วันนี้คือวันครบรอบหนึ่งปีที่โลกได้สูญเสียหนึ่งในบุคคลสำคัญ หรืออย่างน้อยเขาคือคนที่สำคัญมากสำหรับฉัน และมั่นใจว่ามีความสำคัญกับใครอีกหลายคน

                         หลายครั้งความรักที่ยิ่งใหญ่ก็เริ่มต้นจากจุดเล็กๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่เราไม่คาดคิด แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะสามารถฟังเพลงร็อคได้โดยไม่รู้สึกหนวกหู 

                         ในทุกครั้งเมื่อถูกถามถึงวงดนตรีหรือเพลงโปรด ฉันไม่เคยลังเลที่จะบอกทุกคนว่า "linkin park" ถึงเวลาจะเปลี่ยนไป ใจบางคนจะบอกให้เลิกฟัง มีนักร้องใหม่ๆเกิดขึ้นมากมายนับไม่ถ้วน แต่ฉันไม่เคยหยุดที่จะกดเล่นเพลงของวงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนร้องตามได้โดยไม่ต้องเปิดเนื้อเพลง

                         บางคนคงมองว่าเพลงก็เป็นแค่เพลง เชสเตอร์ก็เป็นแค่นักร้องอีกคนท่ามกลางนักร้องมากมาย บนท้องฟ้ายังมีดวงดาวอีกนับล้านที่เปล่งแสง ทำไมต้องให้ความสนใจมากขนาดนั้น? แต่ปราศจากเพลงของเขา ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองจะสามารถเติบโตขึ้นมาเป็นผู้หญิงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้หรือเปล่า

                         ตอนอายุย้งน้อย ฉันยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์หรือจำกัดปริมาณความเศร้าของตนเองได้ เมื่อครั้งหนึ่งที่ได้เริ่มร้องไห้ก็จะร้องต่อไปอย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุด                

                        ในช่วงเวลาที่ความเสียใจ ความผิดหวัง ความโกรธเข้าครอบงำ ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจมน้ำลึกลงไปเรื่อยๆและไม่มีอะไรจะจับคว้าเอาไว้ได้สักอย่าง มันเป็นอารมณ์ที่หม่นหมองจนไม่อาจจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด ไม่ต้องคิดแม้แต่การจะเล่าให้เพื่อนฟัง แค่จะเปิดปากพูดสักคำฉันยังไม่อยากทำ มันคือเรื่องปกติถ้าคนเราเลือกที่จะปิดกั้นการรับรู้จากทุกสิ่งอย่างเมื่อเสียใจ

                         สิ่งเดียวในตอนนั้นที่ฉันสามารถรับรู้ได้คือเสียงเพลง มีเพียงเสียงของเชสเตอร์เท่านั้นที่สามารถเข้าถีงโสตประสาทการรับรู้ นอกเหนือจากท่วงทำนองของเขา ฉันก็ไม่อาจรับฟังอะไรได้อีกเลย

                        Leave out all the rest เป็นเพลงที่ฉันเปิดทุกครั้งเมื่อเกิดอะไรไม่ดีขึ้น ทั้งๆที่เนื้อร้องก็ไม่ได้ให้กำลังใจคนเศร้าสักเท่าไหร่ แต่ฉันกล้บรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทุกครั้งเมื่อได้ฟัง มันเหมือนกับว่ายังมีอีกคนที่รับรู้ความรู้สึกของเรา เข้าใจโดยไม่ตัดสิน อยู่เคียงข้างแม้ไม่รู้จักกัน เขาทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว และการอยู่กับความเศร้าก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอีกต่อไป เพราะฉันรู้ รู้ว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเสมอ 

                        สิ่งสำคัญที่สุดคือเมื่อทุกอย่างจบลง หัวใจที่ผ่านเรื่องราวเจ็บปวดจะไม่ถูกเปลี่ยนให้แข็งกระด้าง ในทางตรงกันข้าม กลับจะยิ่งเรียนรู้ที่จะอ่อนโยนแม้ในช่วงเวลาแห่งความผิดหวัง และฉันขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้ฉันได้รู้จักเขา

                         แม้ว่าวันนี้Chester benningtonจะได้จากไป แต่สิ่งที่เขาเคยทำจะยังคงอยู่ ไม่มีวันถูกลืม ไม่มีวันจางหาย ท่วงทำนองอันเป็นเอกลักษณ์ได้กลายเป็นตำนาน เป็นแรงบันดาลใจ เป็นความหวังให้แก่ผู้คนยามเมื่อแสงแห่งความหวังได้ดับลง ทุกคนจะได้รับรู้ ว่ายังมีแสงสว่างรออยู่เบื้องหน้าเสมอสำหร้บคนที่เชื่อในความหวัง 

- ???????? ?. ???????