“คนเราจะเลี้ยงเป็ดไว้เป็นสัตว์เลี้ยงได้จริงหรือเปล่า โดยไม่นำเป็ดนั้นมากินเสียก่อน” เรื่องนี้ย่อมเกิดขึ้นได้ เมื่อเรื่องราวเหล่านี้กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างการดำเนินชีวิตกับคนและเป็ดนั้นเป็นอย่างไร หากไม่ใช่ “มีแต่เรื่องราวตลกและคลายเครียดซ่อนอยู่ในเรื่องนั้น”

“เราเป็นเพื่อนกันได้นะ”

     ฉัน (แม่บ้านเป็ดหรือนักเขียน) และรุ่นน้องถูกบริษัทไล่ออก ขณะนั้นเอง ทั้งสองเห็นเจ้าเป็ดสองตัวอยู่แถวข้างถนน ทั้งสองตัดสินใจไปช่วยเป็ด และทั้งสองพาเป็ดไปหาหมอ ก่อนที่ทั้งสองตัดสินใจนำเป็ดไปเลี้ยง และเป็ดตัวที่รุ่นน้องนำไปเลี้ยงได้ตายไป แต่เป็ดที่ฉันเลี้ยงยังไม่ตาย 

“หากชีวิตวันนี้ช่างมืดมน

และสุดจนปัญญามากหนา

เพราะวันนี้ถูกไล่ออกมา

ต้องอยู่ลาจนเจออะไร”

      ฉันตัดสินใจนำเป็ดกลับไปเลี้ยงที่บ้านที่ชนบทอันไกล และฉันพยายามจะค้นหาวิธีเลี้ยงเป็ดมากมาย ขณะที่ฉันเลี้ยงเป็ดอยู่นั้น ครอบครัวของฉันรักเป็ดตัวนี้มาก และเพื่อนสนิทพยายามจะช่วยเลี้ยงเป็ดด้วย โดยเพื่อนสนิทพาหมาที่ตัวเองเลี้ยงมาเล่นกับเป็ดด้วย

“เมื่อเจอเป็ดชีวีเปลี่ยนไป

ชีวิตได้ดีขึ้นมากขนาดนี้

เจ้าเป็ดเป็นเพื่อนที่แสนดี

และน่ารักนี่ตลอดไป”

     วันหนึ่ง ปู่ที่เป็นนักบวชโทรศัพท์ไปขอร้องให้ทุกคนสวดมนต์ที่บ้าน เพราะสถานการณ์โควิด แต่คนหลายคนไม่ยอม ดังนั้น ปู่จึงยอมจัดงาน เเละปู่จะได้นำเป็ดมาโชว์ไปในตัว หลังจากนั้น ฉันพาคุณครูเป็ด (คือคุณเป็ด) มาสอนเป็ดที่บ้านฉัน และทั้งคู่สนิทกัน จนฉันตัดสินใจเลี้ยงคุณครูเป็ดด้วย และคุณครูเป็ดให้ไข่ตอบแทนไว้เพื่อขายในที่สุด

“เป็ดมีเพื่อนที่ดีมากมาย

และหลากหลายสายพันธุ์นี้

ไม่ว่าจะเป็ดหรือหมาที่ดี

เพื่อนสองนี้คือเพื่อนสนิทเอย”

     หนังสือเล่มนี้อ่านไป ขำไป และตลกมากๆด้วย คือ คุณแม่บ้านเป็ด (นักเขียน) จะมีเรื่องราวและเรื่องเล่าที่ชวนขำและชวนตลก ขำกลิ้งตลอดเวลา จนแอบเขินเวลาอ่านข้างนอกไป และขำอยู่คนเดียว แต่เราอดขำกับความน่ารักระหว่างคนกับเป็ดไม่ได้จริง และเราเชื่อเลยว่า “เป็ดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเจ้าของ” จริงๆ เพราะถ้าไม่มีเป็ด คงไม่มีหนังสือเล่มนี้คลอดออกมาแน่ๆ และเราชอบตอนที่เป็ดมองมด แล้วไม่ไล่จิกกิน ซึ่งทำให้เราเห็นถึงความเกื้อกูลกันระหว่างสัตว์ว่า “สัตว์ยังรู้จักเมตตาต่อกัน แล้วมนุษย์เล่า ควรเมตตาต่อกันไหม” นี้ก็คือการตั้งคำถามที่รอคำตอบจากมนุษย์ทั้งหลาย

“ชีวิตวันหนึ่งของเป็ดไม่ต่างจากคน”

      เราอยากจะแนะนำหนังสือเล่มนี้มากๆค่ะ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีที่สุดมากเล่มหนึ่ง และเป็นเล่มขึ้นหิ้งที่หนึ่งในใจค่ะ เพราะเนื้อหาสนุก น่ารัก ขบขัน คลายเครียด และทำให้เราเห็นถึงคุณค่าของการเลี้ยงเป็ดว่า “การเลี้ยงเป็ดหนึ่งตัวนั้นไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากจนเกินไป” และทำให้เห็นถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงของเจ้าของเลี้ยงที่ไม่ยอมใส่เสื้อขนเป็ดเพราะสงสารเป็ด เป็นต้น การเลี้ยงสัตว์เลี้ยงช่วยให้มีความเมตตาและปราณีมากขึ้น รวมถึงขัดเกลาให้เจ้าของสัตว์เลี้ยงมีความเอ็นดูต่อสรรพสิ่งในชีวิตมากยิ่งขึ้น วันนี้ ฉันขอจบรีวิวเพียงเท่านี้ และขอลาไปกินโกโก้ร้อนก่อนค่ะ

LOOK A BREATHE