"คนหนึ่งคนนั้น ที่ยังเก็บไว้ในกล่องสมบัติเก่าๆ
เมื่อไหร่ที่ขุดขึ้นมา มันคือสิ่งที่ล้ำค่ากว่าเงินตรา
มนต์ขลังของโชคชะตาที่ได้รู้จักกัน ☼" - แค่อยากกล่าว
You have been noticed me sometimes
Gimme little attention
but haven't tried to approach
then I am okay at moments
I understand
When I see your timeline show up
I smile and wonder how are you?
sending praying to god
I wish we could talk
I haven't get too close for your sake
I miss you I can't say it
. .I want to know about you so much. .
เขาว่ากันว่า การคิดถึงใครสักคน มันทรมานกว่าที่คุณคิด
มันจะโผล่มาเป็นช่วงๆและบีบรัดหัวใจ อกข้างซ้ายแน่นกว่าปกติ น้ำตาซึม
เพราะคุณแตะต้องไม่ได้ ถามไม่ได้ จะทักไปสุ่มสี่สุ่มห้าพูดตามอำเภอใจไม่ได้
มีอะไรมากมายที่นึกถึงคนนั้นมากขนาดไหนก็คุยไม่ได้ สิ่งเดียวที่เยียวยา
คือ ความทรงจำในอดีตที่มีร่วมกัน ความรู้สึกดีดีที่เคยมอบให้ แม้จะดูริบหรี่
จางอยู่ในสายลม หยิบดูไดอารี่ที่บันทึกเกี่ยวกับเขา รูปถ่าย แทบจะลบออกไปหมด
'ตลกดีเหมือนกันนะ รู้ทั้งรู้เขาคงไม่อยากติดต่อมา'
ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆตัวเราถึงอยากเขียนระบายอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเขาขึ้นมา
อาจจะเป็นเกมจีบหนุ่มที่เล่นในช่วงนี้ เจอคาแรคเตอร์ที่คล้ายเขากระมัง
หัวแข็ง อธิบายไรยุ่งยาก เพอร์เฟคแมน ทำเป็นดุปากจัดไปงั้น
ที่แท้เนื้อในใจดีอ่อนโยน มุ่งมั่นในฝันตัวเองขนาดไหน
แต่นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนหลังจบ เขาคงก้าวไปทำไรใหม่ๆ เจอคนใหม่ๆ
คงไม่ใช่คนขี้เหงาคนเดิมอีกแล้ว มันมีแต่เราที่รู้สึกนึกถึงเรื่อยมา
ขอบคุณนะ เราก็สบายดี แม้จะไม่เคยถาม
ขอบคุณนะ ที่ยังมาดูเรื่องราวเราบ้าง แม้น้อยนิด
ขอบคุณนะ ที่ยังอ่านข้อความ แม้ไรการตอบกลับ
ขอบคุณที่ให้ได้ตอบคำถามเล่น ก็ยังเป็นเพื่อนกัน
ยินดีในหลายความหมาย แม้ห่างไกล. .
Since that day , neither of me changing
I will be sucessful in the future and worth to
improve who I am
Dear 20.9.13
Date of Diary : 02/07/2021 ( ͡ᵔ ͜ʖ ͡ᵔ)
< till our eyes meet again >
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in