Paring - เฉียวหวัง

มีส้มป่อยที่น่าจะรู้กันหมดเเล้ว เรื่องย้ายทีม

Rate - PG

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

      การย้ายทีมของเฉียวอี้ฟาน แม้ไม่ใช่ข่าวใหญ่ในวงการกลอรี่แต่ข่าวสารแรกของการแข่งขันลีกอาชีพ  ฤดูกาลนี้ แต่ก็เป็นข่าวที่ทำให้ทีมเว่ยเฉาสะดุ้งสะเทือนตั้งแต่ประธานสโมสรไปจนถึงนักกีฬาใครเล่าจะกล้าคิดว่าคนชายขอบอย่างเขาจะได้รับความสนใจจากทีมอื่นถึงเพียงนี้

            เมื่อทราบข่าวครั้งแรกกัปตันทีมเว่ยเฉาก็นั่งเรียบเรียงความรู้สึกของตนอยู่นานเช่นกัน  ความรู้สึกแรกที่เขาค้นพบคือความเรียบเฉย เฉียวอี้ฟานมีศักยภาพมากพอให้สนใจ เรื่องนี้เขารู้ดีกว่า เยี่ยซิวมองเห็นศักยภาพของเด็กคนนี้เช่นเดียวกับเขาไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ การได้รับรู้ว่าความสามารถของอดีตลูกทีมไม่สูญเปล่าทำให้เขาพอใจมากทีเดียว หวังเจี๋ยซีเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ปล่อยให้ความคิดของตนแล่นไปเรื่อยๆ ตามประสา จนกระทั่งคำถามหนึ่งดังขึ้นในใจ

            เฉียวอี้ฟานมีความกล้าถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...ตั้งแต่เขาตัดสินว่าเด็กคนนี้ไม่จำเป็นกับทีมอย่างนั้นหรือ....

            ความประหลาดใจไล่ความรู้สึกทั้งหลายก่อนหน้านี้ออกไปให้พ้นทางในห้วงความคิดอันลึกล้ำของหวังเจี๋ยซีมีแต่คำถามและเหตุผลที่เขายกมาตอบตนเองเต็มไปหมด

            ทั้งเรื่องการเปลี่ยนอาชีพและการตัดสินใจไปอยู่กับซิงชิน เด็กผู้ไม่มีปากเสียงในทีมมาตลอดอย่างนั้นจะวางแผนทั้งหมดคนเดียวโดยปราศจากการชี้แนะได้หรือ 

                 ไม่มีทาง...เยี่ยซิวต้องมีส่วนในการให้ชี้นำเฉียวอี้ฟานแน่ๆ บางทีฝ่ายนั้นอาจเริ่มชักจูงอดีตเด็กของเขาตั้งแต่เขาพานักกีฬาทั้งทีมเว่ยเฉาไปล่าบอสที่เซิร์ฟเวอร์สิบกระมัง

            หวังเจี๋ยซีใจดิ่งวูบนึกย้อนถึงเหตุการณ์นั้นเด็กหนุ่มผู้สดใส จริงใจ และเปิดเผย คนที่บริสุทธ์ออกอย่างนั้น คนที่ทำหน้าเหมือนลูกสุนัขยามเขาเอ่ยชมอะไรเล็กๆน้อยๆ ภายในจิตใจกลับซุกซ่อนเรื่องเหล่านี้เอาไว้โดยที่มีใครเอะใจ หรือในใจที่ดูเหมือนใสกระจ่างของเด็กคนนั้นมีจะความคดงอบิดเบี้ยวบางอย่างอยู่ที่เขาคาดไม่ถึงอยู่

            ดวงตาอันไม่สมดุลกันหรี่มองไอดีการ์ดมือสังหารที่เฉียวอี้ฟานเคยใช้แวบหนึ่งเขานึกถึงคำว่าทรยศ แต่อีกส่วนในความคิดกลับบอกว่าเด็กคนนั้นไม่ผิดเลยสักนิด 

          ความรู้สึกแปลกใหม่ถาโถมเข้ามาแทนที่ความประหลาดใจหวังเจี๋ยซีแน่ใจว่าความรู้สึกนั้นใกล้เคียงกับยามพ่ายแพ้ครั้งแรกมากทีเดียว

               “วันนี้ทำได้ดีมาก”เยี่ยซิวเดินมาตบบ่าเฉียวอี้ฟานอย่างพอใจก่อนเดินเอื่อยๆ ออกจากห้องซ้อมไปวันนี้การซ้อมเป็นไปได้สวยกว่าสองสามวันที่ผ่านมา เหล่านักกีฬาทีมซิงซินต่างมีสีหน้าดีขึ้นมากทีเดียวต่างคนต่างเริ่มแยกย้ายกันออกไปผ่อนคลายสั้นๆ ก่อนอาหารเย็น ทว่าเด็กหนุ่มที่บอกทุกคนว่าจะซ้อมต่ออีกหน่อยกลับยังนั่งแข็งทื่ออยู่หน้าจอคอมมือใหญ่ยกขึ้นลูบบ่าของตนเองอย่างใจลอย ความรู้สึกในอกปั่นป่วนรุนแรง

