ทุกคนเคยคุยกับความเศร้ามั้ยคะ? ช่วงนี้เราคุยกับความเศร้าค่ะ มันประมาณว่าทำความเข้าใจ ศึกษา วิเคราะห์ ความเศร้าของตัวเอง และอาจจะรวมถึงความรู้สึกทั้งหมดด้วย เรารู้สึกหมดพลังค่ะ โดยปกติแล้วเราเป็นคนที่ค่อนข้างติดเพื่อนมากๆ เราชอบที่จะทำให้คนรอบข้างยิ้ม มีความสุข หัวเราะไปกับเรา เราไม่ชอบความเครียดค่ะ เครียดได้แปปๆก็หาย แต่ช่วงนี้เราไม่ได้เจอเพื่อนเลย ถึงจะเรียนออนไลน์หรือได้คุยกับเพื่อนบ้าง แต่มันไม่เหมือนอยู่ที่โรงเรียนนี่นา เรารู้สึกเหมือนเราไม่ได้ทำให้ใครยิ้มเลย และไม่มีใครทำให้เรายิ้มเลย เราเหงามากๆ รู็สึกโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใครสนใจ และไม่รู้จะสนใจใคร หมดพลังงานที่จะทักคนนู้นคนนี้ทางอินเตอร์เน็ต เราไม่รู้มีใครคิดเหมือนเรามั้ย แต่การคุยกันทางอินเตอร์เน็ต มันใช้เอนเนอจี้เยอะมากๆเลย ทั้งสายตา นิ้วในการพิม และยังคิดเรื่องต่างๆอีก แล้วช่วงนี้ เรามักจะเจอหรืออ่านข่าวที่ค่อนข้างไปในแง่ลบ ซึ่งเราเลือกที่จะไม่อ่านได้ แต่เราก็ไม่อยากที่จะเมินเฉยต่อปัญหาบ้านเมือง ก็เลยวนลูปไปเจอเรื่องเครียดอยู่ดี เราจะไม่ถามทุกคนหรอกว่าควรทำไงดี เพราะเราก็รู็คำตอบนั้นดี แต่เราทำไม่ได้ค่ะ เราเลยเลือกที่จะระบายปัญหาของเราออกมา ถึงจะไม่มีใครอ่านก็ตาม อย่างน้อยก็ได้ระบายให้อากาศ โน็ตบุ๊ค หรือ คนที่ผ่านมาเจอ ได้ฟัง จริงๆเรื่องมันไม่ได้มีแค่นี้หรอกค่ะ แต่เราหมดพลังงานที่จะเล่าแล้วเหมือนกัน ตอนนี้พยายามฝืนที่จะเล่ามากๆ มันเหนื่อยสุดๆเลยค่ะ วันนี้เราจะงดโซเชียล แล้วนอนเร็วค่ะ หวังว่าเราจะนอนหลับลง ขอให้พรุ่งนี้ตื่นมาแล้วเจอวันที่ดี ไม่ปวดหัว ไม่ปวดหลัง ไม่เจอเรื่องเครียดไม่คิดมาก เราอยากมีความสุขบ้าง หรือ เจอกับ Normal Day ก็ได้ ทุกวันนี้เจอแต่ Sad Day ซึมเดย์ เหงาไม่ไหวแล้วค่ะ