ใครจะไปคิด ว่าพนักงานที่ดูเหมือนจะทำงานสมบูรณ์แบบไปทุกอย่างอย่างคิมโดยอง แท้จริงแล้วกลับเป็นคนซุ่มซ่าม สะเพร่า และไร้ความรับผิดชอบอย่างถึงที่สุด !

“แล้วคุณหลี่ต้องการให้ผมทำยังไง” 

คราวนี้เป็นโดยองที่อดกลั้นเก็บกดอารมณ์อยู่ฝ่ายเดียวไว้ไม่อยู่ เสียงที่เอ่ยถามออกมาจึงฟังดูสะบัดอย่างไม่ปิดบังแม้แต่น้อย ปฏิกิริยาราวกับเด็กเอาแต่ใจที่พบเจอมาทั้งหมด รวมถึงการลากเขาเดินไปเดินมาเสียทั่วห้องเพื่อหาวิธีถอดแหวนออก แม้กระทั่งการหยิบมีดเล่มเบ้อเร่อทำท่าจะฟันนิ้วเขาให้ขาดเพื่อเอาแหวน คนจิตปกติคิดไม่ได้หรอกนะเนี่ย

จนถึงตอนนี้เขาเริ่มพาลจนถึงขั้นเยาะในใจว่า ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมหมอนี่ถึงสั่งเสียให้ทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นหลังจากที่ตายไปแล้วด้วย

“คุณก็หาวิธีสิ !” หย่งชินตวาดด้วยท่าทีเหมือนคนน็อตหลุด “รู้ไหม ถ้าขาดแหวนวงนี้ไป แผนแก้แค้นของผมก็จะไม่สำเร็จ คุณรับผิดชอบไหวเหรอ ห้ะ !”

“ก็มันเป็นเหตุสุดวิสัย” โดยองเริ่มนับหนึ่งถึงสิบในใจช้า ๆ อย่างน้อย หน้าที่พนักงานบริษัทชั้นนำซ้ำยังมีชื่อเสียงโด่งดังสุดขีดในวงกว้างอย่างเขาก็ควรรับมือกับปัญหานี้อย่างมีสติ “แต่ถึงอย่างไร ผมจะหาวิธีนำมันออกมาให้ได้ ระหว่างนี้ คุณก็เตรียมการจากไปของคุณตามแผนเดิมได้เลยครับ”

คนฟังถลึงตา !

“พูดไม่คิด ! คุณนี่มัน” หย่งชินถลาเข้ามาทำท่าจะบีบคอโดยองอย่างเอาเรื่อง ฝ่ายตั้งรับเผลอย่นคอกระถดตัวถอยหลังไปครึ่งก้าว โชคดีที่คนคิดจะทำอัตวิบากกรรมไม่ได้เปลี่ยนใจอยากกลายเป็นฆาตกรเสียจริง ๆ “แล้วถ้าเกิดผมตายไปแล้ว ตอนนั้นคุณก็ยังเอาแหวนออกไม่ได้ แล้วทีนี้จะทำยังไง แผนผมก็ล่มหมดน่ะสิ”

โดยองแอบกลอกตา ก่อนระบายยิ้มมืออาชีพกล่าวว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ทางบริษัทเราจะชดเชยค่าเสียหายในจุดนี้ให้คุณหลี่อย่างเหมาะสมครับ”

“ชดเชยให้ผมในนรกน่ะเหรอ !” 

“ใช่ครับ” โดยองยิ้มรับเรียบ ๆ “เอ่อ... ผมหมายถึง คุณไม่ต้องกังวลเรื่องความซื่อสัตย์ เพราะบริษัทเราได้รับรางวัลเรื่องการไร้ปัญหาคอรัปชั่นทั้งในหน่วยงานและกับลูกค้าเอง คุณสามารถเสิร์ชกูเกิ้ลดูได้เลยครับ ว่าผมไม่ได้โกหก”

จะบ้าไปใหญ่ หย่งชินก้มหน้าคลึงขมับที่ปวดตุบ นี่เขากับหมอนี่กำลังพูดเรื่องเดียวกันอยู่รึเปล่า

“ฟังนะคุณคิมโดยอง” อกกว้างภายใต้เชิร์ตและสูทดูดีถูกจิ้มแรง ๆ “ผมไม่ต้องการการชดเชยจากบริษัทที่แสนซื่อสัตย์อย่างบริษัทคุณ ลูกค้าอย่างผม ต้องการตายอย่างที่วางแผนไว้ และคำสั่งเสียของผมต้องเป็นไปอย่างที่ได้เซ็นสัญญา ของยี่ิสิบสี่ชิ้นที่จะส่งไปให้แฟนเก่า จะ-ขาด-หาย-ไป-แม้-แต่-ชิ้น-เดียว-ไม่-ได้ !”

