“อารมณ์ฝันเปรียบดั่งทินกร

ต้องจากรอนจากบ้านไปแสนไกล

เพื่อจะทำความฝันนั้นสำเร็จจงได้

ชีวิตไหวต้องเดินไปตามทางนี้

จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จนั้น

อยู่ที่วันที่เราเดินตามทางที่

ทางแห่งฝันอาจเป็นทางที่ไกลดี

แต่วันนี้เราต้องทำให้สำเร็จจันทร์

ชลธารเคลื่อนที่อย่างช้าๆ

บุหงาลาพนาต้องสินธุ์มิรู้วัน

บุษบกยังตื่นขึ้นเพื่อรับน้ำนั้น

บุษบาพลันรำต้องพระมนต์พราย

หากไม่มีเงินทองแม้นับแสน

เภตราคงไม่แล่นถึงจุดหมาย

เพราะไม่มีเงินทองนำพระพาย

สู่ทางกลายทางฝันให้เป็นจริง

การเรียนหนังสือที่ญี่ปุ่นนั้น

ต้องใช้เงินพลันมากมายมิรู้แสนสิ่ง

และต้องใช้ความตั้งใจอันมากมิ่ง

เพื่อให้ได้สิ่งที่สมปรารถนา

การตั้งใจทำฝันนั้นให้เป็นจริง

แม้ยากยิ่งหากคนนั้นออกนอกลู่มา

คนๆนั้นต้องใช้ใจตั้งใจยิ่งกว่า

ชะลอยว่าฝันนั้นถึงเป็นจริง”

     หากแม้นเพื่อนๆ น้องๆหนูๆหรือพี่ๆทั้งหลายที่อยากรู้ว่า การเรียนมังงะนั้นเป็นแบบไหน เรียนไปเพื่ออะไร แล้วหลังจากเรียนจบแล้ว ต้องไปเรียนต่อที่ไหนต่ออีก ทุกคนลองอ่านหนังสือเล่มนี้เเล้วจะมีคำตอบให้ค่ะ

      การที่จะเข้าไปเรียนหนังสือม.ปลายที่ประเทศญี่ปุ่นได้ ก็ค่อนข้างลำบากพอสมควร และการเรียนที่ญี่ปุ่นนั้น ทำให้เราเห็นถึงความแตกต่างของประเทศไทย เพราะเป็นการเรียนที่เน้นนำไปปฏิบัติหรือใช้ได้จริงๆในชีวิตประจำวัน ไม่ว่า จะพาออกนอกสถานที่ และพาไปต่างประเทศ เพื่อศึกษาเกี่ยวกับศิลปะอันหลากหลาย และเพื่อให้นักเรียนได้ศึกษาถึงการใช้สี วางโครงเรื่อง ประกวด รวมถึงอุปสรรคทั้งหลายที่ต้องเผชิญด้วยใจที่เป็นกลาง และใช้ความตั้งใจมั่นในการผ่านอุปสรรคเหล่านั้น

     เราคิดว่า การที่น้องหมอกเรียนจบได้นั้น เพราะว่า ความเอาใจใส่ ความตั้งใจ และความเข้าใจในสิ่งที่คนๆหนึ่งต้องการทำความฝันให้เป็นจริง เพราะหลายคนเมื่อขาดสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้ไม่สำเร็จก็ย่อมมี

LOOK A BREATHE