จากนั้นเป็นเวลาร่วมเดือนที่เธอเเละเราทำความรู้จักกัน
"เรายังรู้จักกันไม่พอเลย ต้องคุยกันไปเรื่อยๆก่อนเดี๋ยวก็รู้จักกันมากขึ้นเอง"
โอเค ประโยคนี้เป็นยาให้ความหวังเเก่เราชั้นดีเลยล่ะ
เธอเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุขเเต่เป็นความสุขเเบบสุขไม่สุด
เธอทำเหมือนว่าเราพอจะมีหวังในความสัมพันธ์เเบบก้ำกึ่งอยู่บ้าง
เธอทำเหมือนว่าเราพอจะเป็นคนเเรกที่เธอนึกถึง
เเต่ทั้งหมดนั้นมันไม่ใช่เลยสักอย่าง..
ทั้งหมดนั้นเธอจะเรียกสถานะนี้ว่าอะไร คนคุยหรือคนเเก้เหงา?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in