เรื่องราวของเทวดาประจำศาลแห่งหนึ่ง ต้องมาทำหน้าที่เป็นเทวดาจำเป็นที่ต้องดูแลศาล บันดาลให้คนเป็นสุข และทำทุกหน้าที่เพื่อบำบัดทุกข์ บำรุงสุขของปวงชน และบังเอิญ เทวดาหน้าขรึมไปเจอกับนางไม้ จนทั้งคู่ได้ช่วยเหลือกัน และเกิดกลายเป็นความรักในที่สุด

“ทฤษฎีผีเสื้อกระพือปลีก คือ

ทฤษฎีที่ว่าด้วย การเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว”

     สรัลเติบโตมาจากปู่ย่าเลี้ยงดูที่จังหวัลนิลบุรี และเรียนหนังสือที่โรงเรียนประจำจังหวัด จนวันหนึ่ง สรัลประสบความสำเร็จในการเรียนทนาย และเมื่อสรัลเรียนจบ สรัลตัดสินใจที่จะกลับมาทำงานที่จังหวัดนิลบุรี วันหนึ่ง สรัลบังเอิญเจอกับโจ เพื่อเก่าที่อันธพาลมาที่จังหวัดนิลบุรี โจตั้งใจมาเพื่อที่จะมาทำถนนตัดผ่าน

“ความจริงในครั้งนี้

คือเรื่องดีที่ดีเสมอศรี

คือการทำคุณงามความดี

และละไว้ที่ไม่ดีตลอดไป”

     แต่การทำถนนตัดผ่านในครั้งนี้ กลับกลายเป็นว่า นายทุน โจกับสงฆ์ปลอมร่วมมือกันที่จะรื้อศาลที่คุณทวดของสรัลทำศาลเจ้าไว้ทิ้ง ดังนั้น สรัลจึงวางแผนให้มีชุมนุม และโจวางแผนให้ดาวเดียว ที่เป็นแฟนของโจและเป็นผู้หญิงที่สรัลชอบมาเป็นนางนกต่อ จนทำให้สรัลตายและสรัลต้องกลายมาเป็นเทวดาจำเป็นเพื่อดูแลศาลที่คุณทวดสร้างนี่เอง

“หลังจากที่ตนเป็นเทวดา

พบว่าเทพธิดาเป็นพี่เลี้ยงนั้น

และเธอตั้งใจสอนให้เข้าใจกัน

และทุกวันจะต้องทำอะไร”

     ในตอนแรกของการที่สรัลเป็นเทวดาจำเป็นนั้น สรัลต้องเรียนรู้จากเทพธิดาพี่เลี้ยงอย่างรัมภา โดยที่รัมภาสอนเรื่องราวหลากหลายให้กับสรัล และสรัลตั้งใจทำทุกวิถีทางที่จะต่อสู้กับโจ สงฆ์ปลอม หมอผี และพวกนายทุนไม่ให้มาทำลายศาลแห่งนี้ได้ 

     วันหนึ่ง สรัลทำพลาด โดยสรัลแปลงตัวไปบอกกับผู้ดูแลศาลคนหนึ่งให้ได้ถูกล็อตเตอร์รี่ แต่ปรากฎว่า สรัลกลับพบว่า “การกระทำในครั้งนี้กลับผิดพลาดอย่างแรง” เพราะคนๆนี้ที่ถูกล็อตเตอร์รี่กลับจะพบเรื่องไม่ดีในอนาคต

“ความจริงของผลบุญแห่งนี้

ผลกรรมที่ส่งผลให้ชีวิตดี

หรือส่งผลกรรมให้ชีวิตไม่ดีที่

อยู่ตรงดีจะทำหรือไม่ทำ”

      สรัลสอบถามรัมภาถึงการแก้ไขสิ่งที่ถูกต้อง แต่รัมภาไม่ได้ช่วยอะไร วันหนึ่ง สรัลบังเอิญเจอกับนางไม้ที่ชื่อว่า “บัวสา” และบัวสาได้ให้ความช่วยเหลือสรัล จนสรัลกับบัวสามีใจให้กัน โดยทั้งคู่พยายามที่จะช่วยกำจัดสงฆ์ปลอมให้โดนจับ โดยที่ไม่ทำให้ใครก็ตามที่เป็นคนดีลำบาก 

     วันหนึ่ง สรัลได้กลับไปยังร่างกายของตัวเอง และสรัลจัดการกับพวกตัวร้ายออกไป  จนสรัลมีชีวิตอายุยืนถึงแปดสิบปี สรัลได้ตายและได้ไปรักกับบัวสา เพราะทั้งสองเฝ้ารอรักที่มีให้กันมาตลอดหลายปี

“ความรักครั้งนี้คือสิ่งใดหนา

หากไม่ใช่วันลาจากกันไป

แต่วันนี้กลับมาแล้วไซร้

ทั้งสองได้รักกันนิจนิรันดร์”

     หนังสือนิยายไทยเล่มนี้เป็นหนังสือใหม่ที่ถูกเขียนโดยแก้วเก้า และยังไม่ทิ้งกลิ่นอายของแก้วเก้าไปเลย เพราะตอนแรก เราเดาผิดว่า “นางเอกคือรัมภา” แต่กลับกลายเป็นว่า “นางเอกคือบัวสา” แต่เล่มนี้ถือว่า “ผิดคลาดตรงที่ว่า บางช่วงก็อืดมาก และบางช่วงเร็วมาก” แล้วพอถึงตอนช่วงจบ ก็ถือว่าตัดจบเร็วมากเกินไป ดังนั้น เนื้อเรื่องเลยขาดความกลมกล่อมของผลงานนี้ไป

“ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน”

     เราอ่านนิยายของแก้วเก้าหลายเล่ม และเราชอบทุกเล่ม แต่เรากลับแอบหวังกับเล่มนี้ไว้มากเกินไป ดังนั้น เราเลยผิดหวังนิดนึง เพราะเราคิดว่า “เล่มนี้จะสนุกและไม่อืดเหมือนวิมานมะพร้าว” แต่กลับกลายเป็นว่า “เรื่องนี้แอบอืดบางช่วงเกินไป” ดังนั้น เราขอบอกเพื่อนๆว่า “ถ้าใครจะหยิบเล่มนี้มาอ่าน เพื่อนๆอย่าหวังมากเกิน เพราะถ้าไม่หวัง ก็ไม่พบความผิดหวังค่ะ”

LOOK A BREATHE