหมด   เอาพวกลูกน้องที่เหลือที่อยู่จัดการฆ่าล้างบ้างตามคำสั่งของศูนย์ใหญ่ที่สั่งมาว่าให้เก็บลูกน้องพวกมันทั้งหมด     ส่วนวายร้ายผู้ยิ่งใหญ่โดนจับตัวไปสถานกักระดับพิเศษและโหดที่สุดเขาจะได้รับโทษติดคุกเป็นหมื่นปี    ชนิดที่ว่าไม่ให้เห็นเดืออดเห็นตะวันกันเลยทีเดียวถ้าพ้นโทษออกมานี้คือ  อาจจะถึงขั้นตาบอดมองไม่เห็นหรือไม่ก็สับสนวันเวลาเดือนและปีเป็นเรื่องปกติของนักโทษที่ออกมาจากคุกแบบนี้
  • หลายชั่วโมงต่อมา
    พึ่งได้กินข้าวกลางวัน   ตอนสี่โมงพวกเราหาที่นั่งพักกันก่อนแล้วค่อยเดินทางต่อไปกินข้าวเสร็จแล้วก็รีบขึ้นยานลำใหญ่ทันที     เดินทางไปยังสถานที่ต่อไป
    ณ  เกาะวันเดอร์แลนด์
    ชื่อมันดูคุ้นๆกันใช่ไหมล่ะ     ทุกคนคงจะคิดว่าปีเตอร์แพนกับเบลล์คงจะอยู่ที่นี้เกาะนี้จริงๆผิดแล้วไม่ใช่ที่นี้น่ะ    เป็นที่อยู่ของเหล่าวายร้ายต่างหากล่ะและลูกหลานที่น่ารังเกียจของพวกมันพวกเราทักทายด้วยระเบิดควัญ   ใส่พวกมันและก็ไม่รอช้าจับตัวทุกคนบนเกาะส่งให้ตำรวจอวกาศที่ตามมาด้วยอย่างรวดเร็วมีข่าวมาว่าเป็นแหล่งที่เด็กหญิงและเด็กชายหายตัวไป  และพบเป็นศพอยู่ที่นี้จำนวนมากจึงต้องมาช่วยกันเก็บศพประมาณเกือบสองล้านคน    เผาให้วอดวายและสิ่งสุดท้ายก็ทำการเผาทิ้งทั้งเกาะหลังจากนั้นพวกเราก็ขับยานหนี    ก่อนที่เกาะนี้จะจมลงไปใต้น้ำ
    ณ  โนเลสเกาะ
    มันเป็นเกาะที่อยู่ใกล้ๆกัน   ไม่ได้ห่างกันมากเท่าไหร่ขับยานมาห้านาทีก็ถึงแล้วยานทำการลงจอดทันที
    มันทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ขึ้นกลางเกาะ    และนั้นทำภารกิจของเรายิ่งเป็นไปได้ยากขึ้นเพราพายุที่เกิดขึ้นมันเร็วและอันตรายเกินไป
    พวกเรารอจนพายุสงบจึงเข้าไปในเกาะแห่งนี้     เกาะมันเงียบมากจนคิดว่าคนจะไม่มีคนอยุ่พวกเราจึงจะเดินกลับ    แต่พวกเรากลับเจออะไรบางอย่างที่ทำให้ต้องหยุดชะงักอย่างกะทันหันเบรคถอยหลังกันแถบไม่ทัน    ฉันรวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปดูและพบว่ามันเป็นซากกวางทีี่ตายแล้วดูเหมือนจะพึ่งตายได้ไม่นาน  เลือดยังไหลอยู่ฝืมือของใครกันน่ะที่กล้าทำแบบนีโหดร้ายมากเลยนึกว่าจะเป็นสัตว์ผู้ล่าที่ไหน  กลับเป็นฝืมือของเอไอตัวนัั้นที่เคยสู้ด้วยกับกองทัพไอเอของพวกมันอีกมากมายนับพันตัวพวกเราทำการผิวปากเรียกกำลังเสริมแบบเร่งด่วน
    กองทัพขนาดใหญ่กับกองทัพใหญ่ประทะกัน    สู้รบเกิดขึ้นบนเกาะแห่งนี้เรือรบสุดทันสมัยสองลำกำลังรบกัน
