เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Novelber | #Firthgrantsean and his nightmares
Depression | ผู้ป่วยจิตเวช

  • Day 22: ซึมเศร้า (ผู้ป่วยจิตเวช) | #Novelber

    Author: Sean

    Pairing: Colin Firth x Hugh Grant




     






    อย่าหายไปนาน..” คุณดึงชายเสื้อกาวน์ที่ผมสวมอยู่เบาๆ

     

    เดี๋ยวผมมานะ..รออยู่ที่นี่แหละ ผมบอกกับเขา

     

    จะรอ..เขาปล่อยมือ

     

    ผมยิ้มให้กับคุณและเดินออกมา

     

     




    คุณเป็นผู้ป่วยที่เข้ามารักษาโรคซึมเศร้า


    คุณเป็นคนไข้.. ที่เข้ามารักษาเมื่อเดือนก่อน และอีกสามวันข้างหน้าคุณก็ต้องย้ายออก

    ผมตั้งใจจะบอกข่าวดีนี้กับคุณ.. แต่มันจุกอยู่ที่ลำคอผมจนพูดอะไรไม่ออก

     

    ผมทำได้เพียงแค่ยิ้มให้คุณบอกคุณให้ทานยาและพักผ่อน

     


    คุณหายดีแทบจะเป็นปกติ คุณสนทนากับคนทั่วไปได้โดยที่ไม่ต้องเกร็ง คุณยิ้มและหัวเราะกับมุกสนทนาของเพื่อนที่ร่วมบำบัด - - แต่คุณยังกลัวการที่จะเผชิญกับโลกภายนอก

     

    เพราะคุณรู้ดีว่ามันไม่ได้ปลอดภัยเหมือนกับที่อยู่ในนี้

     

     

    คุณบอกว่าคุณรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีผมอยู่ใกล้ๆ ถึงคุณจะชอบบอกผมว่าตัวเล็กแบบนี้จะไปสู้ใครได้

    คุณบอกว่าคุณชอบที่จะสนทนากับผม เพราะผมพูดไม่เก่ง คุณตั้งใจจะสอนให้ผมพูดเก่งเหมือนคุณ

    คุณบอกว่าผมเป็นคนที่ชอบทำหน้าเครียดคุณเลยชอบเล่าเรื่องตลกให้ผมฟังเสมอ ถึงมันจะไม่ตลกก็ตาม

     



    ..

     


    สวัสดี มีอะไรจะถามคุณพูดขึ้นและนั่งลงข้างๆผม บนม้านั่งยาวในสวนของโรงพยาบาล

     

    หืม.. ผมหันไปมองเขา

     

    มีอะไรจะถาม

     

    อะไรล่ะ

     

    ต้นไม้อะไรลื่นคุณถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง

     

    ...ผมไม่รู้ เฉลยสิ

     

    วัชพรืดดดด ไง

     

    ...” 


    ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเงียบกับคำตอบนั้นไปนานแค่ไหน

     


     มีอะไรจะบอกกับผมไหม” คุณถามขึ้นอีกครั้ง

     

    ..อะไรอีกเล่า

     

    ผมถาม..มีอะไรจะบอกไหมเขายังคงถามคำถามเดิมอยู่แบบนั้น

     

    จริงๆแล้วก็มี..

     

    อะไรล่ะคุณยังคงคาดคั้นเอาคำตอบ

     

    ผมไม่รู้จริงๆว่าสิ่งที่เขาต้องการจากผมมันคือสิ่งเดียวกันกับที่ผมต้องการจะบอกเขาหรือเปล่า

     

    อืม..เดี๋ยวอีกสามวันก็ออกจากโรงบาลแล้วนะ” ผมตัดสินใจบอกเขาไป

     

    อืม..รู้แล้วเขาทำหน้าเฉยๆแล้วยักไหล่ แล้วมีอะไรจะบอกอีกไหม

     

    ไม่มีแล้ว..แค่นี้แหละผมก้มลงมองมือของตัวเองที่ประสานกันอยู่หน้าตัก

     

    นึกว่าจะสารภาพที่นั่งร้องไห้หน้าห้องผมเสียอีก” คุณเสมองไปทางอื่นแทน

     

    ด..เดี๋ยว..ผมหันขวับไปมองแทบจะทันที

     

    จะบอกว่าไม่ได้ทำงั้นสิคุณพูดหน้าตาเฉยและเอานิ้วก้อยจิ้มจมูกแถมยังหมุนๆนิ้วตัวเองด้วย

     

    ผม..

     

    รู้นะว่าคิดอะไรอยู่เขาเอานิ้วออกจากจมูกตัวเองแล้วหันมามองผม ไม่อยากให้ไปก็บอก

     

    เปล่าซะหน่อย..ผมส่ายหน้าไปมา ผมเป็นหมอนะ ผมไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้นหรอก

     

    งั้นเป็นแฟนกับผมสิ - - เดี๋ยวมาหาทุกวันอะ





Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in