มันก็นานมากเหมือนกันที่ไม่ได้จรดคำพูด เสริมเล่าสลักประโยค กลั่นกรองความรู้สึกลงให้ใครได้อ่าน

หรือแม้กระทั่งเวลาก็แทบจะไม่มี จนต้องถามว่า ขณะนี้เราเป็นอย่างไรกันแน่ในแต่ละวัน.

แต่ทุกคนเคยได้ยินไหมกับเนื้อเพลงอันคุ้นหูว่า A whole new world, Let me open your eyes

สำหรับเราแล้วก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งที่เกิดนี้ใช่เรียกว่า "รัก" หรือไม่ อาจจะเป็นแค่ความพึงพอใจ

หรือหลงเป็นชั่วคราว แต่มันอาจจะเป็นทั้งสองอย่าง และอยู่ในจุดที่ไม่ว่าอย่างไร ก็คงเป็นไปไม่ได้.

ต่อให้พยายามมากแค่ไหน ถึงกระนั้นจึงทำได้แค่เป็นเพื่อนชวนคุย หรือ คนที่มีความชอบตรงกัน 

ใส่ใจกัน และเป็นที่เราชอบฟังเขาเล่ามากกว่าตัวเองจะพูดอะไรบ้าบอ ติ๊งต๊องออกไป 

แต่มันก็จะยากขึ้นไปอีก เมื่อเขาคนนั้นพูดไม่ค่อยเก่งเสียด้วย พออยู่กับคนที่พูดไรเรื่อยเปื่อยแบบเรา

มันเป็นความท้อในบางครา ถึงกระนั้นคำพูดของเขาก็คอยช่วยปลอบประโลมให้ความสุขกับเรา

มาโดยตลอด เป็นความสบายใจ มุกแสนแป้ก เสียงเดินที่ลงน้ำหนักแบบขอไปที มันนึกขำไม่หยุด 

จนเรานึกสงสัยว่า 'ยังมีผู้ชายนิสัยแบบนี้บนโลกที่เข้าใจเราด้วยหรือ' 

'ทำไมเราไม่เจอเขาให้เร็วกว่านี้นะ' แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ให้เราได้อยู่ตรงนี้นานๆ

เขาไม่ใช่คนที่โดดเด่นมาก แต่ตัวเขาสูงมองเห็นได้ชัด ท่าทางอ๋องๆ ทรงผมยุ่ง 

ง่วงนอนตลอดเวลา มึนๆเด๋อๆ ไม่รู้ว่าเพราะโลกกลมหรืออย่างไร เราถึงได้มาทำงานร่วมกัน 

เขาทำให้นึกถึงใครบางคนที่เราลืมไปพอสมควร แม้เขาจะเหมือนกัน 

แต่มันก็แตกต่าง นิสัยเขาอบอุ่น และจริงใจ เขาเป็นคนเก่งและฉลาด

เรื่องที่เขาพูด แทบไม่เคยได้รู้มาก่อน วิชาการจ๋ามาก คำพูดมาจากต่างดาวไหมนะ?

ถึงกระนั้นเราชอบฟังมันไม่เบื่อ เขาอ่อนโยน ถามไถ่ แม้จะแสดงไม่เก่ง แต่เขาเป็นคนที่ดีมาก

เรายังจะเฝ้าคอยและดูโลกผ่านสายตาที่เขาอยู่ตรงนี้ต่อไป

เราอาจทำไรมากกว่านี้ไม่ได้ แต่เรายังจะเป็นคนที่เป็นห่วงเขาเสมอจากใจ

คอยช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ อยากคุยกันให้บ่อยกว่านี้ แต่ทำได้แค่นี้.

เราดีใจนะที่ได้รู้จักเขา.