7 เล่มจบ

*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          ลัดคิว แบบนี้มันต้องลัดคิว แฟนนิยายหวายซ่างอย่างเราเป็นรีบลัดคิวด่วนๆ

          เรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกคือ อาชญากรรมรักในม่านเมฆ คือหนึ่งในนิยายที่ทำให้เราเข้าวงการนิยายวายอย่างเต็มตัว โดนตกเพราะปก พอได้อ่านก็โดนตกเพราะพล็อต การเขียน และตัวละคร ไปอ่านนิยายหวายซ่างเรื่องอื่นๆ ก็ชอบนะ แต่ก็จะมีจุดที่ไม่ชอบและจุดที่เอ๊ะๆ อยู่มากมาย แต่เซ็ตพั่วอวิ๋นและทุนไห่นี่ยกให้เป็นข้อยกเว้นจริงๆ

          เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อ อู๋อวี๋ ตำรวจหนุ่มหน้าตาดีถูกใช้เส้นสายจากเบื้องบนจับยัดเข้ามาประจำทีมสืบสวนอาชญากรรม เขาใช้ชีวิตเลื่อนลอยไปวันๆ เข้าออกงานตรงเวลา ไม่มีปากเสียง ท่าทางว่าง่าย ใครขอเปลี่ยวเวรด้วยก็ให้ตลอด และแน่นอนว่าไม่เคยมีผลงานให้กล่าวถึง

          นิสัยและหน้าตาของเขาทำให้เป็นที่ชื่นชอบของหลายคน แต่กลับตกเป็นที่เพ่งเล็งของหัวหน้าแผนกสุดเข้มงวดอย่าง ปู้ฉงหัว ผู้มีนิสัยเถรตรงจนคนทั้งสถานีตำรวจต่างเกรงกลัว หัวหน้าปู้พยายามจะเตะไอ้พวกชอบใช้เส้นสายปีนบันไดไต่ดาวพรรค์นี้ออกไปจากทีม แต่พอดีเกิดคดีหัวกะโหลกปริศนาสังหารเด็กสาวขึ้นมาก่อน นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของคีใหญ่ที่ลุกลามบานปลาย กับความใกล้ชิดที่ทำให้หัวหน้าปู้ได้เห็นตัวตนอีกด้านที่ซุกซ่อนไว้ของอู๋อวี๋ เกิดเป็นความใส่ใจที่ยากจะอธิบายต่อลูกน้องไม่เอาไหนคนนี้ โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่ทันได้รู้ตัว

          ...Damn พล็อตแบบนี้แหละสเป็คเลย คือเราอ่านม่านฮวามาก่อนแล้วล่ะ เนื้อหานำหน้านิยายแปลไทยทั้งสองเล่มไปพอสมควร เลยรู้ว่าอะไรเป็นอะไรบ้าง แต่ความแตกต่างคือนิยายมันมีพาร์ทบรรยายมากกว่า เข้าใจอะไรได้มากขึ้น และม่านฮวาก็มีบางซีนเล็กๆ ที่ตัดออกไป มันทำให้เราเข้าใจตัวละครและเห็นในมุมมองที่กว้างขึ้นกว่าเดิม

          คดีในเรื่องทั้งสองเล่มยังคงเป็นคดีใหญ่คดีเดียว แนะนำว่าให้อ่านรวบไปเลยทีเดียวเพราะตัวละครเยอะและเนื้อหามาก ถ้าอ่านแบบหยุดๆ วางๆ อาจจะลืมได้ว่าใครเป็นใคร คดีแรกเกี่ยวกับพวกลัทธิบางอย่างที่ใช้เด็กสาวมากระทำเรื่องอย่างว่า เนื้อหาเน้นๆ แต่สนุกมาก ซึ่งในการสืบสวนตามหาผู้ร้ายมันก็จะแทรกเรื่องราวของตัวละครหลักทั้งสองมาด้วย ทั้งเหตุการณ์ที่โหดร้ายในวัยเยาว์ของหัวหน้าปู้ และสิบกว่าปีที่ดำมืดของอู๋อวี๋

          หัวหน้าปู้รังเกียจอู๋อวี๋แค่ช่วงแรกๆ (ไม่กี่ตอนเท่านั้น) ทำตึงแหละ แต่พอหลังจากรู้สึกได้ว่าไอ้เด็กคนนี้มันมีอะไรแปลกๆ น่าดึงดูด จากนั้นก็กลายเป็นคอยมองเขาตลอด เข้ามาวุ่นวาย (จัดการ) กับไลฟ์สไตล์เรื่อยเฉื่อยของอู๋อวี๋มากขึ้น พร้อมกันนั้นก็ได้เรียนรู้ว่าแท้จริงแล้วอู๋อวี๋คือใคร ทำไมถึงสามารถใช้เส้นสายยัดเข้ามาในกรมตำรวจได้ และบาดแผลที่อู๋อวี๋ซ่อนไว้มันใหญ่กว่าที่คาด (แนะนำให้อ่าน TW ประจำเล่ม เพราะ mental health หนักหนาพอควร การบรรยายสภาพศพก็เช่นกัน)

          หัวหน้าปู้ดูแลอู๋อวี๋ดีมากกกกก ชงนมให้ แกะก้างปลาให้ ซื้อซาลาเปาให้ ปลอบโยนเค้าตอนแพนิกก็ได้อีกแน่ะ เรียกว่า overprotective เหมือนอีตาเหยียนเสียจากพั่วอวิ๋นเลยแต่แค่ดูเป็นคนดีกว่า (เอ๊ะ) หัวหน้าปู้จะดุๆ จริงจัง คำพูดคำจาแบบคนดีอ่ะ ในขณะที่เหยียนเสียมันดูเป็นคนชั่ว 55555

          ส่วนฝั่งนายเอกอาจารย์หวายซ่างก็ทรงคล้ายๆ กัน คือมีเรื่องหนักหนาเกิดขึ้นกับเจ้าตัว ค่อนข้างมีปัญหาทางสภาพจิตใจ เรียกว่าน่าสงสารและโคตรทรมาน อู๋อวี๋เองนี่ดีเพรสมาก แค่สองเล่มแรกน้องก็น่วมไปทั้งตัวแล้ว ยังเหลืออีกห้าเล่ม คนอ่านไม่อยากจะคิด *กอดเข่าน้ำตาริน*

          เนื้อเรื่องโดยรวมค่อนข้างเครียด แต่มันก็มีมุมตลกจากตัวละครทั้งหลายในเรื่องแทรกมา บรรยากาศในการทำงานดี เราชอบที่มันมีซีนเล็กๆ ที่อู๋อวี๋กับเด็กในทีมนิติเวชถูกสั่งให้หันหน้าเข้ากำแพงเขียนหนังสือสารภาพผิดเพราะแหกกฏความเชื่อกันสองคน แบบนึกภาพตามแล้วน่ารักมาก กุมใจสุด และสไตล์การเขียนของอาจารย์ก็ยังถูกใจเราเหมือนเดิม เราชอบการบรรยายของเค้า มันละเมียดมากและงดงามมาก เราคิดว่าหวายซ่างเป็นหนึ่งในนักเขียนที่เขียนพาร์ทบรรยายได้ดีจริงๆ

          ส่วนตัวอ่านได้เร็ว เฉลี่ยวันละเล่มนั่นแหละ และตอนท้ายไม่ได้ค้างมากนักแต่คดียังไม่จบ ดังนั้นเลยแอบคิดว่ากว่าเล่ม 3 จะมาไอ้เราจะลืมตัวละครไปก่อนมั้ยนะ แต่ยังไงก็ตาม มันสมมงมาก กดให้ห้าดาวแบบไม่ต้องคิด เป็นนิยายที่อยากให้สายนิยายสืบสวนบวกปมดาร์กๆ ได้อ่านกัน ไม่จำเป็นต้องอ่านพั่วอวิ๋นก่อนก็เข้าใจ แต่ส่วนตัวก็อยากให้อ่านนะเพราะมันดีอิ๊บอ๋ายเลยคุณ