เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Victoria Blogvixtoriagwyneth
- We'll take on the world -




  • Just say the word
    We'll take on the world

    Just say you're hurt
    We'll face the worst



                             ทุกสิ่งทุกอย่างเคยเป็นเรื่องง่ายมากกว่านี้เมื่อครั้งเรายังเป็นวัยเยาว์ การจะลงมือทำอะไรสักอย่างช่างง่ายดายไม่ต่างอะไรกับการพลิกฝ่ามือ เสมือนว่าฉันคือยอดราชันย์ มีโลกทั้งใบสยบอยู่ตรงหน้า และจักรวาลได้หมุนรอบตัวเอง

                             แต่เมื่อเติบโตขึ้น ก้าวเข้ามาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ฉันถึงพึ่งตระหนักได้ว่าแท้จริงแล้ว ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด ฉันก็เป็นแค่เพียงมนุษย์ตัวเล็กคนหนึ่ง 




    นั่นยิ่งทำให้หวนคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆมากขึ้นกว่าเดิม



                             หากจะเปรียบเปรยว่าฉันคือพระราชาผู้มั่งคั่ง รายล้อมไปด้วยขุนนางผู้จงรักภักดีและมีความสามารถไม่เป็นสองรองใครในแผ่นดิน ท้องพระคลังอัดแน่นเต็มไปด้วยเหรียญทอง แผ่นดินอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยพืชพรรณธัญญาหารมากมาย คงไม่ใช่คำพูดที่เกินจริง


                             อาณาจักรของฉันเป็นอาณาจักรเงียบสงบ ไม่ประกาศศึกกับใครก่อน เน้นบริหารทรัพยากรภายใน เปิดประตูเมืองคบค้าสมาคมกับอาณาจักรภายนอกเท่าที่จำเป็น แต่เมื่อไหร่ที่โดนรุกราน ฉันเองก็พร้อมที่จะสู้กลับอย่างคนไม่รู้จักคำว่าแพ้ และกลับมาพร้อมชัยชนะทุกครั้ง


    นั่นล่ะคือคำนิยาม



                             สิ่งหนึ่งที่ฉันภูมิใจมากในชีวิต คือการที่มีมิตรดีๆรายล้อมรอบกาย แม้มีจำนวนไม่มาก แต่ทุกคนล้วนมีความแข็งแกร่ง อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ พร้อมจะเป็นผู้ฟังแต่มีความเป็นผู้นำ นุ่มนวลแต่ปกป้องคนอื่นได้


    ที่สำคัญ
    คือทุกคนล้วนต่างรักฉันจนสุดหัวใจ





    สายสัมพันธ์ของเราเหมือนกระแสน้ำวนไม่รู้จบ
    ไหลไปในทิศทางเดียว
    ยากที่จะแยกออกจากกัน
    ไม่มีวันจบสิ้น
                             

                             ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยการที่ฉันหยิบยื่นความจริงใจให้ พวกเขาก็ให้ความรักกลับมา ฉันจึงตอบแทนความรักอันมีค่าด้วยความรักมากขึ้นไปอีกเป็นหลายเท่าตัว ท้ายที่สุดคือความรักที่ให้ไป ฉันได้รับกลับกลับมาในรูปแบบของมือที่จับกันเอาไว้ในทุกเวลา แม้ในช่วงที่ชีวิตกำลังยืนอยู่หน้าปากเหวก็ตาม



    ขอเพียงแค่เอ่ยปากมาคำเดียว ทุกคนก็จะพร้อมใจออกไปพิชิตโลกทั้งใบเพื่อฉัน
    ขอเพียงแค่เอ่ยปากมาคำเดียว ทุกคนก็จะพร้อมใจเผชิญช่วงเวลาที่เจ็บปวดไปด้วยกัน



    แล้วโลกทั้งใบก็ไม่ได้มีแค่ "ฉัน"
    แต่มันกลายเป็นโลกของ "เรา"





                               เคียงคู่กันมาเนิ่นนานถึงเจ็ดปี กำลังจะย่างเข้าสู่ปีที่แปด ยิ่งเนิ่นนานเท่าไหร่ ความรักของพวกเราก็ยิ่งเหนียวแน่นมากขึ้นเท่านั้น หากแยกกันอยู่ พวกเขาเปรียบเสมือนแม่ทัพยอดฝีมือ หากรวมตัวกัน พวกเราจะเป็นนักรบผู้แข็งแกร่ง อย่าได้สบประมาทแค่เพียงเพราะพวกเราคือเพศหญิงเชียว เพราะเพศหญิงน่ะ มีพลังซ่อนเร้นมากกว่าที่สายตาเห็นรู้ไหม