หย่งชินถึงกับไอออกมาเมื่อพูดประโยคข่มขู่นั้นจบ นอกไปจากนั้น เขารู้สึกเหมือนจะหน้ามืดฆ่าคนได้ง่าย ๆ เลยล่ะตอนนี้

“และแหวนวงนั้น เป็นของสำคัญที่สุด มันจะต้องถูกส่งไปเป็นชิ้นสุดท้ายหลังจากที่ผมเสียชีวิตราว ๆ หนึ่งเดือน ซึ่งจะตรงกับวันครบรอบที่ผมกับแฟนคบกันได้เจ็ดปีพอดิบพอดี” 

เห็นอาการเพ้อเจ้อประโยคหนึ่งจึงหลุดจากปากโดยที่ห้ามไม่ทัน 

“เลิกกันไปแล้วคุณยังนับต่ออีกเหรอ ?”

ดวงตาแดงก่ำตวัดมองคนพูดอย่างเอาเรื่อง โดยองยิ้มแหย เอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ อันที่จริง เขาเริ่มรู้สึกว่า ลูกค้าคนนี้เรื่องม๊ากเรื่องมากกกกกกก แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนัก เพราะทั้งขนาดร่างกาย และอาการตะเบ็งเสียงทำใหญ่โตแบบนี้น่ะ ที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่า หมาเห่าไม่กัดนั้น แท้จริงแล้วไม่ผิดไปแม้แต่น้อย

“.....”

“เรามาเจรจากันดีกว่าครับ คุณก็เห็นว่ายังไงว้ันนี้ผมก็คงเอาแหวนออกไม่ได้ เราก็ลองกันมาทุกวิธีแล้ว”

“เหลืออีกวิธีนึง” หย่งชินเงื้อมีดขึ้นดังขวับ ! พลางพูดสวนด้วยจังหวะที่โดยองเกือบจะขำอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าจะโดนฟันนิ้วขาดน่ะนะ...

“วิธีนี้ผมขอเถอะ เอาอย่างนี้ ผมรับปากว่ากลับไปแล้วผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาแหวนออกให้ได้ แล้วพรุ่งนี้ผมจะติดต่อคุณเพื่อบอกข่าวดีอีกที”

“แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าคุณหาวิธีถอดแหวนจริง ๆ คุณอาจจะพูดมั่วซั่วก็ได้ ถึงเวลาก็โกหกว่าถอดได้แล้ว หลอกให้ผมตายใจ กว่าจะรู้ว่าคุณยังถอดแหวนออกไม่ได้ก็คงเป็นตอนที่ผมเป็นผีแล้วกลับมาหักคอคุณ !“

“โอ๊ยคุณนี่ !” โดยองโวยขึ้นบ้าง “ผมรับปากแล้วก็คือรับปาก ผมไม่พูดพล่อย ๆ เอาชื่อเสียงบริษัทมาเสี่ยงเพราะแหวนวงเดียวหรอกน่า”

“คุณจะหาว่าแหวนวงนี้มันไร้ค่าราคาถูกงั้นเหรอ !?“ 

เอาเข้าไป เซ้นซิทีฟมันทุกคำเลยโว้ยยยยยยย โดยองนับหนึ่งถึงร้อย ก้มหัวหนึ่งครั้งอย่างนอบน้อม เงยหน้าส่งยิ้มราบเรียบด้วยดวงตาใสซื่อจริงใจ ก่อนย้ำเป็นคำสุดท้ายว่า 

“ถ้าอย่างนั้น เอามือถือคุณมานี่ ผมจะลงแอปพลิเคชั่นสำหรับให้คุณเปิดกล้องวงจรปิดที่บ้านผมดู ว่าผมน่ะ กลับไปหาวิธีถอดแหวนให้คุณจริง ๆ !”

...

#เอี่ยวไถ่โดเตนล์