             คำพูดและการกระทำของกัปตันเยี่ยซิวเมื่อครู่คล้ายกัปตันหวังเจี๋ยซีเหลือเกิน…

            คนวัยกำลังโตถอนหายใจเบาๆ อย่างระอาตนเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคิดถึงอดีตกัปตัน บ่อยครั้งที่เขาได้ยินเสียงอีกฝ่ายซ้อนทับเสียงของเยี่ยซิว คนคนนั้นมักทำอย่างนี้เสมอ มักตบบ่าและเอ่ยชมเขาด้วยประโยคเดียวกันนี้ แม้หวังเจี๋ยซีจะดูดุร้ายไปบ้าง แต่เขาก็เชื่อในทุกคำชมของอีกฝ่ายเสมอมา          มีเพียงเวลาชมใครสักคนเท่านั้นที่เขารู้สึกว่าดวงตาที่ไม่สมดุลกันนั้นกำลังยิ้ม

         เฉียวอี้เคยฟานคิดว่า อดีตกัปตันของตนเปรียบเสมือนบ่อน้ำที่ใสกระจ่างซึ่งแท้จริงลึกสุดหยั่ง     การกระทำของอีกฝ่ายโปร่งใสตรงไปตรงมาทว่าคาดเดาความคิดไม่ได้เลย คนที่บอกว่าเขามีศักยภาพ คอยสั่งสอนชี้แนะคนชายขอบอย่างเขาอยู่เสมอวันหนึ่งกลับเป็นคนที่บอกว่าเขาไม่จำเป็นสำหรับทีม แท้จริงแล้วคนคนนั้นเป็นคนอย่างไรกันแน่นะ บ่อน้ำที่ดูใสๆ อย่างนั้นคดเคี้ยวกว่าที่เห็นจริงหรือ

          เด็กหนุ่มนึกถึงยามมองแผ่นหลังของหวังเจี๋ยซี นึกถึงปณิธารเก่าๆ ที่อยากไล่ตามและร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเทพกลอรี่ผู้นั้น  ตอนนี้กลับต้องยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามของกันและกัน เขานึกอยากจะร้องก็ร้องไม่ออก ความเป็นจริงช่างตลกร้ายเหลือกิน

หากล้มหวังปู้หลิวสิงได้ อีกฝ่ายจะยอมรับเขาไหมนะ...

เฉียวอี้ฟานถอนใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเขาพยายามไล่ตามความรู้สึกของตนเองให้ทัน เขาอยากล้มอีกฝ่าย แต่ไม่อยากก้าวข้ามอีกฝ่าย เขายังคงอยากอยู่เคียงข้างคนคนนั้นไม่เปลี่ยนแปลง 

ความสับสนแปลกใหม่ทำให้เฉียวอี้ฟานเริ่มเดินไปเดินมาอย่างอยู่ไม่สุข นานทีเดียวกว่าจะค้นพบความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อนทั้งยังไม่เคยมีต่อใครมาก่อนในชีวิต ก้อนความรู้สึกเหล่านั้นบิดเบี้ยวคดงอซับซ้อนเกินเข้าใจได้หมดในคราวเดียว แต่ก็ความเข้าใจเหล่านั้นกลับกระจ่างชัดเสียจนเขาทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้อีก

เขารักหวังเจี๋ยซี

....รักมาตลอด...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เราลงเรือคู่นี้สุดใจมาก เลยวันแล้วก็ช่าง แต่งค้างไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ร้ายดีอย่างไรก็จะคลอดออกมาให้ได้ หมาน้อยกับแมวดุๆ ของเราาา//สูดกาว

หัวข้อนี้เราเอาไปแปลในเว็บดิก มีความหมายรองเป็นคำว่าทรยศได้ด้วย แต่เราพยายามคุมให้อยู่ในธีมคดงอนะ คนที่ดูเหมือนใสกระจ่าง จริงใจ แท้จริงแล้วก็มีความคดงอ คดเคี้ยวในใจหน่อยๆ ทั้งคู่ แต่สงสัยว่าจะหลุดธีมมาพอสมควรอยู่

ความรู้สึกที่หวังเจี๋ยซีมีต่อหนูอี้ฟานใกล้เคียงกับความรู้สึกตอนพ่ายแพ้ครั้งแรก...อันนี้ลองเดาๆ ดูกันได้นะคะ ว่าประมาณไหน คนรู้ข่าวทีหลังก็จะมีเจ็บๆ กันบ้าง

ส่วนความรู้สึกของอี้ฟาน...อะนะ เด็กเขากำลังโต