    Nobody knows you the way that I know you
    Look in my eyes , I'll never desert you




                                  ในบางครั้ง ฉันจะพบหญิงสาวที่เต็มไปด้วยพลังงานบวก มีความคิดสร้างสรรค์ เป็นตัวของตัวเอง มีความสามารถ แต่ทุกอย่างที่กล่าวมาก็มีอันต้องถูกกลบด้วยค่านิยมของสังคมที่ตีกรอบผู้หญิงเอาไว้ว่า 'เธอต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น'  

                                  
                                  ทีละน้อย ทีละน้อย ค่านิยมที่บีบบังคับกดดันทำให้พวกเธอค่อยๆเสียความเป็นตัวของตัวเอง บีบบังคับให้ต้องสวมบทบาทเป็นอีกคนหนึ่งที่สังคมจะยอมรับ นั่นทำให้คนภายนอกไม่รู้จักถึงความสดใสของพวกเธอ


    แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน
    เพราะไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ ฉันจะมองผ่านกรอบสังคมเข้าไปถึงภายในเสมอ

    หน้าที่ที่เราควรจะกระทำต่อตัวเอง 
    คือการแสดงจุดยืนอย่างชัดเจน และไม่ยอมให้ใคร หรืออะไร มาเปลี่ยนเป็นอื่น




    สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับวิคตอเรีย เกว็นเน็ธ


                                  ไม่ใช่ทุกครั้งที่สังคมจะมองฉันอย่างที่ฉันเป็น หลายครั้งที่โดนตัดสินว่าเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ โดยเฉพาะเป็นผู้หญิงเอาแต่ใจ แค่เพียงเพราะฉันสู้ให้ได้ในสิ่งที่เป็นสิทธิ์โดยชอบธรรม แค่เพียงเพราะฉันออกเสียงคัดค้านในเรื่องที่โดนเอาเปรียบ

                                  ในทุกครั้ง ฉันจะเชิดหน้าขึ้นสู้คำเหยียดหยาม ยิ้มให้กับทุกคำตัดสิน ก้าวออกไปจากเซฟโซน สู้จนสุดทางอย่างไม่ยอมแพ้






                             คำพูดของคนอื่นไม่สามารถทำอะไรฉันได้ เพราะฉันรู้ดีว่ายังมีเพื่อนแท้ที่เข้าใจในสิ่งที่ฉันเป็น และแค่นั้นก็เพียงพอที่จะยึดครองทั้งโลกมาเป็นของตัวเอง คำแนะนำที่ดีที่สุดคืออย่าใช้ชีวิตเหมือนเป็นประชาชนคนธรรมดา จงสร้างเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ เขียนลงไปในหน้าหนังสือ และเป็นดั่งราชันย์แห่งขุนเขา ผู้กุมโลกทั้งใบเอาไว้ในฝ่ามือ


                             พ้นขอบกระตูออกไป ยังมีสิ่งอื่นอีกมากมายรอคอยให้เราออกไปพิชิต สังคมที่แตกต่างจะไม่เคยหยุดสร้างความประหลาดใจ ถึงแม้เราจะตัวเล็กแค่ไหนในจักรวาล แต่เราจะตัวใหญ่เสมอเมื่อเราสร้างโลกขึ้นมาด้วยตนเอง ทิ้งปัญหาทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลังและไม่ลังเลที่จะหลงทางให้กับอนาคต


                            จะมีความรู้สึกไหนดีไปกว่าความรู้สึกยามที่สายลมปะทะใบหน้า เราจะร้องเพลงด้วยเสียงเพี้ยนๆดังเท่าไหร่ก็ไม่มีใครสนใจ เหยียบคันเร่งมุ่งไปบนถนนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่ออย่างไม่เกรงกลัว กรีดร้องจนสุดเสียงบนหน้าผา พิชิตอณาจักรแล้วอณาจักรเล่า เพื่อที่ว่าวันหนึ่งเมื่ออายุมากขึ้น คุณจะได้หันหลังกลับมามองอดีต และจะไม่เสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ลงมือทำ



    Our world
    We'll go with you by my side
    The calm, the storm, we'll face it all


    - ???????? ?. ??????? ❤


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in