  • เกิดคลื่นขนาดใหญ่ใต้น้ำ   มหาสมุทรสั่นสะเทือนเป็นคลื่นลูกใหญ่สั่นสะเทือนไปทั้งผิวน้ำสัตว์น้ำน้อยใหญ่ว่ายน้ำหนีตายกัน  " ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" เรือของฝั่งศัตรูชนะและลอยขึ้นเหนือน้ำในขณะที่เรือดำน้ำของเรากำลังจะจมลง   แต่แล้วปราฎิหารย์ก็ได้เกิดขึ้นสองหนุ่มพี่น้องสุดหล่อว่ายน้ำไปที่ใบพัดของเรือ     คือธันและสิงโต       สองคนใช้พลังของตัวเองดันเรือดำน้ำของพวกเราขึ้นมาจนสำเร็จ    ผู้ที่ควบคุมเรือฝั่งศัตรูคือพ่อของพวกเขานั้นเองเขาเป๊นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ร่างกายบึกบึนกำยำแข็งแรง     ผิวขาวซีดหน้าตาหล่อเหลาไม่ต่างจากลูกชายทั้งสองคนของเขาสวมชุดสีดำทั้งชุดเหมือนกับลูกชายคนที่สองของเขา   ทั้งสามคนเข้าประกันพวกเราก็ทำได้เพียงแค่ยืนมองอยู่ห่างๆ
    หลายชั่วโมงต่อมา
    ทัั้งสามคนยังสู้กันบนเรือดำน้ำอยู่     แต่ละคนได้แผลกันหมดพวกเราไม่รู้ทั้งสามคนจะสู้กันอีกนานแค่ไหน   อาจจะเอาถึงตายถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราก็ต้องรีบเข้าไปห้ามทั้งสามคนยังจะท้าสู้กันตายน้ำอีก
    2 hour  lATER
    คนที่โผล่ขึ้นมาคนแรก  คือพี่สิงโตของฉันสภาพค่อนข้างสาหัสเอาการเขาพยามจะว่ายน้ำมาถึงฝั่งจนได้คนที่สองคือธัน  แขนเขาเลือดออกและปากแตกส่งทั้งสองคนไปยังโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุดคนสุดท้ายคือพ่อของพวกเขา    สภาพเจ็บสาหัสที่สุดแล้วก็จมหายไปใต้น้ำ
    พวกเราก็ตามไปเยี่ยมสองคนที่โรงพยาบาล   และเอาของเยี่ยมไปให้ด้วยมีแขกมากมายมาเยี่ยมพวกเขาจำนวนมาก
    แต่ว่าภารกิจของเรายังไม่จบ   พวกเราจำเป็นต้องเดินทางต่อออกจากโรงพยาบาลเดินทางไปยังสถานที่ต่อไป
    หนึ่งวันต่อมา
    การวางแผนแต่ครั้งใช้เวลานาน   และต้องละเอียดเพื่อลดความเสี่ยงในการสูญเสียสมาชิกในทีมให้น้อยที่สุด  นอกจากนี้หากมีสมาชิกในทีมมีการเสียชีวิตทางองค์กรจะจ่ายค่าสินไหมทดแทนให้กับครอบครัวของพวกเขา
  •    
    สองสัปดาห์ผ่านไป
    พวกเขาสองคนได้รับอนุญาติได้ออกมาจาก     โรงพยาบาลได้และกลับเข้าร่วมของเราเหมือนเดิมตามปกติ       ภารกิจก็ยังคงดำเนินต่อไปตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีสองส่วนพี่ลาเต้เรียนอยู่ปีสามปีหน้าก็จะเรียนจบแล้ว         ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ที่ไม่ค่อยดีนักทั้งสองคนจึงมองหน้ากันไม่ติดหัวหน้าทีมจึงให้ทัิงสองคนออกมาเผิชญหน้าและคุยกันตรงๆ
    แคนดี้  "  พี่ลาเต้ค่ะ    เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้ไหมค่ะ"
    ลาเต้  "  ค่ะ   ได้สิค่ะ     เราควรจะเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมต้้งแต่แรกอยู่แล้วน่ะ     ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้น    น้องทำเหมือนหัวใจพี่เป็นของเล่นตอนนั้นพี่ทั้งโกรธและเกลียดน้องมากทำไมน้องต้องนอกใจพี่ด้วย   น้องคิดว่าพี่คงจะดีไม่พอสำหรับน้อง"
    แคนดี้้  "   ใช่ค่ะ     น้องผิดเองแหละ     ขอโทษน่ะคะที่เดินเข้ามาแล้วทำร้ายหัวใจพี่แบบนี้    น้องก็รู้สึกแบบเดียวกับพี่ค่ะ    น้องควรจะหักห้ามใจตัวเองค่ะ"
    การพูดคุยเป็นไปด้วยดี    ไม่มีการตบตีหรือทะเลาะกันจึงทำให้ทุกคนรู้สึกสบายใจขึ้นว่าสองคนนี้สมารถร่วมงานกันได้เหมือนเดิมแน่นอน  ในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้องในที่ทำงานที่รู้จักและสนิทกัน
    หลายชั่วโมงต่อมา
    คิดว่าเมืองแห่งนี่้จะสงบสุขแล้ว    แต่เวลาที่พวกเราหายไปเหล่าวายร้ายกลับก่อความวุ่นวายให้แก่ชาวเมืองต้องเดือดร้อนกันอีกแล้ว      เพียงแค่แป๊ปเดียวมีเรื่องร้อนเรียนมากมายถูกส่งมาที่องค์กรของเราต่างๆมากมาย   เป็นร้อยกว่าฉบับทั้งหมดก็เป็นฝืมือของพวกวายร้ายทั้งนั้นตั้งแต่คดีเล็กจนไปถึงคดีใหญ่พวกเราจึงต้องประสานขอความร่วมมือกับตำรวจอวกาศและตำรวจจักรวาล
    คนของเรามีไม่มากและมีจำนวนจำกัด    จึงต้องแบ่งเป็นหลายทีมช่วยกันลงพื้นที่นี้ประสบการณ์ครั้งแรกที่ได้มีประสบการณ์เป็นหัวหน้าทีมกับเขาบ้าง      ก็สนุกดีน่ะได้ลองทำอะไรใหม่ๆกับเขาบ้างการได้ลองเป็นผู้นำ    เปลี่ยนบทบาทจากการเป็นผู้ตาม
  • สนุกดีได้ลองยิงปืนใหญ่เป็นครั้งแรก     สนุกดีน่ะได้ฆ่าคนหญิงสาวได้ปล่อยในด้านมืดของเธอครอบงำภายในจิตใจของเธออีกครั้ง   อีกไม่เกินนาทีเธอจะแสดงให้ทุกคนได้เห็นว่านางฟ้าอย่างเธอจะกลายเป็นนางมารร้ายแค่เพียงเสียววินาทีได้อย่างไร
    3 second
    ทุกคนต้องตึกตะลึง  เมื่อเห็นหญิงสาวเปลี่ยนไปเป็นคนละคนราวกับคนละคนกันแทบไม่เชื่อว่านั้นคือเธอคนเดียวกัน   คราวนี้ร่างมืดน่ากลัวกว่าหลายเท่าแค่อยู่ใกล้ๆก็ได้เห็นรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมารอบตัวเธอคราวนี้นอกผมดำปากดำคิ้วดำ      มาพร้อมคฑาประจำกายที่เป็นรูปหัวกะโหลกดี   " แม่มาแล้วจริงๆ"
    คนเดียวก็สมารถจัดการกับพวกมัน     ได้ทั้งกองทัพแบบสบายๆพวกมันยอมจำนนเพียงแค่เธอเคาะไม้คฑาลงไปตรงกลางพื้นพระสุธา    เกิดรัศมีกว้างใหญ่ไพศาลทำทั้งจักรวาลต้องสั่นสะเทือนและยอมรับในพลังของเธอ   และไม่มีข้อสงสัยใดๆในพลังของเธอ
    จากนั้นเราก็หันมาดูซากเมืองของฝั่งศัตรู     ทีี่ถูกทำลายและพังลงชนิดที่ไม่สมารถฟื้นฟูได้ให้กลับมาสวยเหมือนเดิม   ทุกคนรีบเดินขึ้นยานเดินทางไปยังเมืองต่อไป
    การเดินทางและสงครามที่พวกเขาไม่รู้ว่ามันจะจบลง    เมื่อไหร่อาจจะรบกันหลายเดือนหรือเป็นปีๆนั้นจึงทำให้พวกเขาต้องอยู่ห่างไกลจากครอบครัว    ทุกคนที่นี้คิดถึงสถานที่ตัวเองจากมากันมากๆทุกคนพยามเก็บความคิดถึงเอาไว้ภายในใจ
    หัวหน้าทีมบอกว่าทำงานที่นี้นานๆทีจะได้กลับบ้านกัน    จะต้องทำงานหลายเดือนบางคนก็ทำงานเป็นแรมปี    บางคนก็ทำงานให้ที่นี้จนหายสาปสูญไปตลอดกาลก็มีเป็นตัวอย่างให้เห็นเช่นกันนั้นแหละพวกเราก็รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นฝืมือของพวกไหน
    ถึงแม้ว่าที่นี้จะมีกฎหมายที่ร้ายแรง
    แต่สำหรับพวกวายร้ายมัน
    จะทำตัวอยู่เหนือกฎหมายตลอดเวลา
    ไม่มีใครสมารถฆ่าและจับตัวพวกมันได้ไว้ได้นาน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in