He never told anyone. The secret lies with him.
      There were times when Gabriel’s heart ache horribly he felt like dying.
      How peaceful would it be to no longer feel pain at all? It would be nice just to overdose this body with sleeping pills or anything more dangerous. Sleep for all eternity sounded appealing to him from times to times.
      The only thing keeping his sanity under check is the thought of his parents.
      What would Father do if he find his youngest son laid unmoving? Would he shed tears?          Probably not since men in his family were taught not to cry. Tears are for the weak. Yet by keeping tears away from public’s eyes, Father would never acknowledge to pool of tremendous sorrow in his son’s hollow sell that once stored a heart so pure.
      Gabriel had no idea how long could he take to bear it all and bring himself together eventually.
      The love of his life was gone, leaving gigantic unhealed scars all over his mind. His mental health could never truly recovered.
      He was a dim-witted boy back then. Too brainless and careless.
      That evil took everything from him and created a monster where an innocent boy had been,
      Learning later that ‘he’ advanced him on purpose at the start demolished all bonds and trust they had built. All those beautiful memories gone in just a heartbeat.
      No more the old Gabriel. No more the lost lamb, helpless and guileless.
      This is the reason. This is the truth.
      Waking up in that Ricci guy’s room awoke his nightmare. He promised himself long ago not to get involve with a man ever again. But look what happened after alcohol took control of his consciousness.
      Ricci tried calling him several times. No doubt, he never picked up. All he did was wait, wait until the sound cut off.
      A few days later, Ricci seemed to give up.
     Good. Good for them both.
     He finally constructed a wall so massively thick, it would not fail to divide them forever.
     A wall will do its duty, he was confident about it.
     A great divide for the unpredictable, unacceptable feelings.
    Yet in Gabriel’s hollow heart, he felt something had changed and that would do no good to him.
     Such a beautiful torment.
     A wall, a great divide, he must not let it fall.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------

      เขาไม่อยากตกหลุมรักใครสักคน
      หรือถ้าจะพูดให้ชี้ชัดไปกว่านั้นล่ะก็ เขาไม่เคยคิดอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์เป็นอย่างอื่น
      หัวใจของเขาแหลกสลาย ปริแยกและถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับพัน กระจัดกระจายไปทั่วราวกับหมู่ดาวในห้วงอวกาศลึกล้ำ
      หมู่ดาวงั้นเหรอ เอาจริงดิ กล้าดียังไงถึงได้เอาของไร้ประโยชน์ สุดแสนจะไร้ค่าไปเปรียบกับสิ่งที่มหัศจรรย์และตื่นตาตื่นใจอย่างดวงดาวได้
     ไม่ หัวใจของเขาไม่มีค่ามากไปกว่าแค่ผงธุลีที่ล่องลอยไร้จุดหมายไปตามแต่กระแสลมจะนำพา
      เกเบรียลเรียกตนเองว่าคน ‘ไร้ใจ’
      ไม่ใช่ไม่มีหัวใจ แน่ล่ะ ผู้คนติดภาพด้านลบของคำว่าไม่มีหัวใจแถมยังมีผลเชิงลบทางจิตวิทยาต่อผู้ฟังอีกต่างหาก ไม่ใช่คนไม่มีหัวใจ แต่เป็นคนไร้ใจ
      เห็นไหม ต่างกันคนละขั้วเชียว
      เขาคิดว่าเขาไม่เป็นไรแล้ว คิดว่าตัวเองควบคุมทุกอย่างไว้ได้ แต่จู่ๆ จักรวรรดิแห่งความฝันของเขาก็พังทลายลงตรงหน้า ถูกทำให้ย่อยยับด้วยน้ำมือของคนที่เขารัก
     เขาช่างโง่งมเหลือเกินที่ปล่อยให้ตัวเองตกหลุมรัก ‘เขา’
     เกเบรียลผ่อนลมหายใจออก ก้มลงมองยังแหวนเงินที่เขาสวมติดมือมานานเสียจนเขาจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่
     สิ่งเดียวที่เขาแน่ใจก็คือแหวนนี้เป็นของขวัญ ของขวัญจาก ‘เขา’
     ความลับมืดดำอนธกาลที่สุดอีกอย่างที่เขาพยายามอย่างมากที่จะปิดซ่อนมันไว้
     ครั้งหนึ่งและเพียงครั้งเดียวเท่านั้น เขาเคยมีคนรักเป็นผู้ชาย
     เขาไม่ได้บอกใคร ความลับนี้มีเพียงเขาที่รู้
     มีหลายครั้งที่หัวใจของเกเบรียลเจ็บปวดแสนสาหัสเสียจนเขารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
จะสงบสักแค่ไหนกันนะถ้าไม่ต้องรู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ อีกต่อไป คงจะดีถ้าเขาจะกรอกยานอนหลับหรืออะไรที่อันตรายกว่านั้นลงสู่ร่างนี้จนเกินขนาด การหลับใหลไปตลอดกาลฟังดูเย้ายวนสำหรับเขาอยู่เรื่อยมา
     สิ่งเดียวที่เหนี่ยงรั้งสติของเขาเอาไว้ก็คือความคิดเรื่องพ่อกับแม่
     พ่อจะทำอย่างไรนะ ถ้าเขามาเจอร่างลูกชายคนเล็กนอนนิ่งไม่ไหวติง พ่อจะร้องไห้รึเปล่า คงไม่หรอกเพราะผู้ชายในตระกูลนี้ถูกสั่งสอนมาว่าห้ามร้องไห้ น้ำตาเป็นของคนอ่อนแอ แต่พ่อคงมีวันรับรู้ถึงบ่อแห่งความโศกระทมภายในเปลือกกลวงเปล่าที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ตั้งของหัวใจของลูกชายพ่อจากการเก็บซ่อนน้ำตาให้พ้นหูพ้นตาคนนอกนั้นหรอก
     เกเบรียลไม่รู้ว่าเขาจะทนแบกรับเรื่องนี้ได้อีกนานแค่ไหน และจะกลับมายืนหยัดได้อีกครั้งในท้ายที่สุดหรือไม่
     คนที่เขารักสุดหัวใจได้จากไปแล้ว ทิ้งรอยแผลเป็นมหึมาที่ไม่มีวันจางหายมากมายไว้ในใจเขา สุขภาพจิตของเขาไม่มีวันจะกลับฟื้นตัวเหมือนเช่นที่เคยเป็นมาได้อีก
     ตอนนั้นเขายังเป็นแค่เด็กหนุ่มโง่เขลาเบาปัญญา ไร้สมองและไม่ระมัดระวังตัว
     ปิศาจได้พรากทุกอย่างไปจากเขาและสร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมาแทนที่เด็กหนุ่มใสซื่อคนนั้น
     การได้รู้ว่า ‘เขา’ เข้าหาเขาเพราะมีจุดประสงค์เคลือบแฝงตั้งแต่แรกทำลายทุกเยื่อใยและความเชื่อใจที่พวกเขาร่วมสร้างมาด้วยกัน ความทรงจำงดงามทั้งหมดที่มีหายวับไปเพียงชั่วหัวใจเต้น
     ไม่มีเกเบรียลคนเก่าอีกแล้ว ไม่มีลูกแกะหลงทางที่อ่อนแอและไร้มลทินอีกต่อไป
     นี่คือเหตุผล นี่คือความเป็นจริง
     การลืมตาตื่นขึ้นในห้องของไอ้หนุ่มริคกี้นั่นปลุกชีพฝันร้ายของเขาขึ้นมา เขาสัญญากับตัวเองเมื่อนานมาแล้วว่าจะไม่ข้องเกี่ยงกับผู้ชายคนไหนอีกตลอดไป แต่ดูสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากแอลกอฮอลเข้าควบคุมสติสัมปชัญญะของเขาสิ
     ริคกี้พยายามโทรหาเขาหลายครั้ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาไม่รับสักสาย เขาทำเพียงแค่รอ รอจนกว่าเสียงเรียกเข้าจะดับไปเอง
     หลังจากนั้นไม่กี่วัน ริคกี้ก็ดูจะถอดใจ
     ดี ดีแล้วสำหรับพวกเขาทั้งคู่
     เขาได้สร้างกำแพงขึ้นในที่สุด กำแพงที่หนาแสนหนา มันจะยืนหยัดขวางกั้นพวกเขาไปตลอด
     กำแพงจะทำหน้าที่ของมัน เขามั่นใจอย่างนั้น
     สิ่งกั้นขวางอันยิ่งใหญ่จากความรู้สึกที่คาดเดาไม่ได้และไม่อาจยอมรับได้
     ทว่า ในหัวใจกลวงเปล่าของเกเบรียลนั้น เขารู้สึกได้ว่าบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้วและมันจะไม่ส่งผลดีต่อเขา
     ช่างเป็นความร้าวรานที่แสนงดงาม
     กำแพง สิ่งขวางกั้นสำคัญ เขาต้องไม่ยอมให้มันพังทลายลง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนสองมาพร้อมคำแปล ถ้าว่างและมีโอกาสก็จะมีเขียนอีกนะคะ ^